Gece standınızda hangi kitaplar var?
Rock ‘n’ roll saatim yok – bu utanç verici, ama çoğunlukla Edge yatmadan önce kalkarım ve okuduğumda sabahın erken saatleridir. Bununla birlikte, karanlıkta iPad’imde Anne Enright’ın “Eliza Lynch’in Zevki”ni okumaktan zevk alıyorum. Sevdiğim ve sevmediğim pek çok şey var: cinsel ve gerçekliği fetheder, bir tat ve dokunuş ziyafeti, asil çürümenin parfüm ve keskin kokuları, tam tersi değil, daha alçakgönüllü duyarlılıkları bozar. Bir kadın bakış açısıyla yazılmış kurgu, böylesine tuzlu bir karakterden bile olsa benim için iyi. Eliza, sohbetine ve dik sosyal tırmanışına 19. yüzyıl Paris’inde başlayan ve sadece bu kitap aracılığıyla ziyaret ettiğim bir ülke olan Paraguay’ın üzerinde bir kraliçe arı gibi gezinen cesur bir İrlandalı kadın. Hayatta kalıp kalmadığını görmek için geri döneceğim.
Son dönem Amerikalı bilgin ve bakan Eugene Peterson tarafından İncil’in bir çevirisi olan “Mesaj”, gece standından asla çıkmayan bir kitaptır. Dilin müzikalitesi ve çevirinin netliği beni büyüleyerek tekrar tekrar ona dönüyorum. Bazı günler ben okurum, diğer günler beni okur.
Geceliğimde değil, kulaklığımda Edward Enninful’un “A Visible Man”i var. Henüz yolun üçte biriyim ama onun klişeleri patlatacak eşsiz bir sesi var.
En son okuduğunuz harika kitap hangisi?
20’li yaşlarımın başında, Milan Kundera’nın “Kahkaha ve Unutma Kitabı”nın çatık kaşlı bakışlarından Tom Robbins’in “Jitterbug Parfümünün” ince gülümsemesine kadar bir “portföy kurgusu” sevgisi geliştirdim. Colum McCann’in “Apeirogon”u da kategorinin doğru bir tanımı olmasa da. Zaman tüneli taşımalarını seviyorum. Bir ana temanın teğetsel görünümlerinden hoşlanırım. Sadece “Apeirogon” kelimesini keşfetmekle kalmadım, mırıltıyı “değişen zamanların” en güçlü sembolü olarak yeniden keşfettim. Motosikletler, tıp bilimi, politik şiir, kuş bilimi – Başkan Mitterrand’ın, McCann’in başının üzerinde bir bezle bağırsaklarını teneffüs ettiği bir ortolan kuşu yediği efsaneyle koştuğu mide bulandırıcı bir anlatımı da dahil. Raymond Carver seviyesinde kısa öykü yazarlarına izin verilirse, o zaman Kevin Barry’den “Karanlık Adada Yalan”.
Yakın zamanda ilk kez okuduğunuz klasik romanlar var mı?
Chaim Potok’un “Benim Adım Asher Lev”. Tüm arka benim için dindar, kötü arka bile ifşa oluyor. Ölçülene kadar ruhumuzun durumuna girdiğimiz tek gerçek bakış bu olacak. U2, ilahi olana bağlılığımızla ilgili olarak erken bir vicdan kriziyle karşı karşıya kaldı – belirli bir dini düşünce türü tarafından ifade edildiği gibi ilahi olan veya birbirimizde ve dinleyicilerimizde ifade edildiği gibi. Biz ikincisini seçtik ve bir aktivist olarak, aynı yolda, hastaların, açların ve aşırı yoksulluk tarafından ezilenlerin ilahi onurunu her zaman onurlandırmaya çalıştım. Yolların aynı yerde bitebileceği ortaya çıktı. Asher Lev, resmine olan inancına hizmet ediyor.
Ülkü okuma deneyiminizi anlatın (ne zaman, nerede, ne, nasıl).
Bana glokom teşhisi kondu ve hastalığı hafifletmek ve rock yıldızı takıntısı eklemek için renkli gözlükler takıyordum. Bu, bir merceğe ihtiyacım olduğu anlamına geliyor, bu nedenle iPad ve Kindle okurken benim için çalışıyor, ancak sesli kitapları sevdiğim açık havada pek iyi değil. Bu formatın bir arka form olarak geliştiğini söyleyebilirim. Dave Chappelle’in “Midnight Mucizesi” gibi bir podcast, metin, konuşma, müzik ve atmosferin nasıl mükemmel bir şekilde çarpıştığını ve kolaj yaptığını gösteren harika bir örnektir. Anılarım için, konuşmalar ve ses efektleriyle U2 müziğinin remikslerini ve yeniden hayallerini katmanlamaya çalıştım. “Sgt. Pepper’ın sesli kitapları benim için. Ne olduğu mühlet değilim, ama metroda veya yürüyüşteyseniz, arabadaysanız veya yatağınızın altında saklanıyorsanız, kokleanızın arasında sürünerek fısıldamama, hırlamama izin vermek kesinlikle hem cesur hem de sürükleyici bir deneyim. ya da sözlerimi sana geğir.
Hiç kimsenin duymadığı en sevdiğin kitap hangisi?
Şu anda, Martin Wroe’nun “Julian of Norwich’in Çay Poşeti”, bir şiir ve dua kitabı. Birkaç günde bir dalıyorum.
21 yaşından önce herkes hangi kitabı okumalı?
Gençken yazdığımız ilk şarkılardan biri, William Golding’in “Sineklerin Efendisi”nden ödünç alınan “Shadows and Tall Trees” idi. İlk albümümüze diz çökerek “Boy” adı verildi. George Orwell’in “Hayvan Çiftliği” gibi, bu da gençken bana taşınan ve hiç taşınmayan bir kitap.
40 yaşına kadar kimse hangi kitabı okumamalı?
“Sınırlamalar Kitabı” – henüz yazılacak ama çok önemli.
Bugün çalışan yazarlar – romancılar, oyun yazarları, eleştirmenler, gazeteciler, şairler – en çok hangisini beğeniyorsunuz?
Yabancı muhabirler, özellikle savaş bölgelerini kapsayanlar. Gerçeğin gerçekler için devreye girdiği görünen gerçek-sonrası bir dünyada gerçeğin ortaya çıkması. Masha Gessen’in Putin hakkındaki yazısı olağanüstü.
Bir şarkı yazarı veya müzisyen olarak sanatsal gelişiminizi etkileyen herhangi bir kitap var mı?
Kerouac’ın “On the Road”, Lawrence Ferlinghetti, Ginsberg’in “Howl” ve “America”larını keşfettiğim yer San Francisco’daki City Lights kitapçısındaydı. Yolun karşısındaki eski Tosca barında okudum. O kadar çok kahve içmiştim ki Tom Waits’i müzik kutusunda Francis Ford Coppola ile bilardo oynarken gördüğümü sandım – belki de görmüşümdür. Charles Bukowski bana hiçbir şeyin kendini düzelten antiseptik yazı kadar pis olmadığını öğretti; ya da daha önce bana dediği gibi, “cennette hiçbir zaman değerli hiçbir şey yazılmamıştır”. Bu konuda anlaşamadık.
En sevdiğiniz müzisyen-yazarlar kimler? Bir müzisyenin en sevdiğin hatırası?
Gerçeğin üsluptan üstün olduğunu ve yerel dili keşfettiğim Art Pepper’ın “Düz Yaşamı”, kralın İngilizcesi doğru masadaydı. Bruce Springsteen’in müziğini duyduğumda John Steinbeck’i yeniden okudum – “Born to Run” adlı anısını okuduğumda Patti Scialfa’nın “Rumble Doll”unu yeniden dinledim. Kendi kitabımı yazarken yakın tuttuğum diğer birkaç hatıra, Dave Eggers’ın “A Heartbreaking Work of Staggering Genius”, Patti Smith’in “Just Kids”, Viv Albertine’in “Giysiler, Giysiler, Giysiler, Müzik, Müzik, Müzik, Erkekler, Boys, Boys” ve Pete Paphides’in “Broken Greek”i.
Müzikle ilgili okuduğunuz en iyi kitaplar hangileri?
Sahnede ve sahnede olmayan şarkıcıların psikolojisi üzerine çok az araştırma ve hatta iyi bir yazı: Ego hem içe çöküyor hem de patlıyor – bu bir itiraf ve bir istek.
Son zamanlarda bir kitaptan öğrendiğiniz en ilginç şey nedir?
Fintan O’Toole’un İrlanda’daki nesiller arası değişimin başyapıtı/kişisel tarihi “Kendimizi Bilmiyoruz”daki her şey. Hem kilisedeki hem de devletteki sıkıntılar konusunda gerçekten harika. Hem cesaret verici hem de incitici bulduğum U2 değil Horslips hayranı olmasına rağmen müzikle pek arası yok. Fintan’ı iyi tanımıyorum ama ülke kadar bir aile portresinin ne anlama geldiğini okuduktan sonra bilmek istedim.
Okumaktan özellikle zevk aldığınız türler hangileri? Ve hangisinden kaçınırsınız?
Zamanla, merak ettiğim yeni fikirler veya daha iyi anlamak istediğim şeyler konusunda kendimi eğitmek için aç olduğum daha fazla kurgusal olmayan kitap okudum. J. Storrs Hall tarafından kaleme alınan “Uçan Arabam Nerede?”, bazı durdurulamaz fikirlerin nasıl durdurulduğuna dair yeni bir bulgudur.
Kendi kendine yardım türünden kaçınıyorum, ancak neden daha fazla okumam gerektiğini öğrenmek için.
Şimdiye kadar hediye olarak aldığınız en iyi kitap hangisi? Ve şimdiye kadar aldığın en uygunsuz kitap?
Sık sık hediye ettiğim kitap Seamus Heaney’nin son koleksiyonu olan “İnsan Zinciri”. Son şiir, “Aibhín İçin Uçurtma”, onun zamansız ve beklenmedik ölümünün bir önsezisi gibi geliyor. Seamus’tan hediye olarak benim için birkaç tane imzalamasını istedim ve karısı Marie, imzasız kopyalar daha nadirdi diye şaka yapardı.
Edna O’ Brien’in büyümekte olan “Köylü Kızları”nın bir kopyasını aldım, bu da ergenliğimi kızlar ve kadınlar hakkında farklı düşündüğüm bir yere kadar hızlandırdı. Hala yapıyorum. Yayınlandığında İrlanda’da yasaklanmıştı. Hayranlardan hediye olarak bazı buharlı, kendi kendine yayınlanan kurgular aldım.
En sevdiğiniz kurgusal kahraman veya kadın kahraman kim? En sevdiğiniz anti kahraman veya kötü adam?
CS Lewis’in “The Screwtape Letters”ında Screwtape — Onun şeytani ruhunu sahneye çıktığım ve asla düşünemeyeceğim şeyleri söyleyebilen MacPhisto adında birine kanalize ediyorum.
Çocukken nasıl bir okuyucuydunuz? En çok hangi çocukluk kitapları ve yazarları size bağlı?
Cedarwood Road’daki iki kapıdan arkadaşım Niall Byrne ve en küçükleri okumayı öğrenebilecek birini görmek için yarıştım, ancak dili takdir ettiğimde muhtemelen 4 civarındaydı. İlkokulumuzda teşvik amaçlı kısaca kütüphane sorumlusu olarak atandım. Bana şimdi bir müzik kutusunun yaptığı gibi geldi.
Edebi bir akşam yemeği partisi düzenliyorsunuz. Ölü ya da diri hangi üç yazarı davet edersiniz?
Edna O’Brien, James Joyce ve Samuel Beckett, konuyu ragbi olarak değiştirecek.
Hayal kırıklığı yaratan, abartılan, sadece iyi değil: Hangi kitabı sevmeniz gerekiyormuş gibi hissettiniz ve beğenmediniz? Bitirmeden bıraktığınız son kitabı hatırlıyor musunuz?
Onları her zaman bitiririm, sadece daha hızlı okurum.
Henüz okumadığınız için utandığınız kitaplar hangileri?
Tolstoy’un “Diriliş”ini sevsem de “Savaş ve Barış”.
Bundan sonra ne okumayı planlıyorsunuz?
Agnes Nyamayarwo’nun “Teselliyi Bulmak”. Agnes, 2002’de tanıştığım Ugandalı bir hemşire. Hikayesini anlatmak hayatımı değiştirdi ve ben de onlardan biriyim.
Rock ‘n’ roll saatim yok – bu utanç verici, ama çoğunlukla Edge yatmadan önce kalkarım ve okuduğumda sabahın erken saatleridir. Bununla birlikte, karanlıkta iPad’imde Anne Enright’ın “Eliza Lynch’in Zevki”ni okumaktan zevk alıyorum. Sevdiğim ve sevmediğim pek çok şey var: cinsel ve gerçekliği fetheder, bir tat ve dokunuş ziyafeti, asil çürümenin parfüm ve keskin kokuları, tam tersi değil, daha alçakgönüllü duyarlılıkları bozar. Bir kadın bakış açısıyla yazılmış kurgu, böylesine tuzlu bir karakterden bile olsa benim için iyi. Eliza, sohbetine ve dik sosyal tırmanışına 19. yüzyıl Paris’inde başlayan ve sadece bu kitap aracılığıyla ziyaret ettiğim bir ülke olan Paraguay’ın üzerinde bir kraliçe arı gibi gezinen cesur bir İrlandalı kadın. Hayatta kalıp kalmadığını görmek için geri döneceğim.
Son dönem Amerikalı bilgin ve bakan Eugene Peterson tarafından İncil’in bir çevirisi olan “Mesaj”, gece standından asla çıkmayan bir kitaptır. Dilin müzikalitesi ve çevirinin netliği beni büyüleyerek tekrar tekrar ona dönüyorum. Bazı günler ben okurum, diğer günler beni okur.
Geceliğimde değil, kulaklığımda Edward Enninful’un “A Visible Man”i var. Henüz yolun üçte biriyim ama onun klişeleri patlatacak eşsiz bir sesi var.
En son okuduğunuz harika kitap hangisi?
20’li yaşlarımın başında, Milan Kundera’nın “Kahkaha ve Unutma Kitabı”nın çatık kaşlı bakışlarından Tom Robbins’in “Jitterbug Parfümünün” ince gülümsemesine kadar bir “portföy kurgusu” sevgisi geliştirdim. Colum McCann’in “Apeirogon”u da kategorinin doğru bir tanımı olmasa da. Zaman tüneli taşımalarını seviyorum. Bir ana temanın teğetsel görünümlerinden hoşlanırım. Sadece “Apeirogon” kelimesini keşfetmekle kalmadım, mırıltıyı “değişen zamanların” en güçlü sembolü olarak yeniden keşfettim. Motosikletler, tıp bilimi, politik şiir, kuş bilimi – Başkan Mitterrand’ın, McCann’in başının üzerinde bir bezle bağırsaklarını teneffüs ettiği bir ortolan kuşu yediği efsaneyle koştuğu mide bulandırıcı bir anlatımı da dahil. Raymond Carver seviyesinde kısa öykü yazarlarına izin verilirse, o zaman Kevin Barry’den “Karanlık Adada Yalan”.
Yakın zamanda ilk kez okuduğunuz klasik romanlar var mı?
Chaim Potok’un “Benim Adım Asher Lev”. Tüm arka benim için dindar, kötü arka bile ifşa oluyor. Ölçülene kadar ruhumuzun durumuna girdiğimiz tek gerçek bakış bu olacak. U2, ilahi olana bağlılığımızla ilgili olarak erken bir vicdan kriziyle karşı karşıya kaldı – belirli bir dini düşünce türü tarafından ifade edildiği gibi ilahi olan veya birbirimizde ve dinleyicilerimizde ifade edildiği gibi. Biz ikincisini seçtik ve bir aktivist olarak, aynı yolda, hastaların, açların ve aşırı yoksulluk tarafından ezilenlerin ilahi onurunu her zaman onurlandırmaya çalıştım. Yolların aynı yerde bitebileceği ortaya çıktı. Asher Lev, resmine olan inancına hizmet ediyor.
Ülkü okuma deneyiminizi anlatın (ne zaman, nerede, ne, nasıl).
Bana glokom teşhisi kondu ve hastalığı hafifletmek ve rock yıldızı takıntısı eklemek için renkli gözlükler takıyordum. Bu, bir merceğe ihtiyacım olduğu anlamına geliyor, bu nedenle iPad ve Kindle okurken benim için çalışıyor, ancak sesli kitapları sevdiğim açık havada pek iyi değil. Bu formatın bir arka form olarak geliştiğini söyleyebilirim. Dave Chappelle’in “Midnight Mucizesi” gibi bir podcast, metin, konuşma, müzik ve atmosferin nasıl mükemmel bir şekilde çarpıştığını ve kolaj yaptığını gösteren harika bir örnektir. Anılarım için, konuşmalar ve ses efektleriyle U2 müziğinin remikslerini ve yeniden hayallerini katmanlamaya çalıştım. “Sgt. Pepper’ın sesli kitapları benim için. Ne olduğu mühlet değilim, ama metroda veya yürüyüşteyseniz, arabadaysanız veya yatağınızın altında saklanıyorsanız, kokleanızın arasında sürünerek fısıldamama, hırlamama izin vermek kesinlikle hem cesur hem de sürükleyici bir deneyim. ya da sözlerimi sana geğir.
Hiç kimsenin duymadığı en sevdiğin kitap hangisi?
Şu anda, Martin Wroe’nun “Julian of Norwich’in Çay Poşeti”, bir şiir ve dua kitabı. Birkaç günde bir dalıyorum.
21 yaşından önce herkes hangi kitabı okumalı?
Gençken yazdığımız ilk şarkılardan biri, William Golding’in “Sineklerin Efendisi”nden ödünç alınan “Shadows and Tall Trees” idi. İlk albümümüze diz çökerek “Boy” adı verildi. George Orwell’in “Hayvan Çiftliği” gibi, bu da gençken bana taşınan ve hiç taşınmayan bir kitap.
40 yaşına kadar kimse hangi kitabı okumamalı?
“Sınırlamalar Kitabı” – henüz yazılacak ama çok önemli.
Bugün çalışan yazarlar – romancılar, oyun yazarları, eleştirmenler, gazeteciler, şairler – en çok hangisini beğeniyorsunuz?
Yabancı muhabirler, özellikle savaş bölgelerini kapsayanlar. Gerçeğin gerçekler için devreye girdiği görünen gerçek-sonrası bir dünyada gerçeğin ortaya çıkması. Masha Gessen’in Putin hakkındaki yazısı olağanüstü.
Bir şarkı yazarı veya müzisyen olarak sanatsal gelişiminizi etkileyen herhangi bir kitap var mı?
Kerouac’ın “On the Road”, Lawrence Ferlinghetti, Ginsberg’in “Howl” ve “America”larını keşfettiğim yer San Francisco’daki City Lights kitapçısındaydı. Yolun karşısındaki eski Tosca barında okudum. O kadar çok kahve içmiştim ki Tom Waits’i müzik kutusunda Francis Ford Coppola ile bilardo oynarken gördüğümü sandım – belki de görmüşümdür. Charles Bukowski bana hiçbir şeyin kendini düzelten antiseptik yazı kadar pis olmadığını öğretti; ya da daha önce bana dediği gibi, “cennette hiçbir zaman değerli hiçbir şey yazılmamıştır”. Bu konuda anlaşamadık.
En sevdiğiniz müzisyen-yazarlar kimler? Bir müzisyenin en sevdiğin hatırası?
Gerçeğin üsluptan üstün olduğunu ve yerel dili keşfettiğim Art Pepper’ın “Düz Yaşamı”, kralın İngilizcesi doğru masadaydı. Bruce Springsteen’in müziğini duyduğumda John Steinbeck’i yeniden okudum – “Born to Run” adlı anısını okuduğumda Patti Scialfa’nın “Rumble Doll”unu yeniden dinledim. Kendi kitabımı yazarken yakın tuttuğum diğer birkaç hatıra, Dave Eggers’ın “A Heartbreaking Work of Staggering Genius”, Patti Smith’in “Just Kids”, Viv Albertine’in “Giysiler, Giysiler, Giysiler, Müzik, Müzik, Müzik, Erkekler, Boys, Boys” ve Pete Paphides’in “Broken Greek”i.
Müzikle ilgili okuduğunuz en iyi kitaplar hangileri?
Sahnede ve sahnede olmayan şarkıcıların psikolojisi üzerine çok az araştırma ve hatta iyi bir yazı: Ego hem içe çöküyor hem de patlıyor – bu bir itiraf ve bir istek.
Son zamanlarda bir kitaptan öğrendiğiniz en ilginç şey nedir?
Fintan O’Toole’un İrlanda’daki nesiller arası değişimin başyapıtı/kişisel tarihi “Kendimizi Bilmiyoruz”daki her şey. Hem kilisedeki hem de devletteki sıkıntılar konusunda gerçekten harika. Hem cesaret verici hem de incitici bulduğum U2 değil Horslips hayranı olmasına rağmen müzikle pek arası yok. Fintan’ı iyi tanımıyorum ama ülke kadar bir aile portresinin ne anlama geldiğini okuduktan sonra bilmek istedim.
Okumaktan özellikle zevk aldığınız türler hangileri? Ve hangisinden kaçınırsınız?
Zamanla, merak ettiğim yeni fikirler veya daha iyi anlamak istediğim şeyler konusunda kendimi eğitmek için aç olduğum daha fazla kurgusal olmayan kitap okudum. J. Storrs Hall tarafından kaleme alınan “Uçan Arabam Nerede?”, bazı durdurulamaz fikirlerin nasıl durdurulduğuna dair yeni bir bulgudur.
Kendi kendine yardım türünden kaçınıyorum, ancak neden daha fazla okumam gerektiğini öğrenmek için.
Şimdiye kadar hediye olarak aldığınız en iyi kitap hangisi? Ve şimdiye kadar aldığın en uygunsuz kitap?
Sık sık hediye ettiğim kitap Seamus Heaney’nin son koleksiyonu olan “İnsan Zinciri”. Son şiir, “Aibhín İçin Uçurtma”, onun zamansız ve beklenmedik ölümünün bir önsezisi gibi geliyor. Seamus’tan hediye olarak benim için birkaç tane imzalamasını istedim ve karısı Marie, imzasız kopyalar daha nadirdi diye şaka yapardı.
Edna O’ Brien’in büyümekte olan “Köylü Kızları”nın bir kopyasını aldım, bu da ergenliğimi kızlar ve kadınlar hakkında farklı düşündüğüm bir yere kadar hızlandırdı. Hala yapıyorum. Yayınlandığında İrlanda’da yasaklanmıştı. Hayranlardan hediye olarak bazı buharlı, kendi kendine yayınlanan kurgular aldım.
En sevdiğiniz kurgusal kahraman veya kadın kahraman kim? En sevdiğiniz anti kahraman veya kötü adam?
CS Lewis’in “The Screwtape Letters”ında Screwtape — Onun şeytani ruhunu sahneye çıktığım ve asla düşünemeyeceğim şeyleri söyleyebilen MacPhisto adında birine kanalize ediyorum.
Çocukken nasıl bir okuyucuydunuz? En çok hangi çocukluk kitapları ve yazarları size bağlı?
Cedarwood Road’daki iki kapıdan arkadaşım Niall Byrne ve en küçükleri okumayı öğrenebilecek birini görmek için yarıştım, ancak dili takdir ettiğimde muhtemelen 4 civarındaydı. İlkokulumuzda teşvik amaçlı kısaca kütüphane sorumlusu olarak atandım. Bana şimdi bir müzik kutusunun yaptığı gibi geldi.
Edebi bir akşam yemeği partisi düzenliyorsunuz. Ölü ya da diri hangi üç yazarı davet edersiniz?
Edna O’Brien, James Joyce ve Samuel Beckett, konuyu ragbi olarak değiştirecek.
Hayal kırıklığı yaratan, abartılan, sadece iyi değil: Hangi kitabı sevmeniz gerekiyormuş gibi hissettiniz ve beğenmediniz? Bitirmeden bıraktığınız son kitabı hatırlıyor musunuz?
Onları her zaman bitiririm, sadece daha hızlı okurum.
Henüz okumadığınız için utandığınız kitaplar hangileri?
Tolstoy’un “Diriliş”ini sevsem de “Savaş ve Barış”.
Bundan sonra ne okumayı planlıyorsunuz?
Agnes Nyamayarwo’nun “Teselliyi Bulmak”. Agnes, 2002’de tanıştığım Ugandalı bir hemşire. Hikayesini anlatmak hayatımı değiştirdi ve ben de onlardan biriyim.