Ev
Kültür
Davranışsal soru: Kendime yalan söylememe izin var mı?
Gerçekle yüzleşebilen ve sonuçlarını kabul edebilen kişi, yaşamaya nasıl devam edebilirdi? Kendine yalan söylemek bir yaşama sanatıdır.
Ulrich Seidler
Hafta sonu Berliner Zeitung için Roshanak Amini. Resimler: imago
Görünüşe göre güvenen bir meslektaşım, kişinin kendine yalan söylemesine izin verilip verilmediği şeklindeki davranışsal soruyu bir test olarak açık plan ofise çağırdığımda, bunun nasıl çalışması gerekiyor diye soruyor. Kendimize küçük bir karşı soru dizisine izin veriyoruz: Herhangi bir sempatiden bağımsız olarak sosyal etkileşime ihtiyaç duyan birçok insanla açık plan bir ofiste oturmayı nasıl başarıyorsunuz? Biraz eleştirel bir mesafeyle anlamından kolayca şüphe edilebilecek şeylerle sekiz saat meşgul olmayı nasıl başarıyorsunuz? Gülmeden telefona cevap verdiğinizde sesinizin önemini iki katına çıkarmayı nasıl başarıyorsunuz? Peki sevgili meslektaşım, insan kendine yalan söylemeden tüm bunları nasıl yapar? Rol yapmak, bir uzaylı rolü üstlenmek, dönüşmek, rol yapmak ve yaptığın her şeyin haklı çıkarılabileceğini sanmak?
Sevgili meslektaşım, insan kendine yalan söylemeden apartmandan dışarı çıkabileceğini nasıl düşünürsün? Herhangi bir öz motivasyonun, gerçekle en ufak bir temasta çöken bir yalanlar binası olduğundan gerçekten şüphelenmiyor musunuz? Bir an için rol yapmazsak ve gerçekle yüzleşmeye çalışırsak – ne görürüz? Ölüm, yıkım, dünyanın sonu, suçluluk, acı, umutsuzluk, depresyon, Arthur Schopenhauer, Søren Kierkegaard, David Foster Wallace. Çabucak gözlerini kırpıştırdı ve hayata, işyerine ve kabarcıklı, sarhoş edici takım ruhuna sevindi! Gel göğsüme!
Yalan söylemek kötü bir üne sahiptir, ancak insanı olduğu gibi yapan ve aynı zamanda kendilerinden ümitsizliğe kapılmamasını sağlayan bir beceridir. Hayvanlar aleminde ve bitki örtüsünde de yalanlar ve ikiyüzlülük vardır: evrensel olarak popüler olan gerçek gibi yabancı deniz canlılarının vücudunun ulaşılması zor köşelerinden sinir bozucu parazitleri yiyormuş gibi yapan sahte temizleyici balıklar olacaktır. daha temiz balık, ama sonra isteyerek büyük balıkları bıraktığında, sahte temizleyicilerin sağlıklı etlerini ısırdığını düşünürsünüz.
utanma ve kendinden nefret etme
Ya da saf böceklerin proteinlerini yakalamak için tatlı nektarın baştan çıkarıcı kokularını yayan masumca bitki bazlı Venüs Tuzağı. Bunların hepsi bu yaratıkların varoluş programlarında yazılıdır -onların zaferleri üzerine düşünmedikleri için sevindiklerinden şüphe duyulabilir. Onlara göre, kurbanlarının davranışları muhtemelen yaratılışın anlaşılmaz doğasının bir parçasıdır ve bunu olağan karşılarlar. Ne yaptıklarını bilselerdi, utanç içinde ve kendinden nefret ederek yere yığılmazlar mıydı?
Ama bizde bu kadar farklı olan ne? Refahımızın bedelini kimin ödediğini, yiyeceğimizin acı çeken ve öldürülen canlılardan oluştuğunu, aldığımız her nefeste iklim dengemizin bozulduğunu, anlamsız varoluşumuz küresel ısınmaya mı katkıda bulunuyor yoksa çocuklarımızı asla tutamayacağımız sözlerle dünyaya getirdiğimizi mi? Kendine yalan söylemek henüz gerçek yaşama sanatı değil. Kendinize inanabilmeniz gerekir. Tıpkı meslektaşım gibi.
Kültür
Davranışsal soru: Kendime yalan söylememe izin var mı?
Gerçekle yüzleşebilen ve sonuçlarını kabul edebilen kişi, yaşamaya nasıl devam edebilirdi? Kendine yalan söylemek bir yaşama sanatıdır.
Ulrich Seidler
Hafta sonu Berliner Zeitung için Roshanak Amini. Resimler: imago
Görünüşe göre güvenen bir meslektaşım, kişinin kendine yalan söylemesine izin verilip verilmediği şeklindeki davranışsal soruyu bir test olarak açık plan ofise çağırdığımda, bunun nasıl çalışması gerekiyor diye soruyor. Kendimize küçük bir karşı soru dizisine izin veriyoruz: Herhangi bir sempatiden bağımsız olarak sosyal etkileşime ihtiyaç duyan birçok insanla açık plan bir ofiste oturmayı nasıl başarıyorsunuz? Biraz eleştirel bir mesafeyle anlamından kolayca şüphe edilebilecek şeylerle sekiz saat meşgul olmayı nasıl başarıyorsunuz? Gülmeden telefona cevap verdiğinizde sesinizin önemini iki katına çıkarmayı nasıl başarıyorsunuz? Peki sevgili meslektaşım, insan kendine yalan söylemeden tüm bunları nasıl yapar? Rol yapmak, bir uzaylı rolü üstlenmek, dönüşmek, rol yapmak ve yaptığın her şeyin haklı çıkarılabileceğini sanmak?
Sevgili meslektaşım, insan kendine yalan söylemeden apartmandan dışarı çıkabileceğini nasıl düşünürsün? Herhangi bir öz motivasyonun, gerçekle en ufak bir temasta çöken bir yalanlar binası olduğundan gerçekten şüphelenmiyor musunuz? Bir an için rol yapmazsak ve gerçekle yüzleşmeye çalışırsak – ne görürüz? Ölüm, yıkım, dünyanın sonu, suçluluk, acı, umutsuzluk, depresyon, Arthur Schopenhauer, Søren Kierkegaard, David Foster Wallace. Çabucak gözlerini kırpıştırdı ve hayata, işyerine ve kabarcıklı, sarhoş edici takım ruhuna sevindi! Gel göğsüme!
Yalan söylemek kötü bir üne sahiptir, ancak insanı olduğu gibi yapan ve aynı zamanda kendilerinden ümitsizliğe kapılmamasını sağlayan bir beceridir. Hayvanlar aleminde ve bitki örtüsünde de yalanlar ve ikiyüzlülük vardır: evrensel olarak popüler olan gerçek gibi yabancı deniz canlılarının vücudunun ulaşılması zor köşelerinden sinir bozucu parazitleri yiyormuş gibi yapan sahte temizleyici balıklar olacaktır. daha temiz balık, ama sonra isteyerek büyük balıkları bıraktığında, sahte temizleyicilerin sağlıklı etlerini ısırdığını düşünürsünüz.
utanma ve kendinden nefret etme
Ya da saf böceklerin proteinlerini yakalamak için tatlı nektarın baştan çıkarıcı kokularını yayan masumca bitki bazlı Venüs Tuzağı. Bunların hepsi bu yaratıkların varoluş programlarında yazılıdır -onların zaferleri üzerine düşünmedikleri için sevindiklerinden şüphe duyulabilir. Onlara göre, kurbanlarının davranışları muhtemelen yaratılışın anlaşılmaz doğasının bir parçasıdır ve bunu olağan karşılarlar. Ne yaptıklarını bilselerdi, utanç içinde ve kendinden nefret ederek yere yığılmazlar mıydı?
Ama bizde bu kadar farklı olan ne? Refahımızın bedelini kimin ödediğini, yiyeceğimizin acı çeken ve öldürülen canlılardan oluştuğunu, aldığımız her nefeste iklim dengemizin bozulduğunu, anlamsız varoluşumuz küresel ısınmaya mı katkıda bulunuyor yoksa çocuklarımızı asla tutamayacağımız sözlerle dünyaya getirdiğimizi mi? Kendine yalan söylemek henüz gerçek yaşama sanatı değil. Kendinize inanabilmeniz gerekir. Tıpkı meslektaşım gibi.