Frans Hals
Birkaç yıl önce bir hindistan cevizinin üzerinden geçen bir kamyonu izledim. Sürücü fark etmese de hindistan cevizi, aracın tekerleğinin altında çarpıcı bir şekilde patladı. (Büyük bir kamyondu ve muhtemelen ömrü boyunca birçok büyük nesneyi biçmişti.) Hindistan cevizinin – şimdi parçalanmış bir bulutsu – resmini çektim, gevşek hindistancevizi gibi zararsız olaylara dikkat etmenin tıslama yapabileceğini hatırlatmak için. büyük temettüler. Çarpışmadan sadece nanosaniye önce gözümün ‘fındık’a takılmasına ne sebep olmuştu? Tanık olmak neden bu kadar tatmin ediciydi?
İlk soru cevapsız. İkincisi, olayın hiçbir zaman formüle edilmemiş olmasına rağmen (“Bir kamyon hindistancevizi üzerinden geçerse ne olur?”), çözüldüğü anda geriye dönük olarak merak uyandıran bir soruyu yanıtlamasıdır. Bu anekdotun nereye gittiğini merak ediyor olabilirsiniz ve size anlatacağım: Romanlardaki bazı cümleleri okuduğumda da aynı memnuniyet sarsıntısı oluyor. Bunlar, gerçek hayatta tanıştığım hiç kimseye uymayan bir karakterin psikolojisini aydınlatan cümleler olma eğilimindedir. Vurulmuş hindistan cevizinde olduğu gibi, hayal bile edilemeyen bir gerçeklik parçacığı okunabilir hale gelir.
Aşağıda, benim için hindistancevizi içeren birkaç kitap – ve belki sizin için de olabilir!
— Molly
Margaret Drabble
Kurgu, 1965
gibi Rosamund Stacey de genç, yakışıklı, zeki ve zengindir. rahat bir ev ve onu “üzmek ya da canını sıkmak” için çok az şey… ta ki (Jane Austen’den ayrıldığımız yer burası) tek bir cinsel ilişki deneyiminden sonra hamile kalana kadar. Çocuğun babası George adında bir adam, ancak adı “??” Rosamund’un onun hakkında bildiği her şey için.
1960’ların Londra’sında yaşayan Rosamund, hiçbir zaman olumlu bir şekilde bebek sahibi olmaya karar vermez, ancak bebeği doğurmamaya da karar vermez – ve, doğanın gidişatı göz önüne alındığında, bir bebek doğar. Drabble’ın yarattığı karakterin dehası, onun dengesiz bir kadın olmasıdır: maddi olarak avantajlı ama sosyo-ruhsal olarak yoksun. Rosamund’un ailesi yok; yararlanabileceği hiçbir amacı ya da sevgisi yoktur. Ve gerçek arkadaş bile yok. Bunu ifade etmenin kuru bir yolu, Rosamund’un Batı’nın kentsel laik değerlerinin vücut bulmuş hali olduğunu söylemek olabilir ve Drabble’ın sorduğu soru şudur: Onu ne ve nereden alıyor?
Sahip olduğum kitabın her nüshasında ilk cümlenin altını çizdim: “Kariyerime her zaman tuhaf bir özgüven ve korkaklık karışımı damgasını vurdu: neredeyse, onun tarafından yaratıldı. ”
İsterseniz okuyun: Doris Lessing, meydan okuma, Maurice Pialat sineması “À Nos Amours”, David Leland sineması “Keşke Burada Olsaydın”
: Kütüphaneyi veya tercih ettiğiniz kullanılmış kitapçıyı kontrol edin (çevrimiçi veya başka bir şekilde)
“Celladın Şarkısı”, Norman Mailer
Kurgu, 1979
Dev gibi bir ruh halindeyseniz – benim baskımda 1.050 sayfa – her gördüğünüzde yerçekimi kuvveti uygulayacak bir kitap komodininizde gizlenen bu Bud sizin için. Utah’ta cinayet işleyen ve ardından ölüm cezasında ısrar eden Gary Gilmore’un hikayesini anlatıyor. (Bunu “bozduğum” için bana kızmayın; bu şey 1980’de kurgu dalında Pulitzer Ödülü’nü kazandı, bu yüzden bozulma konusundaki zaman aşımı süresi çoktan doldu. Ayrıca, bu hikayenin sadece bir kısmı.)
Elizabeth Hardwick kitabı “düzlüğü ve anonimliği açısından dikkate değer” olarak nitelendirdi. Bu doğru. Mailer bunları yazarken hipnogojik olup olmadığını merak etmeniz gereken cümleler var. (“O kadar kaç hissetti ki, hissettiklerinin bazılarına inanamadı.”) Aslında tüm roman, Mailer’ın bir stilist olarak varlığını vurgulayan herhangi bir laf kalabalığı için “bul ve değiştir”e basmış gibi okunuyor, bu da onun bir hakem olarak varlığını daha da büyüleyici kılıyor.
Hikaye, gerçek olaylara dayanıyor – Mailer buna “gerçek hayat” romanı diyordu – ve okuma deneyiminin bir parçası, sizi içine çeken ve aynı anda sizin için endişelenen bir metin için değerlendirici bir çerçeve bulmaya çalışmayı içeriyor. ahlaki anten Bu tür konuşmalar, kurgu ve gazetecilik geleneklerini birbirine karıştıran herhangi bir çalışmanın etrafında saat gibi yeniden ortaya çıkıyor. (Janet Malcolm’un “The Journalist and the Murderer”, “Serial” podcast’inin ilk sezonu, bir milyon kişi daha.) Mailer’ın kitabı bu soruların sabırlı sıfırı değil, ama – benim param için! – en ödüllendirici.
İsterseniz okuyun: Suç ve ceza, dişlerden “kıvrımcı” olarak bahseder, Errol Morris’in “The Thin Blue Line”
Mevcut: Grand Merkez
Neden sen…
‘nin geçmiş sürümleri
Birkaç yıl önce bir hindistan cevizinin üzerinden geçen bir kamyonu izledim. Sürücü fark etmese de hindistan cevizi, aracın tekerleğinin altında çarpıcı bir şekilde patladı. (Büyük bir kamyondu ve muhtemelen ömrü boyunca birçok büyük nesneyi biçmişti.) Hindistan cevizinin – şimdi parçalanmış bir bulutsu – resmini çektim, gevşek hindistancevizi gibi zararsız olaylara dikkat etmenin tıslama yapabileceğini hatırlatmak için. büyük temettüler. Çarpışmadan sadece nanosaniye önce gözümün ‘fındık’a takılmasına ne sebep olmuştu? Tanık olmak neden bu kadar tatmin ediciydi?
İlk soru cevapsız. İkincisi, olayın hiçbir zaman formüle edilmemiş olmasına rağmen (“Bir kamyon hindistancevizi üzerinden geçerse ne olur?”), çözüldüğü anda geriye dönük olarak merak uyandıran bir soruyu yanıtlamasıdır. Bu anekdotun nereye gittiğini merak ediyor olabilirsiniz ve size anlatacağım: Romanlardaki bazı cümleleri okuduğumda da aynı memnuniyet sarsıntısı oluyor. Bunlar, gerçek hayatta tanıştığım hiç kimseye uymayan bir karakterin psikolojisini aydınlatan cümleler olma eğilimindedir. Vurulmuş hindistan cevizinde olduğu gibi, hayal bile edilemeyen bir gerçeklik parçacığı okunabilir hale gelir.
Aşağıda, benim için hindistancevizi içeren birkaç kitap – ve belki sizin için de olabilir!
— Molly
Margaret Drabble
Kurgu, 1965
gibi Rosamund Stacey de genç, yakışıklı, zeki ve zengindir. rahat bir ev ve onu “üzmek ya da canını sıkmak” için çok az şey… ta ki (Jane Austen’den ayrıldığımız yer burası) tek bir cinsel ilişki deneyiminden sonra hamile kalana kadar. Çocuğun babası George adında bir adam, ancak adı “??” Rosamund’un onun hakkında bildiği her şey için.
1960’ların Londra’sında yaşayan Rosamund, hiçbir zaman olumlu bir şekilde bebek sahibi olmaya karar vermez, ancak bebeği doğurmamaya da karar vermez – ve, doğanın gidişatı göz önüne alındığında, bir bebek doğar. Drabble’ın yarattığı karakterin dehası, onun dengesiz bir kadın olmasıdır: maddi olarak avantajlı ama sosyo-ruhsal olarak yoksun. Rosamund’un ailesi yok; yararlanabileceği hiçbir amacı ya da sevgisi yoktur. Ve gerçek arkadaş bile yok. Bunu ifade etmenin kuru bir yolu, Rosamund’un Batı’nın kentsel laik değerlerinin vücut bulmuş hali olduğunu söylemek olabilir ve Drabble’ın sorduğu soru şudur: Onu ne ve nereden alıyor?
Sahip olduğum kitabın her nüshasında ilk cümlenin altını çizdim: “Kariyerime her zaman tuhaf bir özgüven ve korkaklık karışımı damgasını vurdu: neredeyse, onun tarafından yaratıldı. ”
İsterseniz okuyun: Doris Lessing, meydan okuma, Maurice Pialat sineması “À Nos Amours”, David Leland sineması “Keşke Burada Olsaydın”
: Kütüphaneyi veya tercih ettiğiniz kullanılmış kitapçıyı kontrol edin (çevrimiçi veya başka bir şekilde)
“Celladın Şarkısı”, Norman Mailer
Kurgu, 1979
Dev gibi bir ruh halindeyseniz – benim baskımda 1.050 sayfa – her gördüğünüzde yerçekimi kuvveti uygulayacak bir kitap komodininizde gizlenen bu Bud sizin için. Utah’ta cinayet işleyen ve ardından ölüm cezasında ısrar eden Gary Gilmore’un hikayesini anlatıyor. (Bunu “bozduğum” için bana kızmayın; bu şey 1980’de kurgu dalında Pulitzer Ödülü’nü kazandı, bu yüzden bozulma konusundaki zaman aşımı süresi çoktan doldu. Ayrıca, bu hikayenin sadece bir kısmı.)
Elizabeth Hardwick kitabı “düzlüğü ve anonimliği açısından dikkate değer” olarak nitelendirdi. Bu doğru. Mailer bunları yazarken hipnogojik olup olmadığını merak etmeniz gereken cümleler var. (“O kadar kaç hissetti ki, hissettiklerinin bazılarına inanamadı.”) Aslında tüm roman, Mailer’ın bir stilist olarak varlığını vurgulayan herhangi bir laf kalabalığı için “bul ve değiştir”e basmış gibi okunuyor, bu da onun bir hakem olarak varlığını daha da büyüleyici kılıyor.
Hikaye, gerçek olaylara dayanıyor – Mailer buna “gerçek hayat” romanı diyordu – ve okuma deneyiminin bir parçası, sizi içine çeken ve aynı anda sizin için endişelenen bir metin için değerlendirici bir çerçeve bulmaya çalışmayı içeriyor. ahlaki anten Bu tür konuşmalar, kurgu ve gazetecilik geleneklerini birbirine karıştıran herhangi bir çalışmanın etrafında saat gibi yeniden ortaya çıkıyor. (Janet Malcolm’un “The Journalist and the Murderer”, “Serial” podcast’inin ilk sezonu, bir milyon kişi daha.) Mailer’ın kitabı bu soruların sabırlı sıfırı değil, ama – benim param için! – en ödüllendirici.
İsterseniz okuyun: Suç ve ceza, dişlerden “kıvrımcı” olarak bahseder, Errol Morris’in “The Thin Blue Line”
Mevcut: Grand Merkez
Neden sen…
Ünlü bilgisayar bilimcisi, filozof ve NADİR CİHAZ KOLLEKTÖRÜ Jaron Lanier’in adının nedenini öğrenin. kedisi “Loof” mu? (Kitabın 63. sayfasındaki cevap.)
Aşağıdakiler gibi yaklaşık 800 sayfalık gözlemler yapın: “Kadınlarla başarı, ona yakışıklı olmanın şart olmadığını öğretmişti; tam tersine, bir TUZLUK geyiği nasıl cezbettiyse, biraz tuhaf bir görünüm de kızları cezbetmiştir”?
Cupid’in okunun geri dönüşü olmayan yaralanmasından sonra West Village’da BOHEMIA SQUALOR ‘te mi yaşıyorsunuz?
Rüzgar Gibi Oku
için kaydolun Diğer okuyucuların (ve tavsiyelerine bakın
bana bir kitap tavsiye edin .)
The New York Times
Bkz. Rüzgar Gibi Oku
‘nin geçmiş sürümleri