Frans Hals
Merhaba okuyucular.
Okurken müzik dinler misiniz? Yapamam – konsantrasyon güçlerim çok kolay bozulur – ama geçen hafta hayatıma yeni bir film müziği girmeye zorladı. Çarşamba günü başladı. Huzur içinde okuyordum ki pencereden şok edici bir ses geldi: sıkıntı içinde çığlık atan bir kişinin sesi. Muhtemelen öldürülen bir kişi. Pencereden uzağa doğru eğildim. Daha çok çığlık vardı. Daha yüksek bir çığlık! Ne yapalım?
Daha yakından incelendiğinde, seslerin tam olarak insan olmadığı görüldü. Hmm. Aceleci bir Googling hamlesi, yerel kızıl tilkilerin çiftleşme çağrıları olan “cadaloz çığlıkları” duyduğumu ortaya çıkardı. Bu çılgın yaratıklar gerçekten havasındaydı!
Şu anda bulunduğum Massachusetts’te üreme mevsimi sona yaklaşıyor. Sessizlik yakında geri dönecek. Ama bir parçam bu akıldan çıkmayan vulpin çığlıkların neden olduğu adrenalin artışını özleyecek. Okuma deneyimine belirli bir baharat katıyorlar.
— Molly
“Kötü Avukat”, Anna Dorn
Kurgusal Olmayan, 2021
Anna Dorn’un kitaplarını, Max Martin’in ustalıkla hazırladığı pop şarkılarını tahmin ettiğim gibi tahmin ediyorum. Bir şarkının konusuyla doğuştan ilgilenmesem bile (örneğin Ariana Grande’nin aşk hayatı), yapımcının yapı ve tarzdaki ustalığının beni bir coşku çılgınlığına sürükleyeceğini biliyorum. Her zaman.
Dorn – eski bir ceza savunma avukatı – iki roman (biri “Vagablonde” ve diğeri “Exalted” olarak Haziran’da çıkacak) ve konumuz olan “Kötü Avukat” hatırası yazdı. bugün. Başlık doğru: Bu, Dorn’un avukatlık mesleğini neden bıraktığı hakkında bir kitap. Ve yaptığı için şanslıyız. Çünkü aksi takdirde, cinayet tanıklarını dinlemeleri gerekirken odalarda burbon yudumlayan ve eBay müzayedelerine göz atan yargıçlar hakkında hikayeler görmezdik.
Dorn da kendine karşı serttir. Hiçbir zaman bir belgeyi parçalamadığını veya bir sözleşmeyi baştan sona okumadığını itiraf ediyor. Gizli belgeleri barlarda bıraktığını itiraf ediyor. Katipliğinin çoğunu bir adli emir formu gövdesinde bir roman yazarak geçirdi. Ve dahası! “Kötü Avukat”, içine yerleştirilmiş jilet bıçakları ile yazılmış dinsiz bir çakaldır.
İsterseniz okuyun: Yasal tarih, Glenn Close’un “Hasarlar ” programında birinin kafasına zımba atmasını izlemek ” yanan köprüler
Şuradan temin edilebilir: Hachette
“Crewe Train”, Rose Macaulay
Kurgu, 1926
Denham Dobie, babası aniden öldüğünde Andorra’da yaşayan genç bir İngiliz kadındır ve onu Denham’ı Londra’ya sürükleyen şık akrabalarının bakımına bırakır. onu “medenileştirmeye” başladı.
Denham medeni olmakla ilgilenmiyor. Tek yapmak istediği, güneşli bir yamaçta minimal giysiler giyerek tek başına bir parça peynir yemek – çoğumuzun çekici bulabileceği bir vizyon. Ancak bu rüyanın hiçbir parçası Londra’da gerçekleştirilemez. Aydınlatılmış yokuşlar yerine yağmurlu sokaklar var; “hiç kimse” yerine insan fazlalığı var; ve Denham’ın tercih ettiği parça biriminde peynir bulunmaz. Ayrıca, kuzenleri ona her zaman kaşlarını cımbızlamak veya bir iş bulmak gibi barbarca fikirler empoze ediyor.
Bu kitap özellikle tuhaf çünkü ana karakter teknik olarak bir insan kadın olsa da bir kaya ya da tahta parçası da olabilir. (Bu tanıtım yazısını yazarken Denham için “o” yerine “o” zamirini kullanmaya devam ettim.) Eylemsizlik kasıtlıdır; karakterin tarafsızlığı, Macaulay’ın aptal ve züppe Londra elitlerine yönelik hicvi için bir fon oluşturuyor. Tür, görgü komedisidir, nesir Melba tostundan daha kurudur, sosyal gözlemler kötüdür. Bu öneri bir okuyucudan geldi. Teşekkürler okuyucu. Sana bir ömür boyu yalnız yamaç peyniri diliyorum.
İsterseniz okuyun: Tart aforizmaları, PG Wodehouse, başkalarının sizi değiştirme girişimlerine direnme, biraz sarhoş olma ve kaba olma
Mevcut: İnternet Arşivinden
ücretsiz ödünç alınabilir
Neden …
adresine bülten geri bildirimi gönderin
Merhaba okuyucular.
Okurken müzik dinler misiniz? Yapamam – konsantrasyon güçlerim çok kolay bozulur – ama geçen hafta hayatıma yeni bir film müziği girmeye zorladı. Çarşamba günü başladı. Huzur içinde okuyordum ki pencereden şok edici bir ses geldi: sıkıntı içinde çığlık atan bir kişinin sesi. Muhtemelen öldürülen bir kişi. Pencereden uzağa doğru eğildim. Daha çok çığlık vardı. Daha yüksek bir çığlık! Ne yapalım?
Daha yakından incelendiğinde, seslerin tam olarak insan olmadığı görüldü. Hmm. Aceleci bir Googling hamlesi, yerel kızıl tilkilerin çiftleşme çağrıları olan “cadaloz çığlıkları” duyduğumu ortaya çıkardı. Bu çılgın yaratıklar gerçekten havasındaydı!
Şu anda bulunduğum Massachusetts’te üreme mevsimi sona yaklaşıyor. Sessizlik yakında geri dönecek. Ama bir parçam bu akıldan çıkmayan vulpin çığlıkların neden olduğu adrenalin artışını özleyecek. Okuma deneyimine belirli bir baharat katıyorlar.
— Molly
“Kötü Avukat”, Anna Dorn
Kurgusal Olmayan, 2021
Anna Dorn’un kitaplarını, Max Martin’in ustalıkla hazırladığı pop şarkılarını tahmin ettiğim gibi tahmin ediyorum. Bir şarkının konusuyla doğuştan ilgilenmesem bile (örneğin Ariana Grande’nin aşk hayatı), yapımcının yapı ve tarzdaki ustalığının beni bir coşku çılgınlığına sürükleyeceğini biliyorum. Her zaman.
Dorn – eski bir ceza savunma avukatı – iki roman (biri “Vagablonde” ve diğeri “Exalted” olarak Haziran’da çıkacak) ve konumuz olan “Kötü Avukat” hatırası yazdı. bugün. Başlık doğru: Bu, Dorn’un avukatlık mesleğini neden bıraktığı hakkında bir kitap. Ve yaptığı için şanslıyız. Çünkü aksi takdirde, cinayet tanıklarını dinlemeleri gerekirken odalarda burbon yudumlayan ve eBay müzayedelerine göz atan yargıçlar hakkında hikayeler görmezdik.
Dorn da kendine karşı serttir. Hiçbir zaman bir belgeyi parçalamadığını veya bir sözleşmeyi baştan sona okumadığını itiraf ediyor. Gizli belgeleri barlarda bıraktığını itiraf ediyor. Katipliğinin çoğunu bir adli emir formu gövdesinde bir roman yazarak geçirdi. Ve dahası! “Kötü Avukat”, içine yerleştirilmiş jilet bıçakları ile yazılmış dinsiz bir çakaldır.
İsterseniz okuyun: Yasal tarih, Glenn Close’un “Hasarlar ” programında birinin kafasına zımba atmasını izlemek ” yanan köprüler
Şuradan temin edilebilir: Hachette
“Crewe Train”, Rose Macaulay
Kurgu, 1926
Denham Dobie, babası aniden öldüğünde Andorra’da yaşayan genç bir İngiliz kadındır ve onu Denham’ı Londra’ya sürükleyen şık akrabalarının bakımına bırakır. onu “medenileştirmeye” başladı.
Denham medeni olmakla ilgilenmiyor. Tek yapmak istediği, güneşli bir yamaçta minimal giysiler giyerek tek başına bir parça peynir yemek – çoğumuzun çekici bulabileceği bir vizyon. Ancak bu rüyanın hiçbir parçası Londra’da gerçekleştirilemez. Aydınlatılmış yokuşlar yerine yağmurlu sokaklar var; “hiç kimse” yerine insan fazlalığı var; ve Denham’ın tercih ettiği parça biriminde peynir bulunmaz. Ayrıca, kuzenleri ona her zaman kaşlarını cımbızlamak veya bir iş bulmak gibi barbarca fikirler empoze ediyor.
Bu kitap özellikle tuhaf çünkü ana karakter teknik olarak bir insan kadın olsa da bir kaya ya da tahta parçası da olabilir. (Bu tanıtım yazısını yazarken Denham için “o” yerine “o” zamirini kullanmaya devam ettim.) Eylemsizlik kasıtlıdır; karakterin tarafsızlığı, Macaulay’ın aptal ve züppe Londra elitlerine yönelik hicvi için bir fon oluşturuyor. Tür, görgü komedisidir, nesir Melba tostundan daha kurudur, sosyal gözlemler kötüdür. Bu öneri bir okuyucudan geldi. Teşekkürler okuyucu. Sana bir ömür boyu yalnız yamaç peyniri diliyorum.
İsterseniz okuyun: Tart aforizmaları, PG Wodehouse, başkalarının sizi değiştirme girişimlerine direnme, biraz sarhoş olma ve kaba olma
Mevcut: İnternet Arşivinden
ücretsiz ödünç alınabilir
Neden …
1930’larda HARLEM ‘te geçen bu Agatha Christie tarzı gizemin slalom dönüşlerine yaslanmıyorsunuz?
John le Carré romanlarını seviyorsanız ama olay örgüsünü daha kolay çözebilmeyi dilerseniz “ÇEVİRİ” ‘i alın. (Hayır? Sadece ben mi?)
Kendinize sorun, siz de TÜM MÜDAHALELERE KARŞI
başarılı bir tahvil tüccarı olabilir misiniz?
Saygıdeğer ZENGİN İNSANLAR GÜNAHLAR İŞLEYECEK konulu bir gerilim filmine direnme yeteneğinizi mi test edin?
Rüzgar Gibi Oku
için kaydolun The New York Times
Rüzgar Gibi Oku’nun
geçmiş baskılarına bakın Dostça hatırlatma: Kitaplar için yerel kütüphanenize bakın! Birçok kütüphane, kopyaları çevrimiçi olarak ayırmanıza izin verir. [email protected]
adresine bülten geri bildirimi gönderin