Rosa-Luxemburg-Platz'taki Volksbühne'nin portalının üstündeki ünlü Bert Neumann orkestrasında sezon başından bu yana defalarca “Bazıları gülüyor” yazıyor. Bu pasif-agresif söz bazen biraz sinir bozucu olabilir, özellikle de ofisiniz sokağın karşısındayken ve kendinizi her zaman tuzağa düşmüş hissediyorsanız. Evet, tekrar gülümsedim, tiyatronun içinde bulunduğu durum göz önüne alındığında insan nasıl bu kadar cahil olabilir? Bütçesi kesilen ve geçici müdürü ayrılan yönetmen René Pollesch öldü. Bu pankart, Kültür Senatörü Joe Chialo'nun ofisinden açıkça görebilmesi için Brunnenstrasse'ye asılmalıdır.
Kesinti senaryolarıyla benzeri görülmemiş bir şekilde kötü muameleye maruz kalan Berlin kültür ortamının sinirleri bozuldu. Diğer bölümlere göre ortalamanın üzerinde bir tutarda konsolide edilmeli, bütçe yüzde 12 oranında kesilerek 130 milyon euro tasarruf sağlanmalı. Koalisyon liderliğinden gelen ilk liste, herhangi bir uzmanlık olmaksızın ve Chialo'nun otoritesinden herhangi bir bilgi alınmadan, başlıkların üzerinden geçti. Çığlık da buna uygun olarak büyüktü. Kültür Senatörü için de düzeltmeye ihtiyaç olduğu açıktı ve 19 Aralık'ta ek bütçeyi kırmızı-siyahlı çoğunlukla onaylayacak milletvekilleri üzerinde lobi yapmak istiyordu.
Bu sürecin bir sonucu olarak, Aziz Nicholas Günü'nde, kurumlara zaman kazandırmak için bazı yükleri yeniden dağıtan, birkaç yatırım fonu ve kültür bütçesinde tek seferlik etkiler açan ikinci bir liste sızdırıldı. yarım yıl ertelendi. Bu düzeltmeden yararlananlar arasında büyük kurumlar da yer alıyor; bu da Chialo'nun Berliner Zeitung'a verdiği röportajda Berlin kültürünün mükemmelliğinin korunması gerektiği yönündeki açıklamasıyla örtüşüyor; bu da korunmasız bağımsız sahnenin pahasına oluyor.
Volksbühne bilerek mi unutuldu?
Gorki Tiyatrosu ilk kemer sıkma listesinde zaten diğerlerinden daha iyi bir performans sergilemişti ve şimdi Berliner Ensemble, Schaubühne ve Deutsches Theatre'a da çeyrek üçten bir buçuk milyon avroya kadar değişen yardımlar verildi. Bazıları gülümsüyor.
Yalnızca Volksbühne'de herhangi bir düzeltme yok; burada sadece iki milyonda kalıyor, ki bu sayı bazı üst düzey ev sahiplerinin Excel tablosuna keyfi olarak girmiş olması gerekir. Günümüzde pek çok nedenden dolayı zor bir süreçten geçen tiyatroyu unuttunuz mu insanlar? Belki bilerek?
Grafik: Berliner Zeitung, kaynak: bütçe ve ek bütçeye ekler
Chialo'nun parlamento prosedürüne saygısından dolayı bu karar hakkında yorum yapmadığını söylüyor. Görünüşe göre konuşmayı sistemli bir şekilde reddetmekten hoşlanıyordu ve aynı zamanda tamamen tarafsız bir şekilde “evet-canımı acıtıyor ama-iyi olacak” retoriğini kullanıyordu. Ayrıca Rosa-Luxemburg-Platz'da etkilenenlere karşı da sessizliğini koruyor. Yönetmenin görevlerini geçici olarak devralan sanat operasyonları direktörü Celina Nicolay, Berliner Zeitung'a söylediğine göre Chialo'dan hiçbir şey duymadığını, “birleştirme listesiyle ilgili hiçbir şey ya da bu zor dönemde evin neden ortalamanın üzerinde yük taşıması gerektiğine dair hiçbir şey duymadığını” söyledi. diğer dört büyük evle karşılaştırıldığında pek çok nedenden ötürü bu durum söz konusudur”.
Daha fazla gürültü yapmaları mı gerekiyordu? Nicolay, “Burada şu anda oldukça başarılı bir şekilde yürütülen bir program için çalışıyoruz” diyor. “Aynı zamanda Ekim ayından bu yana kamuya açık olarak kesintilere karşı kendimizi konumlandırıyoruz. Ancak şu anda yüksek sesle konuşan ve siyasetteki ünlülerle arka oda temaslarını lobicilik amacıyla kullanabilen bir yönetmenimiz yok. Bazen bu tür şeffaf olmayan organizasyon ve dağıtım ilkelerini bir ölçüde arkamızda bıraktığımızı umuyordum.”
Ev, Kültür Senatörü tarafından terk edilmiş ve görmezden gelinmiş gibi görünüyor. En son Ekim ayı başında Norveçli-Alman sanatçı ikilisi Vegard Vinge ve Ida Müller'i 2027 yılına kadar olan ara dönem için sanat yönetmenliği pozisyonuna atamak istediğini duyurmak için oradaydı. İkisi, mali açıdan belirsiz bir durumda idari görevler üstlenme fikrinden minnetle kaçındı. Ve eğer bu evin sanat yönetmeni olmadan bu dönemi atlatabilecek kadar cesur olduğunu düşünüyorsanız, kültür yönetimi onun zayıf konumundan yararlanıyor ve eve ortalamanın üzerinde bir yük bindiriyor. Nicolay, “Bu sadece birkaç yüzde puanıyla ilgili değil” diyor. “Rezervlerimiz tüketilirse ve tasarruflar kalıcı hale getirilirse, hızla açığa çıkarız.”
Tamam, sonra para biriktirme baskısından vazgeçmeyen Senato, rahatsız ve asi, sanatsal özgürlüğü sömüren ve başka hiçbir binada olmayan riskler alan bir tiyatroyu kurtarma kararıyla karşı karşıya kalır. Kemer sıkma tartışmalarının yaşandığı sanat karşıtı ortamda bu, dükkandan kurtulmak için bir fırsat olabilir. Şehrin en önemli binasının, zor konumunda bile bariz dezavantajı, mali ve sembolik bir balta darbesini temsil ediyor. Sonra herkes ağlıyor ama bazıları sahte gözyaşları döküyor.
Kesinti senaryolarıyla benzeri görülmemiş bir şekilde kötü muameleye maruz kalan Berlin kültür ortamının sinirleri bozuldu. Diğer bölümlere göre ortalamanın üzerinde bir tutarda konsolide edilmeli, bütçe yüzde 12 oranında kesilerek 130 milyon euro tasarruf sağlanmalı. Koalisyon liderliğinden gelen ilk liste, herhangi bir uzmanlık olmaksızın ve Chialo'nun otoritesinden herhangi bir bilgi alınmadan, başlıkların üzerinden geçti. Çığlık da buna uygun olarak büyüktü. Kültür Senatörü için de düzeltmeye ihtiyaç olduğu açıktı ve 19 Aralık'ta ek bütçeyi kırmızı-siyahlı çoğunlukla onaylayacak milletvekilleri üzerinde lobi yapmak istiyordu.
Bu sürecin bir sonucu olarak, Aziz Nicholas Günü'nde, kurumlara zaman kazandırmak için bazı yükleri yeniden dağıtan, birkaç yatırım fonu ve kültür bütçesinde tek seferlik etkiler açan ikinci bir liste sızdırıldı. yarım yıl ertelendi. Bu düzeltmeden yararlananlar arasında büyük kurumlar da yer alıyor; bu da Chialo'nun Berliner Zeitung'a verdiği röportajda Berlin kültürünün mükemmelliğinin korunması gerektiği yönündeki açıklamasıyla örtüşüyor; bu da korunmasız bağımsız sahnenin pahasına oluyor.
Volksbühne bilerek mi unutuldu?
Gorki Tiyatrosu ilk kemer sıkma listesinde zaten diğerlerinden daha iyi bir performans sergilemişti ve şimdi Berliner Ensemble, Schaubühne ve Deutsches Theatre'a da çeyrek üçten bir buçuk milyon avroya kadar değişen yardımlar verildi. Bazıları gülümsüyor.
Yalnızca Volksbühne'de herhangi bir düzeltme yok; burada sadece iki milyonda kalıyor, ki bu sayı bazı üst düzey ev sahiplerinin Excel tablosuna keyfi olarak girmiş olması gerekir. Günümüzde pek çok nedenden dolayı zor bir süreçten geçen tiyatroyu unuttunuz mu insanlar? Belki bilerek?
Grafik: Berliner Zeitung, kaynak: bütçe ve ek bütçeye ekler
Chialo'nun parlamento prosedürüne saygısından dolayı bu karar hakkında yorum yapmadığını söylüyor. Görünüşe göre konuşmayı sistemli bir şekilde reddetmekten hoşlanıyordu ve aynı zamanda tamamen tarafsız bir şekilde “evet-canımı acıtıyor ama-iyi olacak” retoriğini kullanıyordu. Ayrıca Rosa-Luxemburg-Platz'da etkilenenlere karşı da sessizliğini koruyor. Yönetmenin görevlerini geçici olarak devralan sanat operasyonları direktörü Celina Nicolay, Berliner Zeitung'a söylediğine göre Chialo'dan hiçbir şey duymadığını, “birleştirme listesiyle ilgili hiçbir şey ya da bu zor dönemde evin neden ortalamanın üzerinde yük taşıması gerektiğine dair hiçbir şey duymadığını” söyledi. diğer dört büyük evle karşılaştırıldığında pek çok nedenden ötürü bu durum söz konusudur”.
Daha fazla gürültü yapmaları mı gerekiyordu? Nicolay, “Burada şu anda oldukça başarılı bir şekilde yürütülen bir program için çalışıyoruz” diyor. “Aynı zamanda Ekim ayından bu yana kamuya açık olarak kesintilere karşı kendimizi konumlandırıyoruz. Ancak şu anda yüksek sesle konuşan ve siyasetteki ünlülerle arka oda temaslarını lobicilik amacıyla kullanabilen bir yönetmenimiz yok. Bazen bu tür şeffaf olmayan organizasyon ve dağıtım ilkelerini bir ölçüde arkamızda bıraktığımızı umuyordum.”
Ev, Kültür Senatörü tarafından terk edilmiş ve görmezden gelinmiş gibi görünüyor. En son Ekim ayı başında Norveçli-Alman sanatçı ikilisi Vegard Vinge ve Ida Müller'i 2027 yılına kadar olan ara dönem için sanat yönetmenliği pozisyonuna atamak istediğini duyurmak için oradaydı. İkisi, mali açıdan belirsiz bir durumda idari görevler üstlenme fikrinden minnetle kaçındı. Ve eğer bu evin sanat yönetmeni olmadan bu dönemi atlatabilecek kadar cesur olduğunu düşünüyorsanız, kültür yönetimi onun zayıf konumundan yararlanıyor ve eve ortalamanın üzerinde bir yük bindiriyor. Nicolay, “Bu sadece birkaç yüzde puanıyla ilgili değil” diyor. “Rezervlerimiz tüketilirse ve tasarruflar kalıcı hale getirilirse, hızla açığa çıkarız.”
Tamam, sonra para biriktirme baskısından vazgeçmeyen Senato, rahatsız ve asi, sanatsal özgürlüğü sömüren ve başka hiçbir binada olmayan riskler alan bir tiyatroyu kurtarma kararıyla karşı karşıya kalır. Kemer sıkma tartışmalarının yaşandığı sanat karşıtı ortamda bu, dükkandan kurtulmak için bir fırsat olabilir. Şehrin en önemli binasının, zor konumunda bile bariz dezavantajı, mali ve sembolik bir balta darbesini temsil ediyor. Sonra herkes ağlıyor ama bazıları sahte gözyaşları döküyor.