TESLİM: 40 Şarkı, Bir Hikaye,Bono tarafından
2001’de bir dergi hikayesi için U2 turuna katıldım. 11 Eylül saldırılarının ardından oynadıkları ilk programlardan bazılarında grupla birlikte olacak kadar şanslıydım ve şarkı şarkı, jest jest – izleyicilerinin onlardan tam olarak ne istediğini anlamalarını izlemek şaşırtıcıydı. o acı, ürkütücü an.
Montreal’deki konserin ve polisin eşlik ettiği uçağa doğru koşmasının ardından Bono yanımdaki koltuğa çöktü. İlk söylediği sözler “Neyi daha iyi yapabiliriz?” oldu. Birkaç ay sonra, kurbanların isimlerinin kayan bir listesini içeren bir set olan Muhteşem Kase devresini oynadıklarında, performans mükemmel bir duyguya kavuşmuştu.
Tuhaf bir şekilde, U2 bu ham ve trajik günlerle çok yakından ilişkili olmasına rağmen, Bono’nun iddialı, genişleyen anıları “Teslimiyet” te 11 Eylül’den neredeyse hiç bahsedilmiyor. Ama fayda teması ve bir grubun pratik işlevi tekrar tekrar ortaya çıkıyor. “Ünlü olacaksan mühlet, komik ol, saygısız ol” der. “Ama hepsinden önemlisi, faydalı ol.” Başka bir yerde şöyle yazıyor: “Faydalı olmak tuhaf bir duadır. Romantik değil. Hatta biraz sıkıcı ama kim olduğumuzun ve grup olarak neden hala burada olduğumuzun merkezinde bu var.”
Herhangi bir rock yıldızı işinin anlamına daha fazla yatırım yaptı mı? Kırk yılı aşkın bir süredir, U2’nin projesinin çoğu, pop müziğin vaadi, potansiyeli ve tuzaklarının keşfi, dünyadaki rolünün sonsuz değerlendirmesi ve yeniden değerlendirilmesi olmuştur. “Teslimiyet” büyük ölçüde Bono’nun “bir rock yıldızı olmanın sözde dini yanıyla, dağınıklığı mesihçeye nasıl koyduğumuzla” güreşmesinin öyküsüdür.
Kitap, çoğunlukla kronolojik sırayla sunulan 40 farklı U2 şarkısı etrafında nominal olarak düzenlenmiştir. Ama bir “oluşturma” hikayeleri listesinden çok uzak; kayıt stüdyolarında çok az zaman harcanır, hatta şarkı yazma sürecini tanımlamak için daha az zaman harcanır. İnanç, felsefe ve politik strateji, sayfaların oturum ayrıntılarından çok daha fazlasını kaplar ve okuyucuların tepkileri büyük ölçüde Bono hakkındaki aşırı uçlara gitme eğilimindeki duygularına bağlı olacaktır. “Peki Tanrı nerede?” gibi sorular soran bir müzisyeni duymak istiyorsanız. Doğru yere geldiniz.
Ah, şüphecilerin onun hakkında ne düşündüğünü biliyor; her eleştiriyi iyi niyetli bir şekilde tahmin eder ve kendi kendini parodi ile kendi flörtleriyle alay eder. “Soruşturmalarımızın serebral doğası, özellikle benimki, bazen iddialı görünebilir,” diyor kuru bir şekilde ve daha sonra mücadelesine ilişkin notlar: “İnandığım şeyi savunmakta aşırıya kaçabilirim, bu ne kadar yorucu olabilir. olmalıdır.”
Ve evet, Bono, isteseniz de istemeseniz de, U2’nin 2014 albümü “Songs of Innocence”ın bir kopyasını dünyadaki her iPhone’a patlatan anlaşma için bir kusur sunuyor. Başlangıçta bunun yenilikçi ve zararsız bir tanıtım olduğunu düşünerek, Big Tech’in modern hayata istilacı erişiminden endişe duyanların tepkisine hazırlıklı değillerdi. “Sadece bir muz kabuğu değildi” diye yazıyor. “Bir kara mayınıydı.”
“Teslimiyet” için en büyük zorluk, popun en büyük hatiplerinden biri olarak Bono’nun tarihi ile rekabet etmek zorunda olmasıdır. Açık ve dürüst, esprili ve ayırt edici olabilen, babasıyla olan rekabetçi ilişkisine değinen ya da İrlanda’nın siyasi şiddetinin arka planında büyüdüğü için açık ve dürüst – ama daha önce, onun anlamlı röportajlarında veya sahne konuşmalarında çok şey duyduk. . (Ayrıca kelime oyunuyla çok kolay cezbediliyor: Bir olayı “kısmen hayal ve kısmen eğlence, kısmen tespih ve kısmen gül” olarak tanımlamak bir şey ama belki de aynı paragrafı “Aşırı nem miydi?” ya da alçakgönüllülük eksikliği?”)
Paul ve Ali Hewson. Kredi… Bağımsız Haber ve Medya/Getty Images
Bono’nun daha önce daha özel tuttuğu bir konu, karısı Ali Hewson ile olan ilişkisidir. Liseden beri birlikteler – neredeyse inanılmaz bir şekilde, ilk randevuları, U2 olacak gruba katıldığı aynı hafta gerçekleşti – ve kendi kendini ilan ettiği aşırı ısınmış duyguları ve hatırı sayılır egosu göz önüne alındığında, yol gösterici ışık, sondaj tahtası olarak rolü göz önüne alındığında. ve gerçeklik kontrolü ona burada sunduğu aşk mektubunu, özür ve teşekkür notunu kazandırmaktan çok.
Tabii ki, Bono’nun gerçekten imkansızı başardığı üç hayat arkadaşı daha var. U2’nin kadrosu 45 yıldan fazla bir süredir değişmeden kaldı ve Bono, the Edge, Adam Clayton ve Larry Mullen Jr.’ın uyandığı ve hala bu grubun üyeleri olduğu her gün, keşfedilmemiş sulardalar. “Teslimiyet”, bu sihir numarasını nasıl uyguladıklarını tam olarak açıklamak için gerçek bir girişimde bulunmaz – Bono, grup arkadaşları hakkında biraz mesafeli olsa da saygılı bir şekilde yazıyor ve belki de bu sağduyu, U2’nin eski bir eylemden ziyade bir deney olarak dayandığı hissini sürdürmek için kritik öneme sahip.
“Devam edersek,” diyor, “kimsenin yapmadığı şeyi yapabilirdik. Ama sadece hareket etmeye, bir arada kalmaya ve bir tür alçakgönüllülüğü sürdürmeye devam edersek. Sadece grubu ayırmaya devam edersek. Ve tekrar bir araya getirmek. ”
Yine de, “Teslim Ol”un üçüncü ve son bölümünün, müziğinden çok Bono’nun aktivizmine ayrıldığını söylüyor. Uluslararası borçların hafifletilmesi ve AIDS’in önlenmesi gibi nedenler adına yaptığı cesur çabalar, bizi Steve Jobs, Barack Obama, Bill Gates ve çok sayıda komite ve komisyon ile odalara ve toplantılara götürüyor. U2 daha az öncelikli gibi geliyor (“Bu arada, en grup – diğeri, onları hatırladın mı? – iki albüm çıkarmıştı. Ve iki tur yaptım,” diye bir noktada atıyor), bu da son 15 yıldır kayıtlarına kaç hayranın yanıt verdiğidir.
Ancak U2 gibi, “Teslimiyet” spot ışığı her yandığında yükseliyor. Bono, yalnızca müziğin sunabileceği aşkınlık için çabalarken, sayfada veya sahnede asla daha güçlü olamaz. “Hiçbirimizin daha önce meşgul olmadığı ya da bir daha asla işgal etmeyeceği bir an bularak, kalabalığın kimyasını yapmak için bu füzyonu yaratmalıydım” diyor.
Alan Light, yakın tarihli “Hallelujah: Leonard Cohen, Bir Yolculuk, Bir Şarkı” belgeseline ilham veren “Kutsal veya Kırık: Leonard Cohen, Jeff Buckley ve ‘Hallelujah’ın Muhtemel Yükselişi”nin yazarıdır.
TESLİM: 40 Şarkı, Bir Hikaye | Bono tarafından | resimli | 564 s. | Alfred A. Knopf | $34
2001’de bir dergi hikayesi için U2 turuna katıldım. 11 Eylül saldırılarının ardından oynadıkları ilk programlardan bazılarında grupla birlikte olacak kadar şanslıydım ve şarkı şarkı, jest jest – izleyicilerinin onlardan tam olarak ne istediğini anlamalarını izlemek şaşırtıcıydı. o acı, ürkütücü an.
Montreal’deki konserin ve polisin eşlik ettiği uçağa doğru koşmasının ardından Bono yanımdaki koltuğa çöktü. İlk söylediği sözler “Neyi daha iyi yapabiliriz?” oldu. Birkaç ay sonra, kurbanların isimlerinin kayan bir listesini içeren bir set olan Muhteşem Kase devresini oynadıklarında, performans mükemmel bir duyguya kavuşmuştu.
Tuhaf bir şekilde, U2 bu ham ve trajik günlerle çok yakından ilişkili olmasına rağmen, Bono’nun iddialı, genişleyen anıları “Teslimiyet” te 11 Eylül’den neredeyse hiç bahsedilmiyor. Ama fayda teması ve bir grubun pratik işlevi tekrar tekrar ortaya çıkıyor. “Ünlü olacaksan mühlet, komik ol, saygısız ol” der. “Ama hepsinden önemlisi, faydalı ol.” Başka bir yerde şöyle yazıyor: “Faydalı olmak tuhaf bir duadır. Romantik değil. Hatta biraz sıkıcı ama kim olduğumuzun ve grup olarak neden hala burada olduğumuzun merkezinde bu var.”
Herhangi bir rock yıldızı işinin anlamına daha fazla yatırım yaptı mı? Kırk yılı aşkın bir süredir, U2’nin projesinin çoğu, pop müziğin vaadi, potansiyeli ve tuzaklarının keşfi, dünyadaki rolünün sonsuz değerlendirmesi ve yeniden değerlendirilmesi olmuştur. “Teslimiyet” büyük ölçüde Bono’nun “bir rock yıldızı olmanın sözde dini yanıyla, dağınıklığı mesihçeye nasıl koyduğumuzla” güreşmesinin öyküsüdür.
Kitap, çoğunlukla kronolojik sırayla sunulan 40 farklı U2 şarkısı etrafında nominal olarak düzenlenmiştir. Ama bir “oluşturma” hikayeleri listesinden çok uzak; kayıt stüdyolarında çok az zaman harcanır, hatta şarkı yazma sürecini tanımlamak için daha az zaman harcanır. İnanç, felsefe ve politik strateji, sayfaların oturum ayrıntılarından çok daha fazlasını kaplar ve okuyucuların tepkileri büyük ölçüde Bono hakkındaki aşırı uçlara gitme eğilimindeki duygularına bağlı olacaktır. “Peki Tanrı nerede?” gibi sorular soran bir müzisyeni duymak istiyorsanız. Doğru yere geldiniz.
Ah, şüphecilerin onun hakkında ne düşündüğünü biliyor; her eleştiriyi iyi niyetli bir şekilde tahmin eder ve kendi kendini parodi ile kendi flörtleriyle alay eder. “Soruşturmalarımızın serebral doğası, özellikle benimki, bazen iddialı görünebilir,” diyor kuru bir şekilde ve daha sonra mücadelesine ilişkin notlar: “İnandığım şeyi savunmakta aşırıya kaçabilirim, bu ne kadar yorucu olabilir. olmalıdır.”
Ve evet, Bono, isteseniz de istemeseniz de, U2’nin 2014 albümü “Songs of Innocence”ın bir kopyasını dünyadaki her iPhone’a patlatan anlaşma için bir kusur sunuyor. Başlangıçta bunun yenilikçi ve zararsız bir tanıtım olduğunu düşünerek, Big Tech’in modern hayata istilacı erişiminden endişe duyanların tepkisine hazırlıklı değillerdi. “Sadece bir muz kabuğu değildi” diye yazıyor. “Bir kara mayınıydı.”
“Teslimiyet” için en büyük zorluk, popun en büyük hatiplerinden biri olarak Bono’nun tarihi ile rekabet etmek zorunda olmasıdır. Açık ve dürüst, esprili ve ayırt edici olabilen, babasıyla olan rekabetçi ilişkisine değinen ya da İrlanda’nın siyasi şiddetinin arka planında büyüdüğü için açık ve dürüst – ama daha önce, onun anlamlı röportajlarında veya sahne konuşmalarında çok şey duyduk. . (Ayrıca kelime oyunuyla çok kolay cezbediliyor: Bir olayı “kısmen hayal ve kısmen eğlence, kısmen tespih ve kısmen gül” olarak tanımlamak bir şey ama belki de aynı paragrafı “Aşırı nem miydi?” ya da alçakgönüllülük eksikliği?”)
Paul ve Ali Hewson. Kredi… Bağımsız Haber ve Medya/Getty Images
Bono’nun daha önce daha özel tuttuğu bir konu, karısı Ali Hewson ile olan ilişkisidir. Liseden beri birlikteler – neredeyse inanılmaz bir şekilde, ilk randevuları, U2 olacak gruba katıldığı aynı hafta gerçekleşti – ve kendi kendini ilan ettiği aşırı ısınmış duyguları ve hatırı sayılır egosu göz önüne alındığında, yol gösterici ışık, sondaj tahtası olarak rolü göz önüne alındığında. ve gerçeklik kontrolü ona burada sunduğu aşk mektubunu, özür ve teşekkür notunu kazandırmaktan çok.
Tabii ki, Bono’nun gerçekten imkansızı başardığı üç hayat arkadaşı daha var. U2’nin kadrosu 45 yıldan fazla bir süredir değişmeden kaldı ve Bono, the Edge, Adam Clayton ve Larry Mullen Jr.’ın uyandığı ve hala bu grubun üyeleri olduğu her gün, keşfedilmemiş sulardalar. “Teslimiyet”, bu sihir numarasını nasıl uyguladıklarını tam olarak açıklamak için gerçek bir girişimde bulunmaz – Bono, grup arkadaşları hakkında biraz mesafeli olsa da saygılı bir şekilde yazıyor ve belki de bu sağduyu, U2’nin eski bir eylemden ziyade bir deney olarak dayandığı hissini sürdürmek için kritik öneme sahip.
“Devam edersek,” diyor, “kimsenin yapmadığı şeyi yapabilirdik. Ama sadece hareket etmeye, bir arada kalmaya ve bir tür alçakgönüllülüğü sürdürmeye devam edersek. Sadece grubu ayırmaya devam edersek. Ve tekrar bir araya getirmek. ”
Yine de, “Teslim Ol”un üçüncü ve son bölümünün, müziğinden çok Bono’nun aktivizmine ayrıldığını söylüyor. Uluslararası borçların hafifletilmesi ve AIDS’in önlenmesi gibi nedenler adına yaptığı cesur çabalar, bizi Steve Jobs, Barack Obama, Bill Gates ve çok sayıda komite ve komisyon ile odalara ve toplantılara götürüyor. U2 daha az öncelikli gibi geliyor (“Bu arada, en grup – diğeri, onları hatırladın mı? – iki albüm çıkarmıştı. Ve iki tur yaptım,” diye bir noktada atıyor), bu da son 15 yıldır kayıtlarına kaç hayranın yanıt verdiğidir.
Ancak U2 gibi, “Teslimiyet” spot ışığı her yandığında yükseliyor. Bono, yalnızca müziğin sunabileceği aşkınlık için çabalarken, sayfada veya sahnede asla daha güçlü olamaz. “Hiçbirimizin daha önce meşgul olmadığı ya da bir daha asla işgal etmeyeceği bir an bularak, kalabalığın kimyasını yapmak için bu füzyonu yaratmalıydım” diyor.
Alan Light, yakın tarihli “Hallelujah: Leonard Cohen, Bir Yolculuk, Bir Şarkı” belgeseline ilham veren “Kutsal veya Kırık: Leonard Cohen, Jeff Buckley ve ‘Hallelujah’ın Muhtemel Yükselişi”nin yazarıdır.
TESLİM: 40 Şarkı, Bir Hikaye | Bono tarafından | resimli | 564 s. | Alfred A. Knopf | $34