Oyundaki oyuncular: Rusya’nın Ukrayna’ya yönelik saldırganlık savaşının başlamasından sonra oyun, Rusya’daki birçok tiyatrodan yasaklandı.Theatre.Doc arşivi
Joseph Stalin idama ve yarattığı gulaglara milyonlar gönderdi. Diktatörün ölümünden yetmiş yıl sonra, Rusya’da ona ait anıtlar yeniden dikildi. Volgograd inatla adını Stalingrad olarak değiştirmeyi teklif ediyor. Gazeteci ve oyun yazarı Artur Solomonov (47), 2018’de Rusya’dan İsrail’e gitti. Joseph Stalin’in korkunç mirasının geri dönüşü sorununu gündeme getiren bir oyunun yazarıdır. Solomonov, savaş karşıtı konumunu defalarca dile getirdi.
görüntü serisi
Diktatör Joseph Stalin oyunda Joseph Vissarionovich’i Nasıl GömdükAlexey Romanov
Moskova’da Theatre.Doc sahnesinde aktörler.Alexey Romanov
Arthur SolomonovRuslan Terekhov
Moskova’da sahnede zırhlı tüpler.Alexey Romanov
Gösterinin ardından ayakta alkışlandı.Theatre.Doc arşivi
Oyundaki aktörler: Rusya’nın Ukrayna’ya karşı saldırganlık savaşının başlamasından sonra, performans Rusya’daki birçok tiyatrodan birleştirildi.Theatre.Doc arşivi
Stalin’i eleştiren bir oyun, Putin’in Rusya’sına uymuyor.Alexey Romanov
Arthur SolomonovMarat Mullyev
Moskova’daki özel tiyatro “Theater.Doc” seyircileri.Theatre.Doc Arşivi
Joseph Stalin’i Nasıl Gömdük, bir oyun hakkında bir oyundur.
Olay örgüsüne göre, büyük bir Rus tiyatrosu, Stalin’i ve özellikle de çevresini alaya alacak bir yapım sergilemek istiyor. Tesadüfen Rusya Devlet Başkanı ilk seyirci olur. Oyunda ismi geçmiyor ama bu karakter sahnede gördükleri karşısında pek de heyecanlanmıyor. Şimdi tiyatro topluluğu hararetle prodüksiyonu değiştirmeye başlar. Ve tiyatronun kendisinin ne kadar çabuk Stalinist totalitarizmin modeli haline geldiğini kimse anlamıyor.
Bay Solomonov, oyununuz Rusya’da hâlâ devam ediyor mu?
Tamamen anlaşılmaz bir şekilde oyun Moskova’da devlet dışı tiyatro sahnesinde oynanıyor.Doc. Ancak prömiyer, savaşın başlangıcına denk geldi. İlgili herkes – oyuncular, yönetmen, tiyatro yönetimi – şok oldu, bunalıma girdi, kafası karıştı. O anda, prömiyerin gerçekleşmesine izin vermenin ahlaki açıdan doğru olup olmayacağı belli değildi. oynamaya karar verdik. Prömiyer günü salon hayatımda gördüğüm en hüzünlü seyircilerle doluydu. Gösteri bittiğinde oyunculara yaklaşan seyirciler, sahneden duydukları karşısında şok olduklarını söylediler: “Devletin cesetlere ihtiyacı var! Ölüleri istiyor! İnsan bir hiçtir, devlet her şeydir!” – Provaya başladığımızda parçanın en önemli cümleleri bu cümleler değildi. Ancak hayatın kendisi bu korkunç vurguları belirledi. Abartmadan, bu ve diğer Theatre.Doc performanslarında oynamaya devam eden tüm kahramanları düşünüyorum. Şimdi onlar için çalışmak, Rusya dışında olan bizler için çalışmaktan çok daha zor.
Arthur SolomonovMarat Mullyev
Arthur Solomonov
1976’da Rusya’nın Chabarovsk şehrinde doğan Artur Solomonov, yazar, gazeteci, oyun yazarı ve tiyatro eleştirmenidir. 2018’den beri İsrail’de yaşıyor. Bundan önce Moskova’da tiyatro eğitimi aldı, Berlin’de bir yıl geçirdi ve Alman tiyatrosu okudu. Solomonov, Moskova’ya döndükten sonra tiyatro eleştirmeni olarak çalıştı. Tiyatroda da rol aldı ve Bir Tiyatro Hikayesi romanının yazarıdır. Solomonov tartışmalı siyasi oyun “Tanrı’nın Merhameti” ni yazdı ve 8. Londra Bienali’nde ana ödüllerden birini aldı.
Oyun başka bir yerde sahnelendi mi?
Yakın zamana kadar Urallarda, Çelyabinsk’te yapıldı. Prömiyer Şubat 2021’de orada gerçekleşti, ancak ondan önce bile sorunlar vardı. “Ulusların Babası”nın destekçileri, “Stalin’den Ellerinizi Çekin!” Afişleriyle Çelyabinsk Oda Tiyatrosu’na geldiler. Savcılığa, Rus gizli servisi FSB’ye ve cumhurbaşkanlığı yönetimine protesto mektupları yazdılar. Yine de performans, sürekli dolu bir salonla repertuarda yapıldı. Stalinistlerin protestoları oyuna muazzam bir tanıtım sağladığı için bunda şaşırtıcı bir şey yok. İzleyiciler, performansın yasaklanabileceğini anladı ve onu görmek için koşturdu. Bu arada yetkililerin hiçbir şekilde müdahale etmediği Stalinistler ve onların eylemleri, performansa büyük bir katkı oldu. Oyunun Urallardaki savaştan ve askeri sansürden sağ çıkamaması üzücü: başarısına ve talebine rağmen artık repertuarda değil.
Ukrayna için Barış Müzakereleri: Papa’ya Bir Şans Verin
Stalin, neyin daha önemli olduğu sorusuna kesin olarak cevap verdi, bir kişi mi yoksa bir devlet mi? Böyle “tatlı” aritmetiği kabul edilebilir hale getirdi. Bir yanda öldürülen, işkence edilen, köleleştirilen milyonlarca insanın, diğer yanda fetih ve büyük askeri zaferin olduğu bu korkunç denklem. Bu şeytani “ölülere ihtiyaç var” mantığının bugün yine galip geldiğini görüyoruz. Rus devleti için insan bir yapı malzemesidir ve milyonlarca ceset ve sakat kaderden devasa bir devlet binası inşa edilmektedir. Benim oyunumda, tiyatro sürecine müdahalesiyle her şeyi başlatan Başkanın adı yoktur. Bunun Putin olduğu söylenemez. Ancak burada Putinizm ile Stalinizm arasındaki bağlantı, bir tiranın uğursuz hizmetkarlarıyla birlikte ortaya çıkma mekanizması gösteriliyor.
Bundan kaçınmanın bir yolu var mıydı?
Rusya, komünist rejim ve onun en kanlı bileşeni olan Stalinizm hakkında kendi “Nürnberg Duruşmalarını” yapmış olsaydı. Ancak perestroyka’dan sonra geçmişle uğraşmadan geleceğe gitmenin mümkün olduğuna karar verdiler. Şimdi hepimiz bu hatanın feci sonuçlarını çözüyoruz. Ülkemizdeki resmi anlatıya göre, geçmişini anlamak için hiçbir çalışma yapmayan Rus toplumu olağanüstü derecede kahraman ve parlak kalmıştır. Biz güzeliz ve yanılmazız. Tüm savaşlarımız sadece kurtuluş savaşlarıdır ve askerlerimiz bir cesaret ve nezaket örneğidir. Pekala, bazı “böcekler” vardı ama kim yapmadı? Bu nedenle, Stalin’in zamanında genel olarak her şey adildi: toplum, belki de bazı “yerel aşırılıklarla” iç düşmanlardan arındırılmıştı. Tüm bu çocuksu, neredeyse aptalca kendi kendine neşe – muazzam bir aşağılık kompleksini ele vermesi dışında – tüm kabuslarıyla geçmişin hâlâ önümüzde uzanmasını sağlıyor. Ve bu geçmişin en kanlı sayfaları arasındaki yolculuk daha yeni başlıyor.
Bu sadece bir Rus hastalığı mı?
Bir diktatör özlemi, küresel, karmaşık bir dünyanın panik korkusu, yalnızca modern Rusya’nın özelliği değil. Birçoğu demokraside hayal kırıklığına uğradı. Sadece Rusya’da bu hayal kırıklığı son derece grotesk, saçma, korkutucu biçimler aldı. Ancak Moskova, Yekaterinburg, Çelyabinsk, Arkhangelsk ve diğer Rus şehirlerindeki performanslara ve tiyatro okumalarına seyirci tepkilerini gördüm. Seyirci başlangıçta şok oldu: buna izin veriliyor mu? Ve sonra herkes ilk korkularına da gülmeye başladı. İçgüdüsel olarak şöyle düşünür: belki de bu saygı, ister bir taht, ister küçük, eski püskü bir koltuk olsun, şefin koltuğunda oturan herkese bize empoze ediliyor. Hiçbir zaman “elimizi sabit tutmadan” yaşamayı denemedik – geçen yüzyılın sonundaki kısa süre neredeyse iz bırakmadan geçti.
Stalinizmi nasıl ele alıyorsunuz?
Kahkaha yoluyla şifa için bir tarif sunuyorum. Güçlülere, büyük ve küçük patronlara olan asırlık hayranlığımızın ne kadar gülünç ve saçma olduğunu göstermeyi mümkün kılan tam da trajik maskaralık türüdür. Kahkaha dokunduğu her şeyi kirletir. İşte bu yüzden, şimdi her şey bu kadar trajik bir şekilde ciddiyken ve geçmişimizin ve bugünümüzün sembolleri önünde diz çökmemiz gerekiyorken, kahkahalarla direnmek çok önemli.
Joseph Stalin’i nasıl gömdük? 10 Haziran, 19.30, Theatre im Palais. Ukraynalı mülteciler ve Ukrayna’daki Rus saldırganlığının kurbanları için bir bağış toplama etkinliği düzenlenecek.
Joseph Stalin idama ve yarattığı gulaglara milyonlar gönderdi. Diktatörün ölümünden yetmiş yıl sonra, Rusya’da ona ait anıtlar yeniden dikildi. Volgograd inatla adını Stalingrad olarak değiştirmeyi teklif ediyor. Gazeteci ve oyun yazarı Artur Solomonov (47), 2018’de Rusya’dan İsrail’e gitti. Joseph Stalin’in korkunç mirasının geri dönüşü sorununu gündeme getiren bir oyunun yazarıdır. Solomonov, savaş karşıtı konumunu defalarca dile getirdi.
görüntü serisi
Diktatör Joseph Stalin oyunda Joseph Vissarionovich’i Nasıl GömdükAlexey Romanov
Moskova’da Theatre.Doc sahnesinde aktörler.Alexey Romanov
Arthur SolomonovRuslan Terekhov
Moskova’da sahnede zırhlı tüpler.Alexey Romanov
Gösterinin ardından ayakta alkışlandı.Theatre.Doc arşivi
Oyundaki aktörler: Rusya’nın Ukrayna’ya karşı saldırganlık savaşının başlamasından sonra, performans Rusya’daki birçok tiyatrodan birleştirildi.Theatre.Doc arşivi
Stalin’i eleştiren bir oyun, Putin’in Rusya’sına uymuyor.Alexey Romanov
Arthur SolomonovMarat Mullyev
Moskova’daki özel tiyatro “Theater.Doc” seyircileri.Theatre.Doc Arşivi
Joseph Stalin’i Nasıl Gömdük, bir oyun hakkında bir oyundur.
Olay örgüsüne göre, büyük bir Rus tiyatrosu, Stalin’i ve özellikle de çevresini alaya alacak bir yapım sergilemek istiyor. Tesadüfen Rusya Devlet Başkanı ilk seyirci olur. Oyunda ismi geçmiyor ama bu karakter sahnede gördükleri karşısında pek de heyecanlanmıyor. Şimdi tiyatro topluluğu hararetle prodüksiyonu değiştirmeye başlar. Ve tiyatronun kendisinin ne kadar çabuk Stalinist totalitarizmin modeli haline geldiğini kimse anlamıyor.
Bay Solomonov, oyununuz Rusya’da hâlâ devam ediyor mu?
Tamamen anlaşılmaz bir şekilde oyun Moskova’da devlet dışı tiyatro sahnesinde oynanıyor.Doc. Ancak prömiyer, savaşın başlangıcına denk geldi. İlgili herkes – oyuncular, yönetmen, tiyatro yönetimi – şok oldu, bunalıma girdi, kafası karıştı. O anda, prömiyerin gerçekleşmesine izin vermenin ahlaki açıdan doğru olup olmayacağı belli değildi. oynamaya karar verdik. Prömiyer günü salon hayatımda gördüğüm en hüzünlü seyircilerle doluydu. Gösteri bittiğinde oyunculara yaklaşan seyirciler, sahneden duydukları karşısında şok olduklarını söylediler: “Devletin cesetlere ihtiyacı var! Ölüleri istiyor! İnsan bir hiçtir, devlet her şeydir!” – Provaya başladığımızda parçanın en önemli cümleleri bu cümleler değildi. Ancak hayatın kendisi bu korkunç vurguları belirledi. Abartmadan, bu ve diğer Theatre.Doc performanslarında oynamaya devam eden tüm kahramanları düşünüyorum. Şimdi onlar için çalışmak, Rusya dışında olan bizler için çalışmaktan çok daha zor.
Arthur SolomonovMarat Mullyev
Arthur Solomonov
1976’da Rusya’nın Chabarovsk şehrinde doğan Artur Solomonov, yazar, gazeteci, oyun yazarı ve tiyatro eleştirmenidir. 2018’den beri İsrail’de yaşıyor. Bundan önce Moskova’da tiyatro eğitimi aldı, Berlin’de bir yıl geçirdi ve Alman tiyatrosu okudu. Solomonov, Moskova’ya döndükten sonra tiyatro eleştirmeni olarak çalıştı. Tiyatroda da rol aldı ve Bir Tiyatro Hikayesi romanının yazarıdır. Solomonov tartışmalı siyasi oyun “Tanrı’nın Merhameti” ni yazdı ve 8. Londra Bienali’nde ana ödüllerden birini aldı.
Oyun başka bir yerde sahnelendi mi?
Yakın zamana kadar Urallarda, Çelyabinsk’te yapıldı. Prömiyer Şubat 2021’de orada gerçekleşti, ancak ondan önce bile sorunlar vardı. “Ulusların Babası”nın destekçileri, “Stalin’den Ellerinizi Çekin!” Afişleriyle Çelyabinsk Oda Tiyatrosu’na geldiler. Savcılığa, Rus gizli servisi FSB’ye ve cumhurbaşkanlığı yönetimine protesto mektupları yazdılar. Yine de performans, sürekli dolu bir salonla repertuarda yapıldı. Stalinistlerin protestoları oyuna muazzam bir tanıtım sağladığı için bunda şaşırtıcı bir şey yok. İzleyiciler, performansın yasaklanabileceğini anladı ve onu görmek için koşturdu. Bu arada yetkililerin hiçbir şekilde müdahale etmediği Stalinistler ve onların eylemleri, performansa büyük bir katkı oldu. Oyunun Urallardaki savaştan ve askeri sansürden sağ çıkamaması üzücü: başarısına ve talebine rağmen artık repertuarda değil.
Ukrayna için Barış Müzakereleri: Papa’ya Bir Şans Verin
Stalin, neyin daha önemli olduğu sorusuna kesin olarak cevap verdi, bir kişi mi yoksa bir devlet mi? Böyle “tatlı” aritmetiği kabul edilebilir hale getirdi. Bir yanda öldürülen, işkence edilen, köleleştirilen milyonlarca insanın, diğer yanda fetih ve büyük askeri zaferin olduğu bu korkunç denklem. Bu şeytani “ölülere ihtiyaç var” mantığının bugün yine galip geldiğini görüyoruz. Rus devleti için insan bir yapı malzemesidir ve milyonlarca ceset ve sakat kaderden devasa bir devlet binası inşa edilmektedir. Benim oyunumda, tiyatro sürecine müdahalesiyle her şeyi başlatan Başkanın adı yoktur. Bunun Putin olduğu söylenemez. Ancak burada Putinizm ile Stalinizm arasındaki bağlantı, bir tiranın uğursuz hizmetkarlarıyla birlikte ortaya çıkma mekanizması gösteriliyor.
Bundan kaçınmanın bir yolu var mıydı?
Rusya, komünist rejim ve onun en kanlı bileşeni olan Stalinizm hakkında kendi “Nürnberg Duruşmalarını” yapmış olsaydı. Ancak perestroyka’dan sonra geçmişle uğraşmadan geleceğe gitmenin mümkün olduğuna karar verdiler. Şimdi hepimiz bu hatanın feci sonuçlarını çözüyoruz. Ülkemizdeki resmi anlatıya göre, geçmişini anlamak için hiçbir çalışma yapmayan Rus toplumu olağanüstü derecede kahraman ve parlak kalmıştır. Biz güzeliz ve yanılmazız. Tüm savaşlarımız sadece kurtuluş savaşlarıdır ve askerlerimiz bir cesaret ve nezaket örneğidir. Pekala, bazı “böcekler” vardı ama kim yapmadı? Bu nedenle, Stalin’in zamanında genel olarak her şey adildi: toplum, belki de bazı “yerel aşırılıklarla” iç düşmanlardan arındırılmıştı. Tüm bu çocuksu, neredeyse aptalca kendi kendine neşe – muazzam bir aşağılık kompleksini ele vermesi dışında – tüm kabuslarıyla geçmişin hâlâ önümüzde uzanmasını sağlıyor. Ve bu geçmişin en kanlı sayfaları arasındaki yolculuk daha yeni başlıyor.
Bu sadece bir Rus hastalığı mı?
Bir diktatör özlemi, küresel, karmaşık bir dünyanın panik korkusu, yalnızca modern Rusya’nın özelliği değil. Birçoğu demokraside hayal kırıklığına uğradı. Sadece Rusya’da bu hayal kırıklığı son derece grotesk, saçma, korkutucu biçimler aldı. Ancak Moskova, Yekaterinburg, Çelyabinsk, Arkhangelsk ve diğer Rus şehirlerindeki performanslara ve tiyatro okumalarına seyirci tepkilerini gördüm. Seyirci başlangıçta şok oldu: buna izin veriliyor mu? Ve sonra herkes ilk korkularına da gülmeye başladı. İçgüdüsel olarak şöyle düşünür: belki de bu saygı, ister bir taht, ister küçük, eski püskü bir koltuk olsun, şefin koltuğunda oturan herkese bize empoze ediliyor. Hiçbir zaman “elimizi sabit tutmadan” yaşamayı denemedik – geçen yüzyılın sonundaki kısa süre neredeyse iz bırakmadan geçti.
Stalinizmi nasıl ele alıyorsunuz?
Kahkaha yoluyla şifa için bir tarif sunuyorum. Güçlülere, büyük ve küçük patronlara olan asırlık hayranlığımızın ne kadar gülünç ve saçma olduğunu göstermeyi mümkün kılan tam da trajik maskaralık türüdür. Kahkaha dokunduğu her şeyi kirletir. İşte bu yüzden, şimdi her şey bu kadar trajik bir şekilde ciddiyken ve geçmişimizin ve bugünümüzün sembolleri önünde diz çökmemiz gerekiyorken, kahkahalarla direnmek çok önemli.
Joseph Stalin’i nasıl gömdük? 10 Haziran, 19.30, Theatre im Palais. Ukraynalı mülteciler ve Ukrayna’daki Rus saldırganlığının kurbanları için bir bağış toplama etkinliği düzenlenecek.