İngiliz sosyetik Ghislaine Maxwell’in şu anda federal mahkemede yargılandığı, seks ticareti ve komployla ilgili iğrenç suçlamalara bir tane daha ekleyin: bir editör koçu kimliğine bürünmek.
Maxwell, Fashion Institute of Technology’ye yönelik umut verici bir uygulama denemesi taslaklarını gözden geçirdikten sonra, Sarah Ransome’ın acı anlatımında, “Sen iyi bir yazarsın,” diye övdü. “Aferin sana. ”
Bu, özellikle acımasız bir sınıf esnekliği hissettiriyor: Oxford’a giden bir gazete patronunun kızı Maxwell, Kraliçe’nin İngilizcesini konuşuyor ve kraliyet ailesiyle kaynaşıyor, evi dağılmış ve koşulları kısıtlı genç bir kadın olan Ransome’a edebi hakemlik yapıyordu. Güney Afrika’dan İskoçya’ya, kafasında dans eden “Sex and the City” vizyonlarıyla New York’a erken yaşta. (“Tiffany’de Kahvaltı” dışında başka bir yapım, bu kadar çok sayıda şehir dışından gelen kadını şaşırttı mı?)
Ransome çok geçmeden kendini Fantasy Island’ın tam karşısında bulacaktı: ABD Virgin Adaları’ndaki Little St. James, a. k. a. Hades. Ev sahibi, yüksek uçan, pedofilik finansör Jeffrey Epstein’dı. Maxwell program direktörüydü ya da pek çok kişi iddia etti. Ve deniz kabuğu toplamazlardı.
20’li yaşlarının başında, dokuz aylık zorunlu masaj rotasyonuna girdiğinde ve adada ve Manhattan’da çok daha kötüsü, Ransome, Epstein’ın kurbanlarının çoğundan daha yaşlıydı – tuzağa düştüğünü, yardım etmek için yeni anılarında teoriler kuruyor. seri cinsel suçları üzerine yetişkin bir rızaya sahip bir kaplama çizin. Kaçmasından on yıl sonra, Epstein ve Maxwell aleyhindeki diğer yasal işlemlerle cesaretlendirilen yazar, 2018’de açıklanmayan bir anlaşma elde ederek onları dava etti. (Bir yıl sonra hapishanede ölümünün intihar olduğunu sorgulayanlar arasında.) Onu aradı. Epstein’ın suçları hakkında hızla büyüyen yayınlanmış literatür ve belgesellerin doldurulmasına yardımcı olan kitap, “mahkemedeki günüm. ” Aynı zamanda analistin kanepesinde öğleden sonra: onu istismara daha duyarlı hale getirdiğine inandığı psikolojik kökleri belirlemek.
Ransome, hayatta kalan düşmanıyla bazı ürkütücü benzerlikler tespit ediyor. Anne tarafından büyükbabası bir İskoç baronuydu ve Maxwell’in gizemli ölümü uluslararası haberler yapan babasının çağdaşıydı. Her iki ailede de trafik kazalarında iş göremez hale gelen ve yıllar sonra yaralarına yenik düşen ergen oğulları vardı. Ancak Maxwell’lerin duygusal zorlukları, para ve güce yakınlık tarafından yumuşatıldı. Ransome’ın reklamcılık sektöründe çalışan ve apartheid altında yaşayan ebeveynleri, ayrılıncaya kadar durmadan tartıştılar (ya da Ransome’ın yanlış değerlendirilmiş bir İngilizcilikte yazdığı gibi “sürekli kürek çektiler”).
Annesi, bir keresinde köpek kulübesinden dışarı çıkmış bacaklarıyla bayılarak alkolizme kapıldı ve aralıklı olarak evsiz kaldı. Aşıklarından biri Sarah’ya henüz 11 yaşındayken tecavüz etti ve 14 yaşında, daha yaşlı bir mahalle çocuğu tarafından tekrar tecavüze uğradı, suçlandı ama hiçbir sonuçla karşılaşmadı. Ransome, “Travmanın bir kokusu olduğuna” inanıyor ve Epstein ve elçileri kokuyu tazılar gibi aldılar. Kendini birkaç kez bir aygırla karşılaştırır, sonunda onları geride bırakır ve isyan edercesine başını kaldırır.
Şimdi iyileşme sürecinde olan Ransome, kendi içme ve uyuşturucu kullanma nöbetlerini anlatıyor; Geçimini sağlamak ve üniversiteyi bitirmek için çaresizce, egzotik bir dansçı ve eskort olarak da mutsuz bir şekilde çalıştı. Bir gece kulübünde tanıştığı genç bir kadın işe alım görevlisi tarafından tanıştırıldığı Epstein, daha rafine bir himaye biçimi sunuyor gibiydi, ancak Ransome, onu ve bir kız arkadaşının tam görüşte seks yaptığını gördüğünde her şeyin yolunda olmadığını sezdi. “Lolita Ekspresi” lakaplı özel uçağındaki diğer yolcuların ”
Sanki ona güven ve ağırlık kazandırmak istiyormuş gibi, Ransome hesabını özgürce ve belki de gereksiz yere şiirden, psikoloji kitaplarından ve basından alıntılarla dolduruyor. Daha güçlü olanlar ise Frédéric Fekkai’nin saçını kesmesiyle ve Google’ın kurucusu Sergey Brin’in o zamanki nişanlısı Anne Wojcicki ile akşam yemeğinde boy göstermesiyle ilgili sarsıcı birinci şahıs anekdotları. Güçlü insanların bile, açıkça ahlaksız bir sahnede düdüğü çalmayı başaramaması, belki de yalnızca edebiyatın ele almaya başlayabileceği bir grup davranışı bilmecesidir.
Maxwell, sırayla Mary Poppins, Loch Ness Canavarı ve İyi Cadı Glinda olarak nitelendirilen anlatı üzerinde en tehditkar bir şekilde beliriyor. Bayan Danvers ve Anne Sevgilim de aklıma geliyor. Ransome, “düve” ve “domuz yavrusu” olarak adlandırılan işkencecisi tarafından imkansız bir kadın standardına tutulduğunu hatırlıyor ve garip bir şekilde kesin olan 114 pound vücut ağırlığına ulaşana kadar F. I. T.’ye kabul edilme umudunun olmadığını azarladı. “Salatalıklarınızı kesmemiz gerekecek gibi görünüyor”, sözde evin hanımına atfedilen en şaşırtıcı satırlardan biri.
Gerçekten de, Epstein’ın yeraltı dünyasının hikayesi o kadar iğrenç ve şok edici ki, Ransome’ın bazı retorik süslerinin gereksiz, hatta dikkat dağıtıcı olduğunu söylüyor. Bir erkek arkadaşının talihsizlikleri hakkında şöyle yazıyor: “Kıtlık yumruğunu savurduğunda, büyük bir güçle vurdu”. Annesinin “bağımlılığı boğazını tuttu ve sıkmaktan vazgeçmedi. ” Seks işçiliği söylentileri Edinburgh’da “fırından yeni çıkmış çörekler üzerindeki kaymak gibi” yayılıyor. ”
Ransome’a ömür boyu kaymak, çörekler ve açık otlaklar diliyorum ve kesinlikle salatalık yok. Ayrıca Epstein-Maxwell destanına herhangi bir yaralı tarafın sunabileceğinden daha eksiksiz bir genel bakış istiyorum. Ancak Ransome, sesini adliyedeki şişkin koroya ödünç verdiği için övgüye değer.
Maxwell, Fashion Institute of Technology’ye yönelik umut verici bir uygulama denemesi taslaklarını gözden geçirdikten sonra, Sarah Ransome’ın acı anlatımında, “Sen iyi bir yazarsın,” diye övdü. “Aferin sana. ”
Bu, özellikle acımasız bir sınıf esnekliği hissettiriyor: Oxford’a giden bir gazete patronunun kızı Maxwell, Kraliçe’nin İngilizcesini konuşuyor ve kraliyet ailesiyle kaynaşıyor, evi dağılmış ve koşulları kısıtlı genç bir kadın olan Ransome’a edebi hakemlik yapıyordu. Güney Afrika’dan İskoçya’ya, kafasında dans eden “Sex and the City” vizyonlarıyla New York’a erken yaşta. (“Tiffany’de Kahvaltı” dışında başka bir yapım, bu kadar çok sayıda şehir dışından gelen kadını şaşırttı mı?)
Ransome çok geçmeden kendini Fantasy Island’ın tam karşısında bulacaktı: ABD Virgin Adaları’ndaki Little St. James, a. k. a. Hades. Ev sahibi, yüksek uçan, pedofilik finansör Jeffrey Epstein’dı. Maxwell program direktörüydü ya da pek çok kişi iddia etti. Ve deniz kabuğu toplamazlardı.
20’li yaşlarının başında, dokuz aylık zorunlu masaj rotasyonuna girdiğinde ve adada ve Manhattan’da çok daha kötüsü, Ransome, Epstein’ın kurbanlarının çoğundan daha yaşlıydı – tuzağa düştüğünü, yardım etmek için yeni anılarında teoriler kuruyor. seri cinsel suçları üzerine yetişkin bir rızaya sahip bir kaplama çizin. Kaçmasından on yıl sonra, Epstein ve Maxwell aleyhindeki diğer yasal işlemlerle cesaretlendirilen yazar, 2018’de açıklanmayan bir anlaşma elde ederek onları dava etti. (Bir yıl sonra hapishanede ölümünün intihar olduğunu sorgulayanlar arasında.) Onu aradı. Epstein’ın suçları hakkında hızla büyüyen yayınlanmış literatür ve belgesellerin doldurulmasına yardımcı olan kitap, “mahkemedeki günüm. ” Aynı zamanda analistin kanepesinde öğleden sonra: onu istismara daha duyarlı hale getirdiğine inandığı psikolojik kökleri belirlemek.
Ransome, hayatta kalan düşmanıyla bazı ürkütücü benzerlikler tespit ediyor. Anne tarafından büyükbabası bir İskoç baronuydu ve Maxwell’in gizemli ölümü uluslararası haberler yapan babasının çağdaşıydı. Her iki ailede de trafik kazalarında iş göremez hale gelen ve yıllar sonra yaralarına yenik düşen ergen oğulları vardı. Ancak Maxwell’lerin duygusal zorlukları, para ve güce yakınlık tarafından yumuşatıldı. Ransome’ın reklamcılık sektöründe çalışan ve apartheid altında yaşayan ebeveynleri, ayrılıncaya kadar durmadan tartıştılar (ya da Ransome’ın yanlış değerlendirilmiş bir İngilizcilikte yazdığı gibi “sürekli kürek çektiler”).
Annesi, bir keresinde köpek kulübesinden dışarı çıkmış bacaklarıyla bayılarak alkolizme kapıldı ve aralıklı olarak evsiz kaldı. Aşıklarından biri Sarah’ya henüz 11 yaşındayken tecavüz etti ve 14 yaşında, daha yaşlı bir mahalle çocuğu tarafından tekrar tecavüze uğradı, suçlandı ama hiçbir sonuçla karşılaşmadı. Ransome, “Travmanın bir kokusu olduğuna” inanıyor ve Epstein ve elçileri kokuyu tazılar gibi aldılar. Kendini birkaç kez bir aygırla karşılaştırır, sonunda onları geride bırakır ve isyan edercesine başını kaldırır.
Şimdi iyileşme sürecinde olan Ransome, kendi içme ve uyuşturucu kullanma nöbetlerini anlatıyor; Geçimini sağlamak ve üniversiteyi bitirmek için çaresizce, egzotik bir dansçı ve eskort olarak da mutsuz bir şekilde çalıştı. Bir gece kulübünde tanıştığı genç bir kadın işe alım görevlisi tarafından tanıştırıldığı Epstein, daha rafine bir himaye biçimi sunuyor gibiydi, ancak Ransome, onu ve bir kız arkadaşının tam görüşte seks yaptığını gördüğünde her şeyin yolunda olmadığını sezdi. “Lolita Ekspresi” lakaplı özel uçağındaki diğer yolcuların ”
Sanki ona güven ve ağırlık kazandırmak istiyormuş gibi, Ransome hesabını özgürce ve belki de gereksiz yere şiirden, psikoloji kitaplarından ve basından alıntılarla dolduruyor. Daha güçlü olanlar ise Frédéric Fekkai’nin saçını kesmesiyle ve Google’ın kurucusu Sergey Brin’in o zamanki nişanlısı Anne Wojcicki ile akşam yemeğinde boy göstermesiyle ilgili sarsıcı birinci şahıs anekdotları. Güçlü insanların bile, açıkça ahlaksız bir sahnede düdüğü çalmayı başaramaması, belki de yalnızca edebiyatın ele almaya başlayabileceği bir grup davranışı bilmecesidir.
Maxwell, sırayla Mary Poppins, Loch Ness Canavarı ve İyi Cadı Glinda olarak nitelendirilen anlatı üzerinde en tehditkar bir şekilde beliriyor. Bayan Danvers ve Anne Sevgilim de aklıma geliyor. Ransome, “düve” ve “domuz yavrusu” olarak adlandırılan işkencecisi tarafından imkansız bir kadın standardına tutulduğunu hatırlıyor ve garip bir şekilde kesin olan 114 pound vücut ağırlığına ulaşana kadar F. I. T.’ye kabul edilme umudunun olmadığını azarladı. “Salatalıklarınızı kesmemiz gerekecek gibi görünüyor”, sözde evin hanımına atfedilen en şaşırtıcı satırlardan biri.
Gerçekten de, Epstein’ın yeraltı dünyasının hikayesi o kadar iğrenç ve şok edici ki, Ransome’ın bazı retorik süslerinin gereksiz, hatta dikkat dağıtıcı olduğunu söylüyor. Bir erkek arkadaşının talihsizlikleri hakkında şöyle yazıyor: “Kıtlık yumruğunu savurduğunda, büyük bir güçle vurdu”. Annesinin “bağımlılığı boğazını tuttu ve sıkmaktan vazgeçmedi. ” Seks işçiliği söylentileri Edinburgh’da “fırından yeni çıkmış çörekler üzerindeki kaymak gibi” yayılıyor. ”
Ransome’a ömür boyu kaymak, çörekler ve açık otlaklar diliyorum ve kesinlikle salatalık yok. Ayrıca Epstein-Maxwell destanına herhangi bir yaralı tarafın sunabileceğinden daha eksiksiz bir genel bakış istiyorum. Ancak Ransome, sesini adliyedeki şişkin koroya ödünç verdiği için övgüye değer.