dedeefendi
New member
EMRE BOL – MERHABA AVRUPA
Fenerbahçe’yi izlerken daima aklımda şu soru var. Bu kadar ofansif oynayan, orta sahayı neredeyse hiç oyalanmadan geçiş oyunuyla geçen, göze beğenilen gelen bu futbol Fenerbahçe’yi nereye gdolayır? Birinci maçtan gördük ki Austria Wien kadrosu Fenerbahçe’nin ayarında değil. aslına bakarsan sarı- lacivertliler adeta kedinin fareyle oynadığı üzere oynadı rakiple.
İrfan Can hakikaten çok yetenekli bir oyuncu. Onun futbolculuk yeteneklerine söyleyecek bir şey yok. Fakat Jorge Jesus’un süratli oynayan Fenerbahçe’sinde ne kadar baht bulabilir merak ediyorum. Grup süratli, oyuncu yavaş ya da tam aykırısı olduğunda bu durum sistemsel problemlere yol açıyor. Aslında bu durum Serdar Dursun için de geçerli. Bu yüzden iki oyuncunun da ilerleyen haftalarda Jorge Jesus’un son dermanı olacağını düşünüyorum.
Dedik ya Fenerbahçe’nin 2. ve 3. bölgesinde oynayanlar hem fazlaca süratli tıpkı vakitte süratli top çeviriyor. Bu durum rakiplerin müdahale etmesini zorlaştırıyor. Edip geç kalsan kartla karşı karşıya kalmak mümkün. Dün Crespo’yu fazlaca beğendim. Sahiden çıldırtıcı bir oyuncu. Yapıştı mı topu almadan bırakmıyor. Rakip için inanılmaz rahatsız edici bir durum bu. Bu dönem da geçen yıl olduğu üzere en epey konuşacağımız isimlerin başında geliyor.
Fenerbahçe’nin geniş takımının Avrupa Ligi’nde devam etmesi kıymetliydi. Çünkü bu güzel takım fazlaca rahatlıkla 2-3 kulvarı kaldırabilecek kapasitede. Dün gecenin kazanımı yalnızca maç değildi. 2 gol 1 asist yapan İrfan Can ve sakatlıktan çıkıp şahane bir golle geri dönen Mert Hakan’ın formu sevindiriciydi.
GÜRCAN BİLGİÇ – EVVEL HAYAL ETTİRİYOR
Jorge Jesus her maç bizlere yeni bir bildiri veriyor. Hani, yapay zekaya doneleri verip, “Bana bir fotoğraf yap” diyorlar ya, Portekizli “Kurt” da her müsabakada geleceğin resmi için bir renk ortaya atıyor. Kanatları kullanmak, direkt oynamaya çalışmak, orta sahayı yalnızca top rakipteyken kullanmak, üçlü yahut beşli yahut dörtlü oynamak… Bildiklerini vakte yaymadan, maç maç deniyor ekibin üstünde. Dün de birinci 45’te stoperlerin ceza alanına yaklaştığını, pas yahut şut seçeneği olduklarını gördük.
Sakatlık ortası verip, “Biz de burdayız” dedi; İrfan Can kahveci ile Mert Hakan… İrfan’ın soldan uzak köşeye deneyip, yapamadığını, Mert Hakan sağ çaprazdan skora yazdı. Kopya gollerin peşine düşmüş, iki değerli silah… Lemos, Tabakovic karşısında zorlanırken, Peres defansif – ofansif bir stoperin neler yapabileceğini gösteriyordu. bir daha de Crespo ile İsmail merkezinin top rakibe geçtikten daha sonra aldıkları konum ve yardımlaşmaları bu hoş gecenin anahtar performansı…
Sert rotasyonlara karşın, giren ve çıkanın birbirini aratmadığı, oynadıkları oyundan zevk alan ve birbirlerine dayanak olan bir kadro oluşturdu Jesus. Her oyuncunun birbirine hürmeti var. Alanda arkadaşının kusurunu kapatmak için koşuyorlar. Kazanmanın formülü, aslından bu kimyada… Bir de hem Trabzonspor birebir vakitte dünkü maçı yöneten hakemlerin faul vermeden devam ettirdikleri konumlara bakalım. Kendilerini bırakıp, hakeme bakanlar daima “bizimkiler” oldu. Umarım Sabri Çelik de hakemlerine bu oyunun yere düşerek oynanmadığını hatırlatır.
Fenerbahçe’yi izlerken daima aklımda şu soru var. Bu kadar ofansif oynayan, orta sahayı neredeyse hiç oyalanmadan geçiş oyunuyla geçen, göze beğenilen gelen bu futbol Fenerbahçe’yi nereye gdolayır? Birinci maçtan gördük ki Austria Wien kadrosu Fenerbahçe’nin ayarında değil. aslına bakarsan sarı- lacivertliler adeta kedinin fareyle oynadığı üzere oynadı rakiple.
İrfan Can hakikaten çok yetenekli bir oyuncu. Onun futbolculuk yeteneklerine söyleyecek bir şey yok. Fakat Jorge Jesus’un süratli oynayan Fenerbahçe’sinde ne kadar baht bulabilir merak ediyorum. Grup süratli, oyuncu yavaş ya da tam aykırısı olduğunda bu durum sistemsel problemlere yol açıyor. Aslında bu durum Serdar Dursun için de geçerli. Bu yüzden iki oyuncunun da ilerleyen haftalarda Jorge Jesus’un son dermanı olacağını düşünüyorum.
Dedik ya Fenerbahçe’nin 2. ve 3. bölgesinde oynayanlar hem fazlaca süratli tıpkı vakitte süratli top çeviriyor. Bu durum rakiplerin müdahale etmesini zorlaştırıyor. Edip geç kalsan kartla karşı karşıya kalmak mümkün. Dün Crespo’yu fazlaca beğendim. Sahiden çıldırtıcı bir oyuncu. Yapıştı mı topu almadan bırakmıyor. Rakip için inanılmaz rahatsız edici bir durum bu. Bu dönem da geçen yıl olduğu üzere en epey konuşacağımız isimlerin başında geliyor.
Fenerbahçe’nin geniş takımının Avrupa Ligi’nde devam etmesi kıymetliydi. Çünkü bu güzel takım fazlaca rahatlıkla 2-3 kulvarı kaldırabilecek kapasitede. Dün gecenin kazanımı yalnızca maç değildi. 2 gol 1 asist yapan İrfan Can ve sakatlıktan çıkıp şahane bir golle geri dönen Mert Hakan’ın formu sevindiriciydi.
GÜRCAN BİLGİÇ – EVVEL HAYAL ETTİRİYOR
Jorge Jesus her maç bizlere yeni bir bildiri veriyor. Hani, yapay zekaya doneleri verip, “Bana bir fotoğraf yap” diyorlar ya, Portekizli “Kurt” da her müsabakada geleceğin resmi için bir renk ortaya atıyor. Kanatları kullanmak, direkt oynamaya çalışmak, orta sahayı yalnızca top rakipteyken kullanmak, üçlü yahut beşli yahut dörtlü oynamak… Bildiklerini vakte yaymadan, maç maç deniyor ekibin üstünde. Dün de birinci 45’te stoperlerin ceza alanına yaklaştığını, pas yahut şut seçeneği olduklarını gördük.
Sakatlık ortası verip, “Biz de burdayız” dedi; İrfan Can kahveci ile Mert Hakan… İrfan’ın soldan uzak köşeye deneyip, yapamadığını, Mert Hakan sağ çaprazdan skora yazdı. Kopya gollerin peşine düşmüş, iki değerli silah… Lemos, Tabakovic karşısında zorlanırken, Peres defansif – ofansif bir stoperin neler yapabileceğini gösteriyordu. bir daha de Crespo ile İsmail merkezinin top rakibe geçtikten daha sonra aldıkları konum ve yardımlaşmaları bu hoş gecenin anahtar performansı…
Sert rotasyonlara karşın, giren ve çıkanın birbirini aratmadığı, oynadıkları oyundan zevk alan ve birbirlerine dayanak olan bir kadro oluşturdu Jesus. Her oyuncunun birbirine hürmeti var. Alanda arkadaşının kusurunu kapatmak için koşuyorlar. Kazanmanın formülü, aslından bu kimyada… Bir de hem Trabzonspor birebir vakitte dünkü maçı yöneten hakemlerin faul vermeden devam ettirdikleri konumlara bakalım. Kendilerini bırakıp, hakeme bakanlar daima “bizimkiler” oldu. Umarım Sabri Çelik de hakemlerine bu oyunun yere düşerek oynanmadığını hatırlatır.