NASTY, BUTISH VE KISA
Çocuklarımla Felsefe Maceraları
Scott Hershovitz
369 sayfa. Penguen Basın. 28 dolar.
Çocuklarınız hakkında alenen yazmak ahlaki midir?
Bu mide bulandırıcı “paylaşma” çağında, bazı sosyal medya kullanıcıları, dijital kalpleri kuru yapraklar gibi tırmalayarak okulun ilk günü resimlerini yayınlamaya, bu soruyu düşünmeye bile hevesli görünüyorlar.
Özellikle ürkütücü olan, sanki rastgele bir kestane Twitter beslemeleri için bon mot sağlamak için sokaktan ayrılmış gibi, omuzlarını silkerek “çocuk” olarak adlandırılanlar: “Çocuk, Bu gece Kurosawa filmlerini izle. Bir baba olarak işim bitti!”
Scott Hershovitz, sıradan gönderilerin ötesine geçiyor, ancak bunun bir kısmını da yapıyor. Michigan Üniversitesi’nde hukuk ve felsefe profesörü olarak, iki küçük oğlu Rex ve Hank ile yaptığı konuşmalar üzerine bir kitap hazırladı. Daha büyük melek olan Rex, “Her çocuk demokrasi ister” demeye bayılır, “ama her yetişkin bir diktatörlük ister.” Hank canı sıkıldığında, Temple Run oynamak için bir iPhone almıyor, bunun yerine yalvarıyor: “Bana başka bir vaka anlat, babacığım.”
Temel öncül – “Çocuklar En Karanlık Şeyleri Söyler” televizyon programından veya “bebeklerin ağzından” deyişinden çok uzak olmayan – çocukların doğal ve küçümsenmiş filozoflar olduğudur. Dünyevi kaygılardan ve yükümlülüklerden bağımsız olarak, gerçekliğin doğasını ve varoluşun anlamını düşünmekte özgürdürler. Küçük yavrular, büyük düşünceler. Bonus olarak, Hershovitz “cehennem kadar komik” olduklarını yazıyor.
Kitabı, adını 17. yüzyıl siyaset filozofu Thomas Hobbes’un “Leviathan”da kullandığı yankı uyandıran ifadeden alıyor (hükümetsiz bir hayata atıfta bulunuyordu; Hershovitz). çocukların temel özelliklerini ima ediyor). Ama aynı zamanda, kocasından, drama eleştirmeni Walter Kerr’den ve altı kişilik kuluçkalarından, eskiden çok satanları içeren kitaplar için düzenli olarak alıntı yapan 20. yüzyıl mizahçısı ve oyun yazarı Jean Kerr’e geri dönmemi sağladı. unutulmuş “Lütfen Papatyaları Yemeyin” (1957). İroni ile buğulaması, “doğrusal zihinleri olan ve büyük maddi olmayan şeyleri kavramayan çocukların, enerjilerinin çoğunu önemsiz şeyler hakkında gevezelik ederek harcadıklarını” kaydetti – sadece yetişkinlerin aynı olduğunu göstermek için.
Scott Hershovitz, “Kötü, Kaba ve Kısa: Çocuklarımla Felsefede Maceralar”ın yazarı. Kredi… Rex ve Hank Hershovitz
Hershovitz’in kitabı popüler bir ders gibi yapılandırılmış olsa da , aile arabasında karalanmış denemeler yerine, ondan benzer bir iç cıvıltısı var: Diş perisine inanmazlığını askıya alıyor; Bailey adında küçük bir altın doodle’ın sahibi (“Bailey olmak nasıl bir şey?” diye merak ediyor, Thomas Nagel’in 1974 tarihli etkili makalesi “Yarasa Olmak Nasıl Bir Şeydir?” deniyor; ve bir sosyal hizmet görevlisi olan lise sevgilisi Julie ile evlidir. “Evrenin herhangi bir yerinde eski sevgilim yok,” diye sonsuzlukla ilgili bir dipnotta böbürleniyor, “yine de Julie çabucak birine sahip olabileceğimi belirtmekten hoşlanıyor.” Rex ve Hank’in annelerini ona ne kadar tercih ettiği konusunda defalarca şaka yapıyor. Bir Rodos araştırmacısı olan Hershovitz, psikoseksüel gelişimin aşamaları hakkında muhtemelen Freud’u okumuştur?
Ancak psikoloji çocuk yetiştirme konusunda pek çok tavsiye verirken, Hershovitz felsefenin de aynı derecede faydalı olabileceğini, belki de daha fazlasını yapabileceğini savunuyor. Aristoteles’ten Zeno’ya düşünürleri çağırıyor – ilginç bir şekilde, eğitim üzerine ünlü bir inceleme olan “Émile”in yazarı Jean-Jacques Rousseau değil. Telafi etmek için, bir sürü Locke (John) var ve bu cümle çevirmesini bulamamanız için, bilin ki Hershovitz, Locke’un incelemelerini “İngiliz aksanıyla yüksek sesle” okumanızı tavsiye ediyor ve 17. yüzyıl vurgu stiliyle alay ediyor. bir yazarın “deli bir insan gibi harfleri büyük harfle” yazacağı. Birinci sınıf Ethical Reasoning dersiniz yulaf ezmesiyse, bu bir kase Quisp.
Hershovitz, Sokrates’ten yalnızca birkaç kez bahsetmesine rağmen, Sokratik yöntemin büyük bir hayranı gibi görünüyor. Basitçe “Neden?” diye sormak. “en sevdiğim ebeveynlik hilelerinden biri” diye yazıyor: çocukların “silah gibi” kullandıkları bir kelime ve tartışmayı teşvik etmek için ters çevrilebilir. Gerçekten de, “neden”, “Nasty, Brutish and Short” boyunca bir çan gibi çalıyor. (Büyük filozof Kerr’in dediği gibi: “Çocukların ve yetişkinlerin olgunlaşma konuşmaları hacim ve hız bakımından farklıysa, özü de farklıdır”; belirli bir yaştaki çocuklar, filozoflar gibi sorularla konuşurlar.) “Neden? günler gelmeye devam ediyor mu?” diye soruyor küçük bir kız, Hershovitz’in anne arkadaşına. “Dünya göründüğü gibi değilken neden çamaşırlar yıkanıyor?” Hershovitz varsayımları. (Belki de Julie bir ara verebilsin diye?) Hank’in bir sınıf arkadaşı tarafından “dalkavuk serseri” olarak adlandırılmasının yaptığı gibi, neden intikam arıyoruz? Neden bazı kelimeler “kötü” olarak, “kötü” den çok daha kötü bir seviyede düşünülüyor? (Hershovitz büyük bir küfür hayranıdır ve bütün bir bölümü onu savunmaya ve oldukça neşeyle kullanmaya ayırır.)
Kesinlikle çok şey öğreneceksiniz ya da Philippa Foot tarafından tanıtılan ünlü “Tramvay Problemi”, David Chalmers’ın ana hatlarını çizdiği “bilinçle ilgili zor sorun” olan “Kötü, Kaba ve Kısa” okumak çok şeyi hatırlattı.
Yine de, ebeveynlik yolculuğunda (evet, bu kitaba “yolculuk” diyor) henüz karşılaşmamış olan Hershovitz için endişeleniyor, en zor sorun: ergenlik, ailenin “epistemik balonu” kaba bir şekilde patladığında ve iletişim bazen homurdanmalara indirgenir.
Hank birkaç yıl içinde cinsiyet ve cinsiyetle ilgili bir bölümde ultrason sonucunun yayınlanmış bir açıklamasına sahip olmak için nasıl hissedecek: “’bacaklar, ‘Gördün mü ” dercesine açıldı penisim mi?’” Ya da sevimli lafından: “Haklar geğirilebilir değil!” Şu anda, Rex “internette kendi başına dolaşıyor” ve erkek kardeşi “yakında takip ediyor”, bu da onları tekme scooter’lı sekiz şeritli bir otoyola koymak gibi geliyor.
“Eleştirmeye değer bir şey yazmadıysanız, değerli bir şey yazmamışsınızdır” diye yazıyor Hershovitz, bu yüzden sorulmasına kesinlikle aldırış etmeyecek: Çocuklar kötü olduğunda, devamınız ne olacak? , vahşi, senden daha uzun ve Discord’da ping mi yapıyorsun? Bana başka bir vaka söyle babacığım.
Çocuklarımla Felsefe Maceraları
Scott Hershovitz
369 sayfa. Penguen Basın. 28 dolar.
Çocuklarınız hakkında alenen yazmak ahlaki midir?
Bu mide bulandırıcı “paylaşma” çağında, bazı sosyal medya kullanıcıları, dijital kalpleri kuru yapraklar gibi tırmalayarak okulun ilk günü resimlerini yayınlamaya, bu soruyu düşünmeye bile hevesli görünüyorlar.
Özellikle ürkütücü olan, sanki rastgele bir kestane Twitter beslemeleri için bon mot sağlamak için sokaktan ayrılmış gibi, omuzlarını silkerek “çocuk” olarak adlandırılanlar: “Çocuk, Bu gece Kurosawa filmlerini izle. Bir baba olarak işim bitti!”
Scott Hershovitz, sıradan gönderilerin ötesine geçiyor, ancak bunun bir kısmını da yapıyor. Michigan Üniversitesi’nde hukuk ve felsefe profesörü olarak, iki küçük oğlu Rex ve Hank ile yaptığı konuşmalar üzerine bir kitap hazırladı. Daha büyük melek olan Rex, “Her çocuk demokrasi ister” demeye bayılır, “ama her yetişkin bir diktatörlük ister.” Hank canı sıkıldığında, Temple Run oynamak için bir iPhone almıyor, bunun yerine yalvarıyor: “Bana başka bir vaka anlat, babacığım.”
Temel öncül – “Çocuklar En Karanlık Şeyleri Söyler” televizyon programından veya “bebeklerin ağzından” deyişinden çok uzak olmayan – çocukların doğal ve küçümsenmiş filozoflar olduğudur. Dünyevi kaygılardan ve yükümlülüklerden bağımsız olarak, gerçekliğin doğasını ve varoluşun anlamını düşünmekte özgürdürler. Küçük yavrular, büyük düşünceler. Bonus olarak, Hershovitz “cehennem kadar komik” olduklarını yazıyor.
Kitabı, adını 17. yüzyıl siyaset filozofu Thomas Hobbes’un “Leviathan”da kullandığı yankı uyandıran ifadeden alıyor (hükümetsiz bir hayata atıfta bulunuyordu; Hershovitz). çocukların temel özelliklerini ima ediyor). Ama aynı zamanda, kocasından, drama eleştirmeni Walter Kerr’den ve altı kişilik kuluçkalarından, eskiden çok satanları içeren kitaplar için düzenli olarak alıntı yapan 20. yüzyıl mizahçısı ve oyun yazarı Jean Kerr’e geri dönmemi sağladı. unutulmuş “Lütfen Papatyaları Yemeyin” (1957). İroni ile buğulaması, “doğrusal zihinleri olan ve büyük maddi olmayan şeyleri kavramayan çocukların, enerjilerinin çoğunu önemsiz şeyler hakkında gevezelik ederek harcadıklarını” kaydetti – sadece yetişkinlerin aynı olduğunu göstermek için.
Scott Hershovitz, “Kötü, Kaba ve Kısa: Çocuklarımla Felsefede Maceralar”ın yazarı. Kredi… Rex ve Hank Hershovitz
Hershovitz’in kitabı popüler bir ders gibi yapılandırılmış olsa da , aile arabasında karalanmış denemeler yerine, ondan benzer bir iç cıvıltısı var: Diş perisine inanmazlığını askıya alıyor; Bailey adında küçük bir altın doodle’ın sahibi (“Bailey olmak nasıl bir şey?” diye merak ediyor, Thomas Nagel’in 1974 tarihli etkili makalesi “Yarasa Olmak Nasıl Bir Şeydir?” deniyor; ve bir sosyal hizmet görevlisi olan lise sevgilisi Julie ile evlidir. “Evrenin herhangi bir yerinde eski sevgilim yok,” diye sonsuzlukla ilgili bir dipnotta böbürleniyor, “yine de Julie çabucak birine sahip olabileceğimi belirtmekten hoşlanıyor.” Rex ve Hank’in annelerini ona ne kadar tercih ettiği konusunda defalarca şaka yapıyor. Bir Rodos araştırmacısı olan Hershovitz, psikoseksüel gelişimin aşamaları hakkında muhtemelen Freud’u okumuştur?
Ancak psikoloji çocuk yetiştirme konusunda pek çok tavsiye verirken, Hershovitz felsefenin de aynı derecede faydalı olabileceğini, belki de daha fazlasını yapabileceğini savunuyor. Aristoteles’ten Zeno’ya düşünürleri çağırıyor – ilginç bir şekilde, eğitim üzerine ünlü bir inceleme olan “Émile”in yazarı Jean-Jacques Rousseau değil. Telafi etmek için, bir sürü Locke (John) var ve bu cümle çevirmesini bulamamanız için, bilin ki Hershovitz, Locke’un incelemelerini “İngiliz aksanıyla yüksek sesle” okumanızı tavsiye ediyor ve 17. yüzyıl vurgu stiliyle alay ediyor. bir yazarın “deli bir insan gibi harfleri büyük harfle” yazacağı. Birinci sınıf Ethical Reasoning dersiniz yulaf ezmesiyse, bu bir kase Quisp.
Hershovitz, Sokrates’ten yalnızca birkaç kez bahsetmesine rağmen, Sokratik yöntemin büyük bir hayranı gibi görünüyor. Basitçe “Neden?” diye sormak. “en sevdiğim ebeveynlik hilelerinden biri” diye yazıyor: çocukların “silah gibi” kullandıkları bir kelime ve tartışmayı teşvik etmek için ters çevrilebilir. Gerçekten de, “neden”, “Nasty, Brutish and Short” boyunca bir çan gibi çalıyor. (Büyük filozof Kerr’in dediği gibi: “Çocukların ve yetişkinlerin olgunlaşma konuşmaları hacim ve hız bakımından farklıysa, özü de farklıdır”; belirli bir yaştaki çocuklar, filozoflar gibi sorularla konuşurlar.) “Neden? günler gelmeye devam ediyor mu?” diye soruyor küçük bir kız, Hershovitz’in anne arkadaşına. “Dünya göründüğü gibi değilken neden çamaşırlar yıkanıyor?” Hershovitz varsayımları. (Belki de Julie bir ara verebilsin diye?) Hank’in bir sınıf arkadaşı tarafından “dalkavuk serseri” olarak adlandırılmasının yaptığı gibi, neden intikam arıyoruz? Neden bazı kelimeler “kötü” olarak, “kötü” den çok daha kötü bir seviyede düşünülüyor? (Hershovitz büyük bir küfür hayranıdır ve bütün bir bölümü onu savunmaya ve oldukça neşeyle kullanmaya ayırır.)
Kesinlikle çok şey öğreneceksiniz ya da Philippa Foot tarafından tanıtılan ünlü “Tramvay Problemi”, David Chalmers’ın ana hatlarını çizdiği “bilinçle ilgili zor sorun” olan “Kötü, Kaba ve Kısa” okumak çok şeyi hatırlattı.
Yine de, ebeveynlik yolculuğunda (evet, bu kitaba “yolculuk” diyor) henüz karşılaşmamış olan Hershovitz için endişeleniyor, en zor sorun: ergenlik, ailenin “epistemik balonu” kaba bir şekilde patladığında ve iletişim bazen homurdanmalara indirgenir.
Hank birkaç yıl içinde cinsiyet ve cinsiyetle ilgili bir bölümde ultrason sonucunun yayınlanmış bir açıklamasına sahip olmak için nasıl hissedecek: “’bacaklar, ‘Gördün mü ” dercesine açıldı penisim mi?’” Ya da sevimli lafından: “Haklar geğirilebilir değil!” Şu anda, Rex “internette kendi başına dolaşıyor” ve erkek kardeşi “yakında takip ediyor”, bu da onları tekme scooter’lı sekiz şeritli bir otoyola koymak gibi geliyor.
“Eleştirmeye değer bir şey yazmadıysanız, değerli bir şey yazmamışsınızdır” diye yazıyor Hershovitz, bu yüzden sorulmasına kesinlikle aldırış etmeyecek: Çocuklar kötü olduğunda, devamınız ne olacak? , vahşi, senden daha uzun ve Discord’da ping mi yapıyorsun? Bana başka bir vaka söyle babacığım.