2014 yılında, Berlin halkı Tempelhofer Feld’in varoşlarındaki gelişmeyi reddetti. Şimdi Kai Wegner, insanları tekrar sorgulamak istiyor. Bir yorum.
suzanne lenz
Berlin’in CDU lideri Kai WegnerJörg Carstensen/dpa
Temsili demokrasinin doğrudan demokrasiyle sorunu var. Bugünlerde yine Berlin’de bu içerikte bir oyun sahneleniyor. Görünüşe göre gelecekte Berlinlilerin çoğunluğunun iradesiyle sorunları olan iki politikacı gelecekte bu şehri yönetecek: Franziska Giffey ve Kai Wegner. Halen iktidarda olan Berlin Belediye Başkanı Giffey, Ocak ayında kamulaştırmaları desteklemekle vicdanını uzlaştıramadığını söyleyerek halkı şaşırtmıştı. Ve Kai Wegner, Tempelhofer Feld’in çevre birimi gelişimini masaya geri getiriyor.
Ancak Berlin eyalet anayasası artık halkın hükümettekileri doğrudan etkileyebileceği araçlar sağlıyor, yani halk inisiyatifleri, referandumlar ve referandumlar. Engeller oldukça yüksek, bir referandum ancak tüm uygun seçmenlerin dörtte biri katılırsa ve ardından çoğunluk kabul ederse başarılı olur.
Berlin’de bir referandum, halkın politikacılara yaptığı bir öneri değil, eyalet hükümetinin öylece göz ardı edebileceği bir öneri değil. Bir referandumun en azından siyasi olarak bağlayıcı bir etkisi vardır, her zaman yasal değil. Berlin Senatosu, Tegel Havalimanı’nın açık bırakılmasını savunan 2017’deki başarılı referandumu basitçe görmezden gelmeyi başardı. O dönemde iktidar SPD’den Michael Müller’di. Ancak, karar verilmeden önce bile politikacılar, BER’in devreye alınmasını Tegel’in gizliliğinin kaldırılmasıyla ilişkilendirmişti. Bir otomatizm. Muhtemelen değiştirebilirdin ama değiştirmedin.
Gaz ayağı olmayan Berlin: Güle güle Autobahn!
Muhtemelen gelecekte Berlin’i yönetecek olan Kai Wegner, bir demokraside referandumu görmezden gelmenin zor olduğunu biliyor. Bu nedenle, 2014’te büyük bir çoğunlukla bunu reddettikten sonra, insanlara şimdi Tempelhofer Feld’in eteklerinde inşaat yapmaktan yana olup olmadıklarını sorma önerisi. Tegel davasının aksine, daha sonra bir yasa oylamaya sunuldu ve kabul edildi.
Sorun şu ki, eyalet anayasası bir referandum öngörmüyor. Ve sonra terimin kendisi oldukça sahte. İnsanlara sormak kulağa hoş geliyor değil mi? Ancak popüler inisiyatifler, referandumlar ve referandumlar aslında halk tarafından harekete geçirilirken, bir konuya ilgi o kadar büyük ki, referandum için en az 20.000 imza toplamak için yeterli enerji açığa çıkıyor, bu referandum için geçerli değil. Konu gibi yukarıdan gelirdi. Ve o zaman sorumlulukla nasıl olacağı belli değil.
Berlin’de siyah ve kırmızı: Hangi parti hangi Senato görevini almalı?
Kai Wegner haklı, konut piyasası üzerindeki baskı arttı
Bir referandum kesinlikle sonsuza kadar geçerli değildir. Ve Kai Wegner, Berlin’deki konut piyasası üzerindeki baskının 2014’ten bu yana arttığını söylerken muhtemelen haklıdır. Tempelhofer Feld’in kenarındaki birkaç evin Berlin’deki konut sıkıntısını önemli ölçüde azaltmayacağını herkes bilse de, on yıl önce bile gelişmeye karşı olan Berlinliler bu arada kesinlikle fikirlerini değiştirdiler.
Ancak pandemi yılları, şehir sakinlerinin bu geniş açık alana olan sevgisinin son derece arttığı klostrofobik bir dönem olan Berlin’in de gerisinde kaldı. Gruplar oradaki depresif havayı neşelendirdi, insanlar orada insanlarla buluşabiliyordu ve dünya yeniden büyük ve neredeyse sınırsızdı. Ufkun ötesinde, bu yerin vaadi budur.
Doğrudan demokrasiye eleştirel bakılabilir, örneğin toplumsal olarak seçici olduğu için, oylamaya daha çok orta sınıf katılır. Ancak doğrudan demokrasi araçlarıyla alınan kararlara güven yüksektir; Her halükarda, Charlottenstrasse’deki tek yönlü yol düzenlemesi veya Friedrichstrasse’nin tamamen kapatılması gibi yukarıdan çıkarılanlardan daha büyük. Senato İçişleri Bakanlığı’nın referandum konusundaki açıklamalarını süslediği fotoğrafta “sivil katılım” veya “siyasi hayal kırıklığı” yazan sarı oklar görülüyor. İkincisi ters yönü işaret ediyor. Dolayısıyla politikacıların doğrudan demokrasi araçlarından ne umdukları açıktır: meşruiyet kazanmak.
Wegner gündeme getirdiği referandum gibi hukuki dayanağı bile olmayan teklifler yapmamalı. Berlin’deki yasal duruma göre, Wegner gerçekten halkın söz sahibi olmasını istiyorsa kendisinin 20.000 imza toplaması gerekiyor. Aslında gelecekteki bir Belediye Başkanı için kötü bir uygulama değil.
suzanne lenz
Berlin’in CDU lideri Kai WegnerJörg Carstensen/dpa
Temsili demokrasinin doğrudan demokrasiyle sorunu var. Bugünlerde yine Berlin’de bu içerikte bir oyun sahneleniyor. Görünüşe göre gelecekte Berlinlilerin çoğunluğunun iradesiyle sorunları olan iki politikacı gelecekte bu şehri yönetecek: Franziska Giffey ve Kai Wegner. Halen iktidarda olan Berlin Belediye Başkanı Giffey, Ocak ayında kamulaştırmaları desteklemekle vicdanını uzlaştıramadığını söyleyerek halkı şaşırtmıştı. Ve Kai Wegner, Tempelhofer Feld’in çevre birimi gelişimini masaya geri getiriyor.
Ancak Berlin eyalet anayasası artık halkın hükümettekileri doğrudan etkileyebileceği araçlar sağlıyor, yani halk inisiyatifleri, referandumlar ve referandumlar. Engeller oldukça yüksek, bir referandum ancak tüm uygun seçmenlerin dörtte biri katılırsa ve ardından çoğunluk kabul ederse başarılı olur.
Berlin’de bir referandum, halkın politikacılara yaptığı bir öneri değil, eyalet hükümetinin öylece göz ardı edebileceği bir öneri değil. Bir referandumun en azından siyasi olarak bağlayıcı bir etkisi vardır, her zaman yasal değil. Berlin Senatosu, Tegel Havalimanı’nın açık bırakılmasını savunan 2017’deki başarılı referandumu basitçe görmezden gelmeyi başardı. O dönemde iktidar SPD’den Michael Müller’di. Ancak, karar verilmeden önce bile politikacılar, BER’in devreye alınmasını Tegel’in gizliliğinin kaldırılmasıyla ilişkilendirmişti. Bir otomatizm. Muhtemelen değiştirebilirdin ama değiştirmedin.
Gaz ayağı olmayan Berlin: Güle güle Autobahn!
Muhtemelen gelecekte Berlin’i yönetecek olan Kai Wegner, bir demokraside referandumu görmezden gelmenin zor olduğunu biliyor. Bu nedenle, 2014’te büyük bir çoğunlukla bunu reddettikten sonra, insanlara şimdi Tempelhofer Feld’in eteklerinde inşaat yapmaktan yana olup olmadıklarını sorma önerisi. Tegel davasının aksine, daha sonra bir yasa oylamaya sunuldu ve kabul edildi.
Sorun şu ki, eyalet anayasası bir referandum öngörmüyor. Ve sonra terimin kendisi oldukça sahte. İnsanlara sormak kulağa hoş geliyor değil mi? Ancak popüler inisiyatifler, referandumlar ve referandumlar aslında halk tarafından harekete geçirilirken, bir konuya ilgi o kadar büyük ki, referandum için en az 20.000 imza toplamak için yeterli enerji açığa çıkıyor, bu referandum için geçerli değil. Konu gibi yukarıdan gelirdi. Ve o zaman sorumlulukla nasıl olacağı belli değil.
Berlin’de siyah ve kırmızı: Hangi parti hangi Senato görevini almalı?
Kai Wegner haklı, konut piyasası üzerindeki baskı arttı
Bir referandum kesinlikle sonsuza kadar geçerli değildir. Ve Kai Wegner, Berlin’deki konut piyasası üzerindeki baskının 2014’ten bu yana arttığını söylerken muhtemelen haklıdır. Tempelhofer Feld’in kenarındaki birkaç evin Berlin’deki konut sıkıntısını önemli ölçüde azaltmayacağını herkes bilse de, on yıl önce bile gelişmeye karşı olan Berlinliler bu arada kesinlikle fikirlerini değiştirdiler.
Ancak pandemi yılları, şehir sakinlerinin bu geniş açık alana olan sevgisinin son derece arttığı klostrofobik bir dönem olan Berlin’in de gerisinde kaldı. Gruplar oradaki depresif havayı neşelendirdi, insanlar orada insanlarla buluşabiliyordu ve dünya yeniden büyük ve neredeyse sınırsızdı. Ufkun ötesinde, bu yerin vaadi budur.
Doğrudan demokrasiye eleştirel bakılabilir, örneğin toplumsal olarak seçici olduğu için, oylamaya daha çok orta sınıf katılır. Ancak doğrudan demokrasi araçlarıyla alınan kararlara güven yüksektir; Her halükarda, Charlottenstrasse’deki tek yönlü yol düzenlemesi veya Friedrichstrasse’nin tamamen kapatılması gibi yukarıdan çıkarılanlardan daha büyük. Senato İçişleri Bakanlığı’nın referandum konusundaki açıklamalarını süslediği fotoğrafta “sivil katılım” veya “siyasi hayal kırıklığı” yazan sarı oklar görülüyor. İkincisi ters yönü işaret ediyor. Dolayısıyla politikacıların doğrudan demokrasi araçlarından ne umdukları açıktır: meşruiyet kazanmak.
Wegner gündeme getirdiği referandum gibi hukuki dayanağı bile olmayan teklifler yapmamalı. Berlin’deki yasal duruma göre, Wegner gerçekten halkın söz sahibi olmasını istiyorsa kendisinin 20.000 imza toplaması gerekiyor. Aslında gelecekteki bir Belediye Başkanı için kötü bir uygulama değil.