Augsburg'daki Brecht Festivali'nin direktörü Yahudi karşıtlığı suçlamalarıyla karşı karşıya. Artık Julian Warner, Federal Meclis'in BDS kararını eleştiren 2020 tarihli açık mektuba imza atmaktan vazgeçti. Süreç basit değil ve bu kararın ne kadar kışkırtıcı sonuçlar getirdiğini gösteriyor. Bu örnek, Berlin Kültür Senatörü Joe Chialo'ya, anti-Semitizm maddesiyle benzer bir şey yapmaya kalkarsa düşünecek bir şeyler vermeli.
2019 kararının hukuki açıdan bağlayıcı olmadığı herkes tarafından vurgulanıyor. İsrail'e yönelik BDS (Boykot, Tecrit ve Yaptırımlar) boykot kampanyasını Yahudi karşıtı olarak tanımlıyor ve BDS ile ilgili olay veya kişilere, örneğin mali destek veya tesisler yoluyla herhangi bir destek sağlanmama iradesini ifade ediyor. Kararın yasal olarak bağlayıcılığı yok çünkü kültür politikasının mekânların ve mali kaynakların tahsisi konusunda karar vermesi gerekmiyor. Görevi, sorumluluğu devrettiği kişileri atamak: sanat yönetmenleri, festival yöneticileri, jüriler.
Yasal olarak bağlayıcı olmaması, kararın anti-sanatsal bir etki yaratması ve kültürel liderlerin biyografileri üzerinden baskı altına alınabileceği baskıcı bir atmosfer yaratması ihtimalini ortadan kaldırmıyor. Kültür kurumları ve temsilcileri tarafından desteklenen Cosmopolitan İnisiyatifi bu konuda uyarıda bulundu ve başta bahsettiğimiz açık mektupla destek aldı. İmzacıların uyarılarında haklı olduğu, imzalarının zaten antisemitizm suçlamalarını tetiklemek için yeterli olmasıyla da doğrulanıyor.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Bu, böyle bir şeyin artık daha sık yaşanacağının en iyi örneği. Augsburger Zeitung'dan yerel bir gazeteci festivale karşı bir polemik yazıyor; bu polemik ironik bir şekilde Brecht'in McCarthy Mahkemesi önünde sorgulanmasıyla başlıyor. Yazara göre tüm festival programı karmaşık, göçmenlik sonrası ve hatta komünist görünüyor; Bavyera'dayız. Festival birkaç hafta daha başlamayacak olduğundan, kararını yalnızca program yayınlarından bir araya getirebiliyor.
“Bir Düşüşün Tarihi” başlıklı yazı, antisemitizm suçlamasıyla sona eriyor. Yazar, net bir anda, BDS kararını eleştiren kişinin BDS sempatizanı olması gerekmediğini söyledi. Ancak anlaşılan o ki, kültür politikası adına yapılan itirafları denetleme görevini bundan çıkarmak ve Warner'ı skandal bir yanlış yayın olarak damgalamak hâlâ yeterli: “Augsburg Brecht Festivali ile ilgili belediye denetiminin ve araştırmasının olmaması/olmaması gerçeği Kentsel kültür politikası açısından ikinci skandal 7 Ekim. İlki uzun zaman önceydi. Julian Warner'ın Brecht Festivali'nin direktörlüğüne getirilmesinden ibaret.”
Muhalefet partisi bu fikri polemikten alıyor ve Warner'dan bir açıklama talep ediyor. Parlamento grup lideri Florian Freund (SPD): “Antisemitizmin Augsburg'da yeri yok, buna Yahudilere yönelik boykot çağrısı da dahildir. Brecht Festivali direktörünün Federal Meclis'in BDS kampanyasını kınamasını eleştiren açık bir mektuba imza atması soru işaretlerine yol açıyor. Burada belediyenin bir açıklama yapmasını bekliyoruz. Ayrıca Sayın Warner'ın konuya açıklık getirmesini ve kendisini BDS kampanyasından uzaklaştırmasını da bekliyoruz.” Ve yardımcısı Jutta Fiener (aynı zamanda SPD) de söze katılıyor: “Brecht Festivali ile ilgili olay, anti-Semitizmin ABD için bir sorun olduğunu bir kez daha açıkça gösteriyor. Bu, ulusal çapta tanınan ve en son Berlinliler Jürgen Kuttner ve Patrick Wengenroth'un yanı sıra başkaları tarafından yönetilen festivale anti-Semitizm suçlaması yüklendiği anlamına geliyor.
Siyasi baskı altında itiraflar ve dayanışma
Elbette bir tepkinin olması gerekiyor. Festival yönetimi, kültür departmanı ve kültür ofisi dehşete düşmüş durumda ve “şüpheli, sorumsuz ve son derece tehlikeli olduğunu düşündüğümüz bu tür ajitasyon ve fikir tacirliğini” reddediyor. Ancak bu yeterli değil. Warner'ın şefkatini ve dayanışmasını dile getirmesi de yeterli değil: “Burada, İsrail'de ve dünyanın dört bir yanında, her gün anti-Semitizmle karşı karşıya kalan ve Hamas'ın canice saldırısı nedeniyle ölüm ve uzuv korkusu yaşayan Yahudiler için.” Sonunda kendisini imzasından uzaklaştırdığı başka bir ifadeye ihtiyaç var. Documenta 15 ve 7 Ekim'den sonra Cosmopolitan İnisiyatifi'nin ve destek mektubunun İsrail bağlantılı antisemitizmin normalleşmesine katkıda bulunduğunu açıkça anladı. Argüman zayıf. Kötü olan ise onun açıklamasının siyasi baskı altında ortaya çıkması ve artık tartışmanın yeni standardı olarak kabul edilmesi. Antisemitizm suçlaması giderek gevşetiliyor.
2019 kararının hukuki açıdan bağlayıcı olmadığı herkes tarafından vurgulanıyor. İsrail'e yönelik BDS (Boykot, Tecrit ve Yaptırımlar) boykot kampanyasını Yahudi karşıtı olarak tanımlıyor ve BDS ile ilgili olay veya kişilere, örneğin mali destek veya tesisler yoluyla herhangi bir destek sağlanmama iradesini ifade ediyor. Kararın yasal olarak bağlayıcılığı yok çünkü kültür politikasının mekânların ve mali kaynakların tahsisi konusunda karar vermesi gerekmiyor. Görevi, sorumluluğu devrettiği kişileri atamak: sanat yönetmenleri, festival yöneticileri, jüriler.
Yasal olarak bağlayıcı olmaması, kararın anti-sanatsal bir etki yaratması ve kültürel liderlerin biyografileri üzerinden baskı altına alınabileceği baskıcı bir atmosfer yaratması ihtimalini ortadan kaldırmıyor. Kültür kurumları ve temsilcileri tarafından desteklenen Cosmopolitan İnisiyatifi bu konuda uyarıda bulundu ve başta bahsettiğimiz açık mektupla destek aldı. İmzacıların uyarılarında haklı olduğu, imzalarının zaten antisemitizm suçlamalarını tetiklemek için yeterli olmasıyla da doğrulanıyor.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Bu, böyle bir şeyin artık daha sık yaşanacağının en iyi örneği. Augsburger Zeitung'dan yerel bir gazeteci festivale karşı bir polemik yazıyor; bu polemik ironik bir şekilde Brecht'in McCarthy Mahkemesi önünde sorgulanmasıyla başlıyor. Yazara göre tüm festival programı karmaşık, göçmenlik sonrası ve hatta komünist görünüyor; Bavyera'dayız. Festival birkaç hafta daha başlamayacak olduğundan, kararını yalnızca program yayınlarından bir araya getirebiliyor.
“Bir Düşüşün Tarihi” başlıklı yazı, antisemitizm suçlamasıyla sona eriyor. Yazar, net bir anda, BDS kararını eleştiren kişinin BDS sempatizanı olması gerekmediğini söyledi. Ancak anlaşılan o ki, kültür politikası adına yapılan itirafları denetleme görevini bundan çıkarmak ve Warner'ı skandal bir yanlış yayın olarak damgalamak hâlâ yeterli: “Augsburg Brecht Festivali ile ilgili belediye denetiminin ve araştırmasının olmaması/olmaması gerçeği Kentsel kültür politikası açısından ikinci skandal 7 Ekim. İlki uzun zaman önceydi. Julian Warner'ın Brecht Festivali'nin direktörlüğüne getirilmesinden ibaret.”
Muhalefet partisi bu fikri polemikten alıyor ve Warner'dan bir açıklama talep ediyor. Parlamento grup lideri Florian Freund (SPD): “Antisemitizmin Augsburg'da yeri yok, buna Yahudilere yönelik boykot çağrısı da dahildir. Brecht Festivali direktörünün Federal Meclis'in BDS kampanyasını kınamasını eleştiren açık bir mektuba imza atması soru işaretlerine yol açıyor. Burada belediyenin bir açıklama yapmasını bekliyoruz. Ayrıca Sayın Warner'ın konuya açıklık getirmesini ve kendisini BDS kampanyasından uzaklaştırmasını da bekliyoruz.” Ve yardımcısı Jutta Fiener (aynı zamanda SPD) de söze katılıyor: “Brecht Festivali ile ilgili olay, anti-Semitizmin ABD için bir sorun olduğunu bir kez daha açıkça gösteriyor. Bu, ulusal çapta tanınan ve en son Berlinliler Jürgen Kuttner ve Patrick Wengenroth'un yanı sıra başkaları tarafından yönetilen festivale anti-Semitizm suçlaması yüklendiği anlamına geliyor.
Siyasi baskı altında itiraflar ve dayanışma
Elbette bir tepkinin olması gerekiyor. Festival yönetimi, kültür departmanı ve kültür ofisi dehşete düşmüş durumda ve “şüpheli, sorumsuz ve son derece tehlikeli olduğunu düşündüğümüz bu tür ajitasyon ve fikir tacirliğini” reddediyor. Ancak bu yeterli değil. Warner'ın şefkatini ve dayanışmasını dile getirmesi de yeterli değil: “Burada, İsrail'de ve dünyanın dört bir yanında, her gün anti-Semitizmle karşı karşıya kalan ve Hamas'ın canice saldırısı nedeniyle ölüm ve uzuv korkusu yaşayan Yahudiler için.” Sonunda kendisini imzasından uzaklaştırdığı başka bir ifadeye ihtiyaç var. Documenta 15 ve 7 Ekim'den sonra Cosmopolitan İnisiyatifi'nin ve destek mektubunun İsrail bağlantılı antisemitizmin normalleşmesine katkıda bulunduğunu açıkça anladı. Argüman zayıf. Kötü olan ise onun açıklamasının siyasi baskı altında ortaya çıkması ve artık tartışmanın yeni standardı olarak kabul edilmesi. Antisemitizm suçlaması giderek gevşetiliyor.