Tarihçi Hedwig Richter, son neslin temsilcilerinin püskürttüğü Brandenburg Kapısı hakkında geçtiğimiz Pazar günü Twitter’da kışkırtıcı bir açıklama yapmıştı: “Ulusal anıtımıza layık bir kullanım. Şu anda daha iyisini düşünemiyorum.” İşte bu açıklamayı açıklıyor.
Bayan Richter, Brandenburg Kapısı’na sprey sıkmak pek sevilmiyor, özellikle de Berlin’de. Bununla dayanışma içinde olduklarını ifade ederek, “ulusal anıtımızın layıkıyla kullanılmasından” söz ederek tartışmanın kutuplaşmasına katkıda bulundular. Seni bunu yapmaya iten şey neydi?
Sorunun ne olduğunu çok çabuk unutuyoruz: ısı pompası değil, CO₂ yoğun ısıtma; Yeşiller, Habeck ya da yasaklar değil, iklim değişikliğini küresel anlamda yavaşlatmak için aşağı yukarı son umudumuz olan Paris Anlaşması’ndan giderek uzaklaşan bir politika; Sorun çaresiz gençler değil, davranışının iklim değişikliğiyle hiçbir ilgisi yokmuş gibi davranan bir toplumdur.
İklim aktivistlerinin bu tür popüler olmayan eylemler nedeniyle sempatilerini yitirdiğini düşünmüyor musunuz?
Son Nesil’in eylemlerini sıklıkla sorunlu buluyorum. Bunun dışında herhangi bir sempati kazanmak istemiyor. Brandenburg Kapısı ile yapılan bu kampanya da beni etkiledi. Boyalı kapı yaraya benziyor, acıyor. Ve belki biri ya da diğeri, son nesle duyulan nefretin ve bu tür eylemlere duyulan öfkenin, hepimizin her gün sebep olduğu yıkımla orantısız olduğunu fark edecektir. Belki de son kuşağa duyulan öfke, gündelik çılgınlığın çıkış noktası işlevi görüyor.
fotoğraf Galerisi
Saldırının hemen ardından: Brandenburg Kapısı’nın sütunları turuncu renktedir. Polis olay yerinde 13 üyeyi tutukladığını söyledi.Paul Zinken/dpa
Brandenburg Kapısı’nda temizlik çalışması.Anika Schlünz
Renk saldırısından sonra Brandenburg KapısıMarkus Waechter/Berliner Zeitung
Renk saldırısından sonra Brandenburg KapısıMarkus Waechter/Berliner Zeitung
Boya saldırısının ardından insanlar Brandenburg Kapısı’nın fotoğraflarını çekiyor.Emmanuele Contini
Brandenburg Kapısı’nın sütunları boyayla kaplanmış.Achille Abboud/imago
İnsanlar renkli saldırının ardından Brandenburger’ı fotoğraflıyor.Emmanuele Contini
Günlerdir Berlin’deki tek soru, iklim hedefleriyle ilgili değil, kapıdaki boyanın nasıl kaldırılacağıydı. Böyle bir eylem sadece dikkat dağıtıcı değil mi?
Çoğu insanın dikkati her şeyden dağılır. Fridays for Future gibi yapıcı bir grup başka neler başarıyor? Bir zamanlar ne kadar önemli olsa da, artık politikacılar da dahil olmak üzere herkes giderek daha kayıtsızlaşıyor gibi görünüyor; çevre felaketleri ne kadar dramatik olursa, havalar ısındıkça denizler de o kadar hızlı devrilmeye başlıyor. Son Nesle karşı yapılan tüm suçlamalar bana, bizi ele geçiren büyük tembelliğin bir belirtisi gibi görünüyor; sebep değil semptomdur.
imago
Kişiye
Hedwig Richter1973 yılında Urach’ta doğdu, 2020’den bu yana Münih’teki Bundeswehr Üniversitesi’nde modern ve çağdaş tarih profesörü olarak görev yapıyor. 2016 yılında Greifswald’da habilitasyonunu tamamladıktan sonra ilk olarak Hamburg Sosyal Araştırma Enstitüsü’nde çalıştı. Kendisi uzun süredir iklim politikasına kendini adamıştır. Politikacılara iklim krizi nedeniyle nüfusa daha fazla kısıtlama getirmeleri yönünde defalarca çağrıda bulunuyor.
Birkaç gün önce Twitter’da Brandenburg Kapısı ile ilgili yorum yaptığınızda, sebep olduğumuz yıkımın, eğer bu konuda bir şey yapmazsak demokrasiye zarar verebileceğini yazmıştınız. Bununla ne demek istiyorsun?
Demokrasi belli bir refah düzeyiyle, insanların iyi bir yaşam sürmesiyle, güvenlik ve düzenin olmasıyla, devlete güvenilebilmesiyle, siyasetin nüfuz sahibi olmasıyla ve her şeyi belirleyebilmesiyle gelişir. Herkesin birbirine saygı duymasıyla, herkesin iyi, yani bir şekilde düzgün davranmasıyla gelişir. Küresel ısınmanın her derecesi bu ihtimali azaltıyor. Kabaca konuşursak, genellikle Parlamento yerine Teknik Yardım Ajansı yönetecek. Ve toplumlarımızdaki insanların hepsi şu anda son derece gayri medeni, demokratik olmayan bir hayat yaşıyor: et yemek, çok fazla uçmak veya büyük bir araba kullanmak son derece uygunsuz çünkü bunu yaparak dünyamızı ve demokrasimizi, aynı zamanda dünyayı yok ediyoruz. Diğer bölgelerdeki insanlar yok oluyor. Neden bunu bu kadar kayıtsızca kabul ediyoruz? Komşumuzun evinde isyan etmeyiz, yabancılara vurmayız, komşumuzun bahçesindeki meyveleri yiyip arkamızda çöl bırakmayız. Bu, nezaket dışıdır, demokratik değildir, ahlaksızlıktır.
Birçok kişi Brandenburg Kapısı’ndaki eylemle bağlantılı olarak bir suçtan söz ediyor; buna demokrasiye ait olan sivil itaatsizlik diyorlar. Sivil itaatsizliği nasıl tanımlıyorsunuz?
Habermas’ın tanımına katılıyorum: “Sivil itaatsizlik ahlakidir daha haklı Protesto yalnızca özel inançlara veya kişisel çıkarlara dayanmamalı; o bir halk Genellikle duyurulan ve ilerledikçe polis tarafından hesaplanabilen eylem; o kapatıyor kasıtlı Yaralanma bir bütün olarak hukuk sistemine itaati etkilemeyen bireysel hukuk normları; yasal olarak sorumlu olma isteğini gerektirir Takip etmek normların ihlali ayağa kalkmak; Sivil itaatsizliğin ifade edildiği kuralların ihlali, yalnızca simgesel karakter – bu zaten sınırlamayla sonuçlanıyor öfkesini kontrol edebilen Protesto araçları.” Bütün bunlar Son Neslin eylemleri için geçerlidir.
Brandenburg kampanyasıyla bağlantılı olarak yazar Friedrich Dieckmann, “tarihten bildiğimiz gibi, bundan yararlananların her zaman milliyetçi anlamsızlık güçleri olduğu devletin kasıtlı bir yapısökümünden” söz etti. Ona ne cevap verirsin?
Muhtemelen devlete veya “sisteme” yönelik saldırgan saldırıların milliyetçiliği güçlendirdiğini kastediyor. İyi bir nokta. Ayrıca ulus kavramının demokrasi için çoğu zaman farkına varmak istediğimizden çok daha önemli ve verimli olduğunu düşünüyorum; çünkü ulus, özellikle Almanya’da defalarca irrasyonel, insanlık dışı ideolojiler için kullanılıyor. Ancak millet olmanın değerini bildiğim için bu eylemin özellikle faydalı olduğunu düşünüyorum. Brandenburg Kapısı ve Quadriga Almanya için önemli bir rol oynamıştır ve her zaman sembolik olarak yüklenmiştir. Şimdi durum yine böyle. Bu bana çok uygun geliyor. Ayrıca rengi kapının üzerinde bırakmanın iyi olacağını düşünüyorum.
Meslektaşlarınızın ve öğrencileriniz nasıl tepki verdi?
Şu anda hala ders dışı zamanımız var. Ancak bazıları bana yazarak açıklamayı beğendiklerini söyledi. Ama özellikle öğrencilerimin tartışmaya çok açık olduklarını ve güçlü görüşlere sahip olduklarını biliyorum; kesinlikle konuya tamamen farklı bakanlar da var. Ama aynı zamanda son derece kibar insanlardır ve görüş farklılıkları saygılı, açık bir dille çözümlenir.
Yorumlarınız nedeniyle çok fazla tepki aldınız. Bu seni rahatsız ediyor mu?
Elbette anlayabildiğim zekice karşı argümanlar vardı. Ve kampanyanın amacı bunu tartışmaktır. Hızla kişiselleşen saldırılar farklı bir şeydir. Hayır, aslında bana vurmadılar. Bunun nedeni aynı zamanda topluluk önünde konuşan her kadının tonlarca hakarete maruz kalmasıdır.
Bayan Richter, Brandenburg Kapısı’na sprey sıkmak pek sevilmiyor, özellikle de Berlin’de. Bununla dayanışma içinde olduklarını ifade ederek, “ulusal anıtımızın layıkıyla kullanılmasından” söz ederek tartışmanın kutuplaşmasına katkıda bulundular. Seni bunu yapmaya iten şey neydi?
Sorunun ne olduğunu çok çabuk unutuyoruz: ısı pompası değil, CO₂ yoğun ısıtma; Yeşiller, Habeck ya da yasaklar değil, iklim değişikliğini küresel anlamda yavaşlatmak için aşağı yukarı son umudumuz olan Paris Anlaşması’ndan giderek uzaklaşan bir politika; Sorun çaresiz gençler değil, davranışının iklim değişikliğiyle hiçbir ilgisi yokmuş gibi davranan bir toplumdur.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
İklim aktivistlerinin bu tür popüler olmayan eylemler nedeniyle sempatilerini yitirdiğini düşünmüyor musunuz?
Son Nesil’in eylemlerini sıklıkla sorunlu buluyorum. Bunun dışında herhangi bir sempati kazanmak istemiyor. Brandenburg Kapısı ile yapılan bu kampanya da beni etkiledi. Boyalı kapı yaraya benziyor, acıyor. Ve belki biri ya da diğeri, son nesle duyulan nefretin ve bu tür eylemlere duyulan öfkenin, hepimizin her gün sebep olduğu yıkımla orantısız olduğunu fark edecektir. Belki de son kuşağa duyulan öfke, gündelik çılgınlığın çıkış noktası işlevi görüyor.
fotoğraf Galerisi
Saldırının hemen ardından: Brandenburg Kapısı’nın sütunları turuncu renktedir. Polis olay yerinde 13 üyeyi tutukladığını söyledi.Paul Zinken/dpa
Brandenburg Kapısı’nda temizlik çalışması.Anika Schlünz
Renk saldırısından sonra Brandenburg KapısıMarkus Waechter/Berliner Zeitung
Renk saldırısından sonra Brandenburg KapısıMarkus Waechter/Berliner Zeitung
Boya saldırısının ardından insanlar Brandenburg Kapısı’nın fotoğraflarını çekiyor.Emmanuele Contini
Brandenburg Kapısı’nın sütunları boyayla kaplanmış.Achille Abboud/imago
İnsanlar renkli saldırının ardından Brandenburger’ı fotoğraflıyor.Emmanuele Contini
Günlerdir Berlin’deki tek soru, iklim hedefleriyle ilgili değil, kapıdaki boyanın nasıl kaldırılacağıydı. Böyle bir eylem sadece dikkat dağıtıcı değil mi?
Çoğu insanın dikkati her şeyden dağılır. Fridays for Future gibi yapıcı bir grup başka neler başarıyor? Bir zamanlar ne kadar önemli olsa da, artık politikacılar da dahil olmak üzere herkes giderek daha kayıtsızlaşıyor gibi görünüyor; çevre felaketleri ne kadar dramatik olursa, havalar ısındıkça denizler de o kadar hızlı devrilmeye başlıyor. Son Nesle karşı yapılan tüm suçlamalar bana, bizi ele geçiren büyük tembelliğin bir belirtisi gibi görünüyor; sebep değil semptomdur.
imago
Kişiye
Hedwig Richter1973 yılında Urach’ta doğdu, 2020’den bu yana Münih’teki Bundeswehr Üniversitesi’nde modern ve çağdaş tarih profesörü olarak görev yapıyor. 2016 yılında Greifswald’da habilitasyonunu tamamladıktan sonra ilk olarak Hamburg Sosyal Araştırma Enstitüsü’nde çalıştı. Kendisi uzun süredir iklim politikasına kendini adamıştır. Politikacılara iklim krizi nedeniyle nüfusa daha fazla kısıtlama getirmeleri yönünde defalarca çağrıda bulunuyor.
Birkaç gün önce Twitter’da Brandenburg Kapısı ile ilgili yorum yaptığınızda, sebep olduğumuz yıkımın, eğer bu konuda bir şey yapmazsak demokrasiye zarar verebileceğini yazmıştınız. Bununla ne demek istiyorsun?
Demokrasi belli bir refah düzeyiyle, insanların iyi bir yaşam sürmesiyle, güvenlik ve düzenin olmasıyla, devlete güvenilebilmesiyle, siyasetin nüfuz sahibi olmasıyla ve her şeyi belirleyebilmesiyle gelişir. Herkesin birbirine saygı duymasıyla, herkesin iyi, yani bir şekilde düzgün davranmasıyla gelişir. Küresel ısınmanın her derecesi bu ihtimali azaltıyor. Kabaca konuşursak, genellikle Parlamento yerine Teknik Yardım Ajansı yönetecek. Ve toplumlarımızdaki insanların hepsi şu anda son derece gayri medeni, demokratik olmayan bir hayat yaşıyor: et yemek, çok fazla uçmak veya büyük bir araba kullanmak son derece uygunsuz çünkü bunu yaparak dünyamızı ve demokrasimizi, aynı zamanda dünyayı yok ediyoruz. Diğer bölgelerdeki insanlar yok oluyor. Neden bunu bu kadar kayıtsızca kabul ediyoruz? Komşumuzun evinde isyan etmeyiz, yabancılara vurmayız, komşumuzun bahçesindeki meyveleri yiyip arkamızda çöl bırakmayız. Bu, nezaket dışıdır, demokratik değildir, ahlaksızlıktır.
Birçok kişi Brandenburg Kapısı’ndaki eylemle bağlantılı olarak bir suçtan söz ediyor; buna demokrasiye ait olan sivil itaatsizlik diyorlar. Sivil itaatsizliği nasıl tanımlıyorsunuz?
Habermas’ın tanımına katılıyorum: “Sivil itaatsizlik ahlakidir daha haklı Protesto yalnızca özel inançlara veya kişisel çıkarlara dayanmamalı; o bir halk Genellikle duyurulan ve ilerledikçe polis tarafından hesaplanabilen eylem; o kapatıyor kasıtlı Yaralanma bir bütün olarak hukuk sistemine itaati etkilemeyen bireysel hukuk normları; yasal olarak sorumlu olma isteğini gerektirir Takip etmek normların ihlali ayağa kalkmak; Sivil itaatsizliğin ifade edildiği kuralların ihlali, yalnızca simgesel karakter – bu zaten sınırlamayla sonuçlanıyor öfkesini kontrol edebilen Protesto araçları.” Bütün bunlar Son Neslin eylemleri için geçerlidir.
Brandenburg kampanyasıyla bağlantılı olarak yazar Friedrich Dieckmann, “tarihten bildiğimiz gibi, bundan yararlananların her zaman milliyetçi anlamsızlık güçleri olduğu devletin kasıtlı bir yapısökümünden” söz etti. Ona ne cevap verirsin?
Muhtemelen devlete veya “sisteme” yönelik saldırgan saldırıların milliyetçiliği güçlendirdiğini kastediyor. İyi bir nokta. Ayrıca ulus kavramının demokrasi için çoğu zaman farkına varmak istediğimizden çok daha önemli ve verimli olduğunu düşünüyorum; çünkü ulus, özellikle Almanya’da defalarca irrasyonel, insanlık dışı ideolojiler için kullanılıyor. Ancak millet olmanın değerini bildiğim için bu eylemin özellikle faydalı olduğunu düşünüyorum. Brandenburg Kapısı ve Quadriga Almanya için önemli bir rol oynamıştır ve her zaman sembolik olarak yüklenmiştir. Şimdi durum yine böyle. Bu bana çok uygun geliyor. Ayrıca rengi kapının üzerinde bırakmanın iyi olacağını düşünüyorum.
Meslektaşlarınızın ve öğrencileriniz nasıl tepki verdi?
Şu anda hala ders dışı zamanımız var. Ancak bazıları bana yazarak açıklamayı beğendiklerini söyledi. Ama özellikle öğrencilerimin tartışmaya çok açık olduklarını ve güçlü görüşlere sahip olduklarını biliyorum; kesinlikle konuya tamamen farklı bakanlar da var. Ama aynı zamanda son derece kibar insanlardır ve görüş farklılıkları saygılı, açık bir dille çözümlenir.
Yorumlarınız nedeniyle çok fazla tepki aldınız. Bu seni rahatsız ediyor mu?
Elbette anlayabildiğim zekice karşı argümanlar vardı. Ve kampanyanın amacı bunu tartışmaktır. Hızla kişiselleşen saldırılar farklı bir şeydir. Hayır, aslında bana vurmadılar. Bunun nedeni aynı zamanda topluluk önünde konuşan her kadının tonlarca hakarete maruz kalmasıdır.