LEVENT TÜZEMEN – CAN SİMİDİ
İki deplasman maçında attığı gollerle Galatasaray’a 6 puan kazandıran Gomis adeta “Can simidi”ne benziyor. Büyük deneyim Gomis’i artık teknik heyet de idare de gönderemez. Galatasaray’ın yalnızca ligde oynayacağını düşünürsek bedenini uygun kullanan ve topa vuruş kalitesi eksiksiz olan Gomis bu ligde hala epey iş yapar.
Galatasaray keşke Avusturya kampından dönmeseydi. Seferovic, Oliveira, Kerem, Yunus üzere ön plana çıkan ve ligi damga vurması gereken oyuncular düşük performanslarıyla şaşırtıyor. Başı dalgın olan Kerem “Küskün” üzere oynuyor.
Adana’da Balotelli’ye inanılmaz asistler yapan, fevkalade gollere imza atan Yunus tahminen fazlaca çalışıyor ancak ayaklarına pranga vurulmuş üzere birebir gollük vuruşları yapamıyor. Frikik ustası Oliveira alışılmış sert ve isabetli vuruşları yapamadı fakat Mertens oyuna girdikten daha sonra Galatasaray pas dağınıklığını düzeltti.
Halı saha durumlarına misal aralıkta topla buluşan Seferovic’in gol yapması gereken yerde Emre Akbaba’yı pas vermesini “Akıl tutulması” olarak görüyorum. Seferovic’in yerinde Gomis olsaydı Galatasaray erken golle maça başlar ve gerilime girmezdi.
Galatasaraylı oyuncular ferdî hünerleriyle oynuyor. niye? Zira Galatasaray’ın makul bir oyun anlayışı yok. Oyuncular sistemsizlikten çok pas kusuru yapıyor, epeyce top kaybıyla oynuyor. Büyük grup bu kadar arıza yapamaz.
Ayrıca Okan hoca Kerem-Yunus ezberini bozmalı. Zira bu iki oyuncu maç ortasında rakibin ezberini dağıtacak kanat değişikliği yapmayı akıl edemiyor. Kerem ile Yunus yerlerini garanti görmemeli ve Okan hoca da bu ikiliyi rekabete sokmalı.
SERKAN KORKMAZ – ORKESTRA!?
Galatasaray dün akşamki müsabakada, turne öncesi birinci provası için toplanan bir müzisyen kümesi üzereydi. Kaliteli virtüözler, bir orkestranın ahengiyle keyif üretmekten fazla uzaktı.
Bu kadar hazırlık maçı ve iki resmi maçtan daha sonra bu imaj kaygı vericiydi. Maçın dördüncü dakikasında Seferovic, ofsayttaki Emre Akbaba’ya pas vermek yerine şut çekmeliydi, çekmedi. Bu konumdan sekiz dakika daha sonraki birinci gol şansındaysa Kerem, önü kapalıyken, müsait durumdaki Seferovic’e pas vermeliydi, vermedi.
İlk 20 dakika geride kaldığında en önemli tehlikeyi Del Valle’yle konut sahibi kadro yaşatmıştı. Birinci devrenin yarısı bitmişti fakat Galatasaray’ın rakip kaleyi tutan şutu yoktu.
Tribündeki ve ekran başındaki sarı-kırmızıları heyecanlandıran mükemmel bir plaseyle Yunus Akgün oldu. Birinci yarım saat bittiğinde Oliviera zayıf bir şutla birinci isabeti yakalayan isimdi. Birinci yarının son düdüğüne kadar Serkan Kıtıntılı’nın zorlanmadan tuttuğu birkaç deneme daha yaptı Galatasaray.
Okan hoca bir şeyler yapmalıydı keza geri dörtlüsü 45 dakikada 26 top kaybı yapmıştı. Kadıköy’de üç gol atan Ümraniye biraz vites büyütürse kazanabilecek kadar tehditkardı.
İkinci yarıya Akbaba – Mertens değişikliğiyle süratli başladı sarı-kırmızılar. Evvel Seferovic’e direk, daha sonra Boey’e kaleci Serkan müsaade vermedi. Oyun üstünlüğü Okan hocaya geçmişti.
Beklenen gol, beklenen şahıstan geldi ve Galatasaray rahat bir nefes aldı. Keza bu maçta da puan kaybedilse tesiri uzun sürecek bir travma kaçınılmazdı. Teknik heyet, ekibin kondisyonu hakkında ne düşünüyor epeyce merak ediyorum.
ZEKİ UZUNDURUKAN – KURTARICI
Seferovic, daha maçın başında Ümraniyespor kalecisi Serkan Kırıntılı ile karşı karşıya kaldığı durumda golü atsa, Galatasaray için şampiyonluk seferinin fitilini de ateşlemiş olacaktı. Bu kadar üst seviye bir golcü, nasıl bomboş durumda kaleye vurmak yerine pas atmayı tercih eder; kaldı ki o konumda pas attığı grup arkadaşı Emre de markajdaydı.
Galatasaray’da yeniler ile eski oyuncular içinde bir uyumsuzluk vardı maç boyunca. Oliveira-Yunus; Kerem-Seferovic, Abdülkerim-Nelsson; Torreira- Emre Akbaba… Bu oyuncular içinde bir ezber oluşursa, yani bir kadro bütünlüğü ortaya çıkarsa Galatasaray fazlaca rahat gole sarfiyat. Bunun için de Galatasaray’ın 6-7 maça gereksinimi var.
İlk yarıda bir türlü beklenen golün gelmeyişi, telaşlı bir oyuna götürdü Galatasaray’ı. Tehlike hunisine giren her hamleci, pas atmak yerine kaleye vurmayı tercih etti. Yaklaşık 2 dönemdir devam eden konum bencilliği devam ediyor sarı-kırmızılı ekipte…
İlk yarıda Seferovic’in haricinde Kerem, Yunus ve Oliveira durumları cömertçe harcadı. halbuki birinci 45’te bencillik yapılması gereken tek konum Seferovic’inkiydi. O da pası tercih etti.
Ümraniyespor’un en tesirli ismi Del Valle ise Galatasaray ceza alanında adeta cirit attı, fazlaca rahat duruma girdi. Oyunun birinci kısmının; gel-gitlerin yaşandığı bir kıssası oldu. Bu kıssadan çıt çıkmadı.
Galatasaray; birinci bölgeden ikinci bölgeye geçişte sorun yaşıyor, süratli çıkışlar yapamadığı için pas oyununda da problemler ortaya çıkıyor ve epey top kaybı ile oynuyor. Okan hoca, 2. yarıya Emre Akbaba’nın yerine Mertens’i oyuna alarak başladı.
İlk yarıda net bir konumu tercih yanlışı niçiniyle kaçıran Seferovic, 2. yarının başında da 1 metreden topu çerçeve ile buluşturamadı. Mertens’in girişi ile olgun ataklar geliştirmeye başlayan Galatasaray, oyunu da tek kaleye çevirdi.
Beklenen gol bir türlü gelmeyince en büyük atak silahını çıkardı Okan hoca ve Kerem’in yerine Emre Kılınç atağını yaptı. Her şey bir yana, Mertens hayli klas bir futbolcu. İzlemesi büyük keyif. Alanda duruşu, pasları, bilek hareketleri ve yapay zeka ile yarışabilecek üst seviye oyun marifeti ile epey maç kazandırır Galatasaray’a.
Antalyaspor deplasmanında son dakika golü ile Galatasaray’a hayat veren Gomis, kurtarıcı olarak oyuna girdi dün akşam. Dedik ya kurtarıcı! bir daha üzerine düşeni yaptı Fransız forvet.
Sahaya adım attıktan yalnızca 8 dakika daha sonra hem Olimpiyat Stadı’ndaki birebir vakitte ekran başındaki sarı-kırmızılı taraftarlara bir sefer daha memnunluk çığlıkları attırdı.
Okan hoca bütün silahlarını alana sürerek, altın bedelinde üç puanı hanesine yazdırmayı başardı. Her maç bu biçimde kazanılır mı, kazanılmaz. Bu yüzden sarı-kırmızılılar, en kısa müddette özlenen ‘takım’ olma hüviyetine hemen ulaşmalı.
İki deplasman maçında attığı gollerle Galatasaray’a 6 puan kazandıran Gomis adeta “Can simidi”ne benziyor. Büyük deneyim Gomis’i artık teknik heyet de idare de gönderemez. Galatasaray’ın yalnızca ligde oynayacağını düşünürsek bedenini uygun kullanan ve topa vuruş kalitesi eksiksiz olan Gomis bu ligde hala epey iş yapar.
Galatasaray keşke Avusturya kampından dönmeseydi. Seferovic, Oliveira, Kerem, Yunus üzere ön plana çıkan ve ligi damga vurması gereken oyuncular düşük performanslarıyla şaşırtıyor. Başı dalgın olan Kerem “Küskün” üzere oynuyor.
Adana’da Balotelli’ye inanılmaz asistler yapan, fevkalade gollere imza atan Yunus tahminen fazlaca çalışıyor ancak ayaklarına pranga vurulmuş üzere birebir gollük vuruşları yapamıyor. Frikik ustası Oliveira alışılmış sert ve isabetli vuruşları yapamadı fakat Mertens oyuna girdikten daha sonra Galatasaray pas dağınıklığını düzeltti.
Halı saha durumlarına misal aralıkta topla buluşan Seferovic’in gol yapması gereken yerde Emre Akbaba’yı pas vermesini “Akıl tutulması” olarak görüyorum. Seferovic’in yerinde Gomis olsaydı Galatasaray erken golle maça başlar ve gerilime girmezdi.
Galatasaraylı oyuncular ferdî hünerleriyle oynuyor. niye? Zira Galatasaray’ın makul bir oyun anlayışı yok. Oyuncular sistemsizlikten çok pas kusuru yapıyor, epeyce top kaybıyla oynuyor. Büyük grup bu kadar arıza yapamaz.
Ayrıca Okan hoca Kerem-Yunus ezberini bozmalı. Zira bu iki oyuncu maç ortasında rakibin ezberini dağıtacak kanat değişikliği yapmayı akıl edemiyor. Kerem ile Yunus yerlerini garanti görmemeli ve Okan hoca da bu ikiliyi rekabete sokmalı.
SERKAN KORKMAZ – ORKESTRA!?
Galatasaray dün akşamki müsabakada, turne öncesi birinci provası için toplanan bir müzisyen kümesi üzereydi. Kaliteli virtüözler, bir orkestranın ahengiyle keyif üretmekten fazla uzaktı.
Bu kadar hazırlık maçı ve iki resmi maçtan daha sonra bu imaj kaygı vericiydi. Maçın dördüncü dakikasında Seferovic, ofsayttaki Emre Akbaba’ya pas vermek yerine şut çekmeliydi, çekmedi. Bu konumdan sekiz dakika daha sonraki birinci gol şansındaysa Kerem, önü kapalıyken, müsait durumdaki Seferovic’e pas vermeliydi, vermedi.
İlk 20 dakika geride kaldığında en önemli tehlikeyi Del Valle’yle konut sahibi kadro yaşatmıştı. Birinci devrenin yarısı bitmişti fakat Galatasaray’ın rakip kaleyi tutan şutu yoktu.
Tribündeki ve ekran başındaki sarı-kırmızıları heyecanlandıran mükemmel bir plaseyle Yunus Akgün oldu. Birinci yarım saat bittiğinde Oliviera zayıf bir şutla birinci isabeti yakalayan isimdi. Birinci yarının son düdüğüne kadar Serkan Kıtıntılı’nın zorlanmadan tuttuğu birkaç deneme daha yaptı Galatasaray.
Okan hoca bir şeyler yapmalıydı keza geri dörtlüsü 45 dakikada 26 top kaybı yapmıştı. Kadıköy’de üç gol atan Ümraniye biraz vites büyütürse kazanabilecek kadar tehditkardı.
İkinci yarıya Akbaba – Mertens değişikliğiyle süratli başladı sarı-kırmızılar. Evvel Seferovic’e direk, daha sonra Boey’e kaleci Serkan müsaade vermedi. Oyun üstünlüğü Okan hocaya geçmişti.
Beklenen gol, beklenen şahıstan geldi ve Galatasaray rahat bir nefes aldı. Keza bu maçta da puan kaybedilse tesiri uzun sürecek bir travma kaçınılmazdı. Teknik heyet, ekibin kondisyonu hakkında ne düşünüyor epeyce merak ediyorum.
ZEKİ UZUNDURUKAN – KURTARICI
Seferovic, daha maçın başında Ümraniyespor kalecisi Serkan Kırıntılı ile karşı karşıya kaldığı durumda golü atsa, Galatasaray için şampiyonluk seferinin fitilini de ateşlemiş olacaktı. Bu kadar üst seviye bir golcü, nasıl bomboş durumda kaleye vurmak yerine pas atmayı tercih eder; kaldı ki o konumda pas attığı grup arkadaşı Emre de markajdaydı.
Galatasaray’da yeniler ile eski oyuncular içinde bir uyumsuzluk vardı maç boyunca. Oliveira-Yunus; Kerem-Seferovic, Abdülkerim-Nelsson; Torreira- Emre Akbaba… Bu oyuncular içinde bir ezber oluşursa, yani bir kadro bütünlüğü ortaya çıkarsa Galatasaray fazlaca rahat gole sarfiyat. Bunun için de Galatasaray’ın 6-7 maça gereksinimi var.
İlk yarıda bir türlü beklenen golün gelmeyişi, telaşlı bir oyuna götürdü Galatasaray’ı. Tehlike hunisine giren her hamleci, pas atmak yerine kaleye vurmayı tercih etti. Yaklaşık 2 dönemdir devam eden konum bencilliği devam ediyor sarı-kırmızılı ekipte…
İlk yarıda Seferovic’in haricinde Kerem, Yunus ve Oliveira durumları cömertçe harcadı. halbuki birinci 45’te bencillik yapılması gereken tek konum Seferovic’inkiydi. O da pası tercih etti.
Ümraniyespor’un en tesirli ismi Del Valle ise Galatasaray ceza alanında adeta cirit attı, fazlaca rahat duruma girdi. Oyunun birinci kısmının; gel-gitlerin yaşandığı bir kıssası oldu. Bu kıssadan çıt çıkmadı.
Galatasaray; birinci bölgeden ikinci bölgeye geçişte sorun yaşıyor, süratli çıkışlar yapamadığı için pas oyununda da problemler ortaya çıkıyor ve epey top kaybı ile oynuyor. Okan hoca, 2. yarıya Emre Akbaba’nın yerine Mertens’i oyuna alarak başladı.
İlk yarıda net bir konumu tercih yanlışı niçiniyle kaçıran Seferovic, 2. yarının başında da 1 metreden topu çerçeve ile buluşturamadı. Mertens’in girişi ile olgun ataklar geliştirmeye başlayan Galatasaray, oyunu da tek kaleye çevirdi.
Beklenen gol bir türlü gelmeyince en büyük atak silahını çıkardı Okan hoca ve Kerem’in yerine Emre Kılınç atağını yaptı. Her şey bir yana, Mertens hayli klas bir futbolcu. İzlemesi büyük keyif. Alanda duruşu, pasları, bilek hareketleri ve yapay zeka ile yarışabilecek üst seviye oyun marifeti ile epey maç kazandırır Galatasaray’a.
Antalyaspor deplasmanında son dakika golü ile Galatasaray’a hayat veren Gomis, kurtarıcı olarak oyuna girdi dün akşam. Dedik ya kurtarıcı! bir daha üzerine düşeni yaptı Fransız forvet.
Sahaya adım attıktan yalnızca 8 dakika daha sonra hem Olimpiyat Stadı’ndaki birebir vakitte ekran başındaki sarı-kırmızılı taraftarlara bir sefer daha memnunluk çığlıkları attırdı.
Okan hoca bütün silahlarını alana sürerek, altın bedelinde üç puanı hanesine yazdırmayı başardı. Her maç bu biçimde kazanılır mı, kazanılmaz. Bu yüzden sarı-kırmızılılar, en kısa müddette özlenen ‘takım’ olma hüviyetine hemen ulaşmalı.