GEÇMİŞ BİR HAYAT
Ölümden Sonra Başka Bir Roman
Edmund White tarafından
Bir hikaye on yıllar sonra geçtiğinde, genellikle yıkıcı teknolojik gelişmeler, distopik durumlar, kontrol dışı salgınlar içerir. Yani, eğer medeniyet varsa.
Edmund White’ın yeni üstkurmaca romanı “Önceki Bir Hayat” çoğunlukla 2050’de geçiyor ve onun geleceği şimdiki zamanımıza çok benziyor. Covid geçmiş gibi görünüyor. İnsanlar Facebook’ta bağlantı kurmaya devam ediyor. Müzeler ve tiyatrolar hala var, en azından Matthew Lopez’in 2018 tarihli “The Inheritance” oyununun Londra’da yeniden canlandırılması şeklinde. Akademisyenler – evet, hala akademi var – entelektüel eserler araştırıyor ve yazıyorlar, aralarında, “alimler Sedaris üzerinde daha fazla çalışmış olsalar bile, Beyaz’ın bir biyografisi çıkıyor. ”
En çok 1982 yapımı “Bir Çocuğun Kendi Hikayesi” ile tanınan ve çalışmaları sıklıkla hayatını yansıtmış olan White, “Önceki Bir Yaşam”da bir karakter olarak bir içeri bir dışarı sürükleniyor. Burada kitabın karakterleri ve olay örgüsü Arthur Schnitzler’in “La Ronde” ve Choderlos de Laclos’un “Les Liaisons Dangereuses”unu yansıtırken, şu anki otokurmaca eğilimiyle oynuyor. ”
White’ın Marquise de Merteuil’i, 30 yaşında başarısız bir Amerikalı yazar olan Constance. Vikontu de Valmont: Penisine Bruce diyen 70 yaşındaki Sicilyalı bir klavsenci olan Ruggero, “geçtiği yaştan her zaman en zinde, en çekici örnek olmuştur. ”
Kitabı 2050’ye koymak, Beyaz’ın mirasıyla ilgili kaygısını, “birkaç eski kraliçe dışında kimsenin adını duymadığı bir yazar olma korkusunu” ifade etmesini sağlıyor. Bu pek olası görünmüyor.
Ruggero ve Constance evlidir ve “her ikisi de tanışmalarından kısa süre sonra geçmiş hayatları hakkında asla konuşmamak konusunda anlaşmışlardır; şeffaflık önceki evliliklerini mahvetmişti. Romanın açılışında Constance bu planı yeniden düşünür. İlişkilerinin daha derin, daha anlamlı olmasını istiyor. “İtiraflarını” cinsel geçmişlerinin açıkça ayrıntılı yazılı günlükleri biçiminde paylaşmalarını önerir. (Cue de Laclos.) Ruggero İsviçre’de helikopterle kayak yaparken bacağını kırdığında, çiftin dağ evinde rahatlayıp anılarından nutuk atmaları için daha iyi bir zaman olamaz.
Constance’ın cinsel geçmişi, Ohio, Bowling Green’de yaşlı bir erkek vasi tarafından taciz edildiğinde 12 yaşında başlar. 14 yaşında, duşta olan Ruggero, kuzeni Giuseppe’nin kalçalarına hayran kalıyor, “futbol yuvarlak, parlak beyaz, çatlak çağırıyor, tüylü ve şüpheci değil. ” Yakında, iki çocuk birbirleriyle deney yapıyorlar.
İkili ve üçlü, eşcinsel ve heteroseksüel sahneleri aracılığıyla, Constance ve Ruggero’nun ilişkisinin romanın asıl odak noktası olduğu düşünülebilir. Ancak Constance, Ruggero’nun 30 yıl önce, evet, yazar Edmund White ile Ruggero 41 ve Beyaz 80 yaşındayken yaşadığı eski bir birlikteliğin gölgesinde işkence görüyor. hayran mektubu gönderir. İlişkileri önce şehvetli, sonra da sadomazoşist bir hal alır, ta ki Ruggero Beyaz’dan ayrılıp yaşlı adamın kalbini kırana kadar.
Ruggero, klavsen çalan Sicilyalı bir onkolog ve “sevgi dolu bir arkadaş haline gelen bir hayran” olan White’ın gerçek hayattaki arkadaşı Giuseppe Gullo’nun vekili gibi görünüyor. ” Sırasıyla, bazen “Önceki Bir Hayat” sabah sayfalarının ateşli bir rüyası, röntgenci olarak deneyimlemeye davet edildiğimiz ikisi arasında erotik bir oyalanma gibi okur. Beyaz, Shostakovich’teki rapsodilerden, erkek anatomisinin bölümleri için çeşitli eş anlamlılarla ilişki açıklamalarına atlar. Kitapta bahsedilen üç “hazine yolu”ndan biri “cömert”. ” Bir diğeri ince ve gümüş. Üçüncüsü, “altın tozuyla kaplı güçlü bacaklara” rağmen, “paradoksal olarak” orada değildir.
Kitabı 2050’ye koymak, Beyaz’ın mirasıyla ilgili kaygısını, “birkaç eski kraliçe dışında kimsenin adını duymadığı bir yazar olma korkusunu” ifade etmesini sağlıyor. ” Özellikle kanonunun genişliği, bazen aşılmaz bursu ve uluslararası düşünürler topluluğuna dalmışlığı göz önüne alındığında, bu pek olası görünmüyor. (Beyaz hakkında yazarken, çifte niyetten kaçınmak zordur. ) 2019’da Ulusal Kitap Ödülü’nün Amerikan Harflerine Seçkin Katkı Madalyası’nı aldı.
White’ın tüm seyahatleri boyunca, tanık olduğu ve çalışmalarının geniş yelpazesini inceledikten sonra, yazarın 82 yaşında hala aşka, tutkuya ve hikaye anlatımının dayanıklılığıyla boğuşmaya inandığını bilmek cesaret verici. White, Sicilya’nın erkekliği hakkında bir arya ile antik Roma’ya yapılan bir gönderme arasında bir yerde şöyle yazıyor: “Kurgunun heyecanı, bize hayatın okunaklı, karakter bütünleyici, neden-sonuç mantıklı, aşk merkezi ve tempolu olduğu yanılsamasını vermesidir. başörtüsü “Umarım 30 yıl sonra da varlığını sürdürür.
Ölümden Sonra Başka Bir Roman
Edmund White tarafından
Bir hikaye on yıllar sonra geçtiğinde, genellikle yıkıcı teknolojik gelişmeler, distopik durumlar, kontrol dışı salgınlar içerir. Yani, eğer medeniyet varsa.
Edmund White’ın yeni üstkurmaca romanı “Önceki Bir Hayat” çoğunlukla 2050’de geçiyor ve onun geleceği şimdiki zamanımıza çok benziyor. Covid geçmiş gibi görünüyor. İnsanlar Facebook’ta bağlantı kurmaya devam ediyor. Müzeler ve tiyatrolar hala var, en azından Matthew Lopez’in 2018 tarihli “The Inheritance” oyununun Londra’da yeniden canlandırılması şeklinde. Akademisyenler – evet, hala akademi var – entelektüel eserler araştırıyor ve yazıyorlar, aralarında, “alimler Sedaris üzerinde daha fazla çalışmış olsalar bile, Beyaz’ın bir biyografisi çıkıyor. ”
En çok 1982 yapımı “Bir Çocuğun Kendi Hikayesi” ile tanınan ve çalışmaları sıklıkla hayatını yansıtmış olan White, “Önceki Bir Yaşam”da bir karakter olarak bir içeri bir dışarı sürükleniyor. Burada kitabın karakterleri ve olay örgüsü Arthur Schnitzler’in “La Ronde” ve Choderlos de Laclos’un “Les Liaisons Dangereuses”unu yansıtırken, şu anki otokurmaca eğilimiyle oynuyor. ”
White’ın Marquise de Merteuil’i, 30 yaşında başarısız bir Amerikalı yazar olan Constance. Vikontu de Valmont: Penisine Bruce diyen 70 yaşındaki Sicilyalı bir klavsenci olan Ruggero, “geçtiği yaştan her zaman en zinde, en çekici örnek olmuştur. ”
Kitabı 2050’ye koymak, Beyaz’ın mirasıyla ilgili kaygısını, “birkaç eski kraliçe dışında kimsenin adını duymadığı bir yazar olma korkusunu” ifade etmesini sağlıyor. Bu pek olası görünmüyor.
Ruggero ve Constance evlidir ve “her ikisi de tanışmalarından kısa süre sonra geçmiş hayatları hakkında asla konuşmamak konusunda anlaşmışlardır; şeffaflık önceki evliliklerini mahvetmişti. Romanın açılışında Constance bu planı yeniden düşünür. İlişkilerinin daha derin, daha anlamlı olmasını istiyor. “İtiraflarını” cinsel geçmişlerinin açıkça ayrıntılı yazılı günlükleri biçiminde paylaşmalarını önerir. (Cue de Laclos.) Ruggero İsviçre’de helikopterle kayak yaparken bacağını kırdığında, çiftin dağ evinde rahatlayıp anılarından nutuk atmaları için daha iyi bir zaman olamaz.
Constance’ın cinsel geçmişi, Ohio, Bowling Green’de yaşlı bir erkek vasi tarafından taciz edildiğinde 12 yaşında başlar. 14 yaşında, duşta olan Ruggero, kuzeni Giuseppe’nin kalçalarına hayran kalıyor, “futbol yuvarlak, parlak beyaz, çatlak çağırıyor, tüylü ve şüpheci değil. ” Yakında, iki çocuk birbirleriyle deney yapıyorlar.
İkili ve üçlü, eşcinsel ve heteroseksüel sahneleri aracılığıyla, Constance ve Ruggero’nun ilişkisinin romanın asıl odak noktası olduğu düşünülebilir. Ancak Constance, Ruggero’nun 30 yıl önce, evet, yazar Edmund White ile Ruggero 41 ve Beyaz 80 yaşındayken yaşadığı eski bir birlikteliğin gölgesinde işkence görüyor. hayran mektubu gönderir. İlişkileri önce şehvetli, sonra da sadomazoşist bir hal alır, ta ki Ruggero Beyaz’dan ayrılıp yaşlı adamın kalbini kırana kadar.
Ruggero, klavsen çalan Sicilyalı bir onkolog ve “sevgi dolu bir arkadaş haline gelen bir hayran” olan White’ın gerçek hayattaki arkadaşı Giuseppe Gullo’nun vekili gibi görünüyor. ” Sırasıyla, bazen “Önceki Bir Hayat” sabah sayfalarının ateşli bir rüyası, röntgenci olarak deneyimlemeye davet edildiğimiz ikisi arasında erotik bir oyalanma gibi okur. Beyaz, Shostakovich’teki rapsodilerden, erkek anatomisinin bölümleri için çeşitli eş anlamlılarla ilişki açıklamalarına atlar. Kitapta bahsedilen üç “hazine yolu”ndan biri “cömert”. ” Bir diğeri ince ve gümüş. Üçüncüsü, “altın tozuyla kaplı güçlü bacaklara” rağmen, “paradoksal olarak” orada değildir.
Kitabı 2050’ye koymak, Beyaz’ın mirasıyla ilgili kaygısını, “birkaç eski kraliçe dışında kimsenin adını duymadığı bir yazar olma korkusunu” ifade etmesini sağlıyor. ” Özellikle kanonunun genişliği, bazen aşılmaz bursu ve uluslararası düşünürler topluluğuna dalmışlığı göz önüne alındığında, bu pek olası görünmüyor. (Beyaz hakkında yazarken, çifte niyetten kaçınmak zordur. ) 2019’da Ulusal Kitap Ödülü’nün Amerikan Harflerine Seçkin Katkı Madalyası’nı aldı.
White’ın tüm seyahatleri boyunca, tanık olduğu ve çalışmalarının geniş yelpazesini inceledikten sonra, yazarın 82 yaşında hala aşka, tutkuya ve hikaye anlatımının dayanıklılığıyla boğuşmaya inandığını bilmek cesaret verici. White, Sicilya’nın erkekliği hakkında bir arya ile antik Roma’ya yapılan bir gönderme arasında bir yerde şöyle yazıyor: “Kurgunun heyecanı, bize hayatın okunaklı, karakter bütünleyici, neden-sonuç mantıklı, aşk merkezi ve tempolu olduğu yanılsamasını vermesidir. başörtüsü “Umarım 30 yıl sonra da varlığını sürdürür.