TEHLİKE DOĞRU KOŞU
Bir Hafıza Bedeniyle Yüzleşmeler
Sarah Polley
Son yıllarda izlediğim sessizce başarılı filmler, 2006 yapımı bağımsız film “Away From Her”. Bir Alice Munro kısa öyküsünden uyarlanan film, uzun süredir evli olan bir çiftin, karısının ilerleyen Alzheimer hastalığıyla boğuşmasını ve bunamanın eş zamanlı olarak tarayıp sildiği anıların uçurumunu betimliyor. Yazarı ve yönetmeni Sarah Polley, o zamanlar 27 yaşında olan ve tanınmış bir çocuk oyuncu olan, 8 yaşında Terry Gilliam’ın “The Adventures of Baron Munchausen” filminde yer alan ve ardından “The Adventures of Baron Munchausen” adlı hit dizide rol alan Kanadalı bir sanatçıdır. Avonlea’ya giden yol.” Polley adıyla tanınan “Kanada’nın sevgilisi” nasıl bu kadar hızlı büyüyüp, yaratıcı vizyonu, perdeye koyduğu karakterler kadar yaşının çok ötesinde olan bir film yapımcısı haline geldi (Julie Christie, “Away From Her, Polley’nin senaryosunda olduğu gibi) sonraki yıllarda kendime defalarca sorduğum bir soruydu.
Polley’nin ilk yazarlık eseri “Run Towards the Danger”, bu soruyu yanıtlama konusunda muhtemelen her şeyin yapabileceği kadar iyi bir iş çıkarıyor. Altı geniş ama doyurucu denemede, şimdi 43 yaşında olan Polley, çocuk rollerini oynamanın zorunlu ve neredeyse sabit olduğu (ilk oyunculuk işi 4 yaşındaydı) ama aslında çocuk olmanın ilgili herkes için gereksiz bir yük olarak görüldüğü bir hayatı hatırlıyor. . Tiyatrocu bir ailenin çocuğu olarak doğdu, annesi öldüğünde 11 yaşındaydı, ardından “baba olmamakla övünen” babası tekbenci bir korkaklığa çekildi. Kendisinden çok daha büyük kardeşleri uzun süredir evden uzakta olan Sarah, 14 yaşında evi terk edebilecek kadar büyüdüğüne ve 15 yaşına geldiğinde 19 yaşındaki erkek arkadaşıyla yaşamaya karar verdi. Ertesi yaz, Stratford Festivali’nde “Aynanın İçinden Alice”in yapımında başrol oynayarak oturmaya başladı.
Kitabın açılış denemesi, “Alice, Çöküyor”, Stratford yapımının sefaleti hakkındadır. “korku deliliğe dönüştü ve ben kendim aynadan geçtim.” Ayrıca, annesinin ölümünden kısa bir süre sonra aldığı ve az ya da çok kendi başına yönetmeye bırakıldığı bir teşhis olan skolyozdan muzdariptir. Kaçınılmaz ama henüz acil olmayan bir ameliyatı erteleyen Polley, diziyi bırakmak için o kadar çaresiz kalır ki tıbbi bir bahane uydurur ve prosedürü mümkün olduğunca çabuk planlar ve rolünü üstlenmek için çabalayan bir yedek oyuncu bırakır.
Polley, 10 saatlik ameliyata ve uzun süren iyileşmeye birkaç sayfa ayırıyor. Bununla birlikte, bu makalenin en çarpıcı detayının, Polley’nin “Alice Aynanın İçinden” filminden ayrılmasının, gösterinin bir sonraki yayınının iptal edilmesine neden olduğu gerçeğidir. Polley, Stratford Festivali’nden “en iyi yeni gelen” için 500 dolarlık bir ödül kazandığında, parayı kızının yatak odasının soğuk zeminlerini kaplamak için bir halı satın almak için paraya güvenen bir oyuncu arkadaşına bir zarf içinde bırakır. Polley, yetişkin meslektaşları hakkında “Kimsenin gözünün içine bakamadım” diye yazıyor. “Onlara kış gelirlerine mal olmuştum.”
Polley’nin görevi, yörüngesindeki çeşitli yaşlılara sürekli bir narsisistik tatmin akışı sağlamak mali baskıdan daha külfetlidir. “Baron Munchausen’ın Maceraları”nda (özel efektlerinin daha sonra ciddi güvenlik tehlikeleri oluşturduğu ortaya çıkan bir yapım) kadrosuna alındığında, “Monty Python” seven babasında “saf, dinmeyen bir coşkuya tanık oluyor. … Başarımın ve babamın gururunun zirvesine ulaşılmıştı. 8 yaşındaydım.”
Diğer makaleler daha fazla tıbbi çileyi hatırlatıyor – ilk hamileliğinin neredeyse sanrısal stresi ve yeni doğan kızının YYBÜ’deki görevi, zayıflatıcı bir sarsıntıyı tedavi etmek için yıllarca süren bir yolculuk – ancak kitap en ilginç olanı Polley’nin kendisinin sorguladığı zaman. çoğu hayatta kalma meselesi olan çelişkiler ve manipülatif içgüdüler. Koleksiyonun tartışmasız en iyi makalesi olan Polley, 2014’ün sonlarında ve 2015’in başlarında birden fazla cinsel saldırı suçlamasıyla suçlanan CBC radyo sunucusu Jian Ghomeshi’nin davasıyla boğuşuyor. Yaklaşık 20 yıl önce, 16 yaşındaki Polley, o sırada 28 yaşında olan Ghomeshi ile bir randevusu vardı. Kederli, neredeyse çıkmaz bir şaşkınlıkla açıkladığı gibi, bu tarih iki hikaye üretmişti: bir tuhafla küstah bir karşılaşma hakkında birkaç ayrıntının bırakıldığı komik bir parti hikayesi ve ilkinin altında sakladığı hikaye, ki o da buydu. Ghomeshi seks sırasında ona şiddetle saldırmıştı. Polley, ikinci versiyon hakkında “Dürüst olmak gerekirse, bunu söylemek aklıma gelmedi” diye yazıyor. “Benim için hikayenin bir parçası değildi. Komik hikayemin geçtiği karanlık mağaraydı.”
Bu, kendi kendini gazla aydınlatmanın zararlı ve çok yaygın bir şeklidir ve #MeToo döneminde bu konuda yazılanlara rağmen, hiç kimsenin bunu bu kadar kesin ve öz bir şekilde ortaya koyduğunu görmedim. – Polley’nin burada yaptığı gibi inceleme. Sonraki yıllarda, iyi bir iş uygulaması gibi göründüğü için profesyonel ortamlarda yolları kesiştiğinde Ghomeshi ile nasıl pohpohlandığını ve flört ettiğini anlatıyor. Hatta Ghomeshi ile filmlerini tanıtmak için yaptığı röportajların oyunlarını sunuyor ve “sanki tüm zamanların en iyi şakasını yapmış gibi” kahkahalarla gülerek onun acımasız sorgulamasını dağıtıyor.
Daha sonra Polley, Ghomeshi’yi suçlayan diğer kişilere katılıp katılmama konusunda ıstırap çekecek, ancak onun komik parti hikayesinin sayısız yeniden anlatımından bahsetmemek için yıllarca verdiği ödünler, diğer kadınların güvenilirliğini baltalayacaktır. Sonunda, Ghomeshi tüm suçlamalardan beraat etti. Hollywood film bütçelerinin ve tiyatro oyuncularının maaşlarının yükünü omuzlarında taşıyan küçük kız, şimdi, çalınan çocukluğu onu bir anda dünyanın şaşırtıcı derecede sofistike bir gözlemcisi ve gerçeğe kusurlu bir tanık yapan yetişkin bir kadın. Bu kitapta ve filmlerinde bu tür paradoksları benimseme konusundaki istekliliği, gerçek bir sanatçının işaretidir.
Bir Hafıza Bedeniyle Yüzleşmeler
Sarah Polley
Son yıllarda izlediğim sessizce başarılı filmler, 2006 yapımı bağımsız film “Away From Her”. Bir Alice Munro kısa öyküsünden uyarlanan film, uzun süredir evli olan bir çiftin, karısının ilerleyen Alzheimer hastalığıyla boğuşmasını ve bunamanın eş zamanlı olarak tarayıp sildiği anıların uçurumunu betimliyor. Yazarı ve yönetmeni Sarah Polley, o zamanlar 27 yaşında olan ve tanınmış bir çocuk oyuncu olan, 8 yaşında Terry Gilliam’ın “The Adventures of Baron Munchausen” filminde yer alan ve ardından “The Adventures of Baron Munchausen” adlı hit dizide rol alan Kanadalı bir sanatçıdır. Avonlea’ya giden yol.” Polley adıyla tanınan “Kanada’nın sevgilisi” nasıl bu kadar hızlı büyüyüp, yaratıcı vizyonu, perdeye koyduğu karakterler kadar yaşının çok ötesinde olan bir film yapımcısı haline geldi (Julie Christie, “Away From Her, Polley’nin senaryosunda olduğu gibi) sonraki yıllarda kendime defalarca sorduğum bir soruydu.
Polley’nin ilk yazarlık eseri “Run Towards the Danger”, bu soruyu yanıtlama konusunda muhtemelen her şeyin yapabileceği kadar iyi bir iş çıkarıyor. Altı geniş ama doyurucu denemede, şimdi 43 yaşında olan Polley, çocuk rollerini oynamanın zorunlu ve neredeyse sabit olduğu (ilk oyunculuk işi 4 yaşındaydı) ama aslında çocuk olmanın ilgili herkes için gereksiz bir yük olarak görüldüğü bir hayatı hatırlıyor. . Tiyatrocu bir ailenin çocuğu olarak doğdu, annesi öldüğünde 11 yaşındaydı, ardından “baba olmamakla övünen” babası tekbenci bir korkaklığa çekildi. Kendisinden çok daha büyük kardeşleri uzun süredir evden uzakta olan Sarah, 14 yaşında evi terk edebilecek kadar büyüdüğüne ve 15 yaşına geldiğinde 19 yaşındaki erkek arkadaşıyla yaşamaya karar verdi. Ertesi yaz, Stratford Festivali’nde “Aynanın İçinden Alice”in yapımında başrol oynayarak oturmaya başladı.
Kitabın açılış denemesi, “Alice, Çöküyor”, Stratford yapımının sefaleti hakkındadır. “korku deliliğe dönüştü ve ben kendim aynadan geçtim.” Ayrıca, annesinin ölümünden kısa bir süre sonra aldığı ve az ya da çok kendi başına yönetmeye bırakıldığı bir teşhis olan skolyozdan muzdariptir. Kaçınılmaz ama henüz acil olmayan bir ameliyatı erteleyen Polley, diziyi bırakmak için o kadar çaresiz kalır ki tıbbi bir bahane uydurur ve prosedürü mümkün olduğunca çabuk planlar ve rolünü üstlenmek için çabalayan bir yedek oyuncu bırakır.
Polley, 10 saatlik ameliyata ve uzun süren iyileşmeye birkaç sayfa ayırıyor. Bununla birlikte, bu makalenin en çarpıcı detayının, Polley’nin “Alice Aynanın İçinden” filminden ayrılmasının, gösterinin bir sonraki yayınının iptal edilmesine neden olduğu gerçeğidir. Polley, Stratford Festivali’nden “en iyi yeni gelen” için 500 dolarlık bir ödül kazandığında, parayı kızının yatak odasının soğuk zeminlerini kaplamak için bir halı satın almak için paraya güvenen bir oyuncu arkadaşına bir zarf içinde bırakır. Polley, yetişkin meslektaşları hakkında “Kimsenin gözünün içine bakamadım” diye yazıyor. “Onlara kış gelirlerine mal olmuştum.”
Polley’nin görevi, yörüngesindeki çeşitli yaşlılara sürekli bir narsisistik tatmin akışı sağlamak mali baskıdan daha külfetlidir. “Baron Munchausen’ın Maceraları”nda (özel efektlerinin daha sonra ciddi güvenlik tehlikeleri oluşturduğu ortaya çıkan bir yapım) kadrosuna alındığında, “Monty Python” seven babasında “saf, dinmeyen bir coşkuya tanık oluyor. … Başarımın ve babamın gururunun zirvesine ulaşılmıştı. 8 yaşındaydım.”
Diğer makaleler daha fazla tıbbi çileyi hatırlatıyor – ilk hamileliğinin neredeyse sanrısal stresi ve yeni doğan kızının YYBÜ’deki görevi, zayıflatıcı bir sarsıntıyı tedavi etmek için yıllarca süren bir yolculuk – ancak kitap en ilginç olanı Polley’nin kendisinin sorguladığı zaman. çoğu hayatta kalma meselesi olan çelişkiler ve manipülatif içgüdüler. Koleksiyonun tartışmasız en iyi makalesi olan Polley, 2014’ün sonlarında ve 2015’in başlarında birden fazla cinsel saldırı suçlamasıyla suçlanan CBC radyo sunucusu Jian Ghomeshi’nin davasıyla boğuşuyor. Yaklaşık 20 yıl önce, 16 yaşındaki Polley, o sırada 28 yaşında olan Ghomeshi ile bir randevusu vardı. Kederli, neredeyse çıkmaz bir şaşkınlıkla açıkladığı gibi, bu tarih iki hikaye üretmişti: bir tuhafla küstah bir karşılaşma hakkında birkaç ayrıntının bırakıldığı komik bir parti hikayesi ve ilkinin altında sakladığı hikaye, ki o da buydu. Ghomeshi seks sırasında ona şiddetle saldırmıştı. Polley, ikinci versiyon hakkında “Dürüst olmak gerekirse, bunu söylemek aklıma gelmedi” diye yazıyor. “Benim için hikayenin bir parçası değildi. Komik hikayemin geçtiği karanlık mağaraydı.”
Bu, kendi kendini gazla aydınlatmanın zararlı ve çok yaygın bir şeklidir ve #MeToo döneminde bu konuda yazılanlara rağmen, hiç kimsenin bunu bu kadar kesin ve öz bir şekilde ortaya koyduğunu görmedim. – Polley’nin burada yaptığı gibi inceleme. Sonraki yıllarda, iyi bir iş uygulaması gibi göründüğü için profesyonel ortamlarda yolları kesiştiğinde Ghomeshi ile nasıl pohpohlandığını ve flört ettiğini anlatıyor. Hatta Ghomeshi ile filmlerini tanıtmak için yaptığı röportajların oyunlarını sunuyor ve “sanki tüm zamanların en iyi şakasını yapmış gibi” kahkahalarla gülerek onun acımasız sorgulamasını dağıtıyor.
Daha sonra Polley, Ghomeshi’yi suçlayan diğer kişilere katılıp katılmama konusunda ıstırap çekecek, ancak onun komik parti hikayesinin sayısız yeniden anlatımından bahsetmemek için yıllarca verdiği ödünler, diğer kadınların güvenilirliğini baltalayacaktır. Sonunda, Ghomeshi tüm suçlamalardan beraat etti. Hollywood film bütçelerinin ve tiyatro oyuncularının maaşlarının yükünü omuzlarında taşıyan küçük kız, şimdi, çalınan çocukluğu onu bir anda dünyanın şaşırtıcı derecede sofistike bir gözlemcisi ve gerçeğe kusurlu bir tanık yapan yetişkin bir kadın. Bu kitapta ve filmlerinde bu tür paradoksları benimseme konusundaki istekliliği, gerçek bir sanatçının işaretidir.