Vauhini Vara ilk romanını 13 yıl önce bir teknoloji gazetecisi olarak çalışırken ve o zamanlar çok genç bir Facebook olan Oracle’dan Larry Ellison ve Mark Zuckerberg gibi üst düzey yöneticilerle tanışırken yazmaya başladı.
Sektörde Güney Asyalı liderlerin olmaması bir fikri ateşledi: Ana karakteri olan bir Hintli, Amerika Birleşik Devletleri’nde bir teknoloji CEO’su olacaktı. Kahramanını Hindu hiyerarşik kast sisteminde en alt sıralarda yer alan Dalit topluluğundan bir adam yaparak, sadece bağlantısı olduğu şeyi birleştirdiğini söyledi; babası Dalit ve Hindistan’ın kırsalında bir hindistancevizi bahçesinde büyüdü.
Bu derinden kişisel kararların ileri görüşlü olduğu ortaya çıktı. Şimdi, 3 Mayıs’ta “Ölümsüz Kral Rao” adlı romanının yayınlanmasına hazırlanırken, dünyanın en büyük altı teknoloji şirketi – Adobe, Alphabet, IBM, Microsoft, Google ve Twitter – Hintli erkekler tarafından yönetiliyor. iniş.
Vara romanını yazarken tam zamanlı çalıştı. “Hafta sonları yazardım” dedi, “akşam yazardım ve bazen bir yıl geçerdi ve hiç yazmazdım.” Kredi… The New York Times için Rachel Woolf
Teknolojide Hindistan doğumlu liderlerin öne çıkması, yakın gelecekte Vara’nın genişleyen bilimkurgu romanında resmettiği yollardan sadece biri.
“Kitabımda neredeyse gerçeklik, bir tür spekülatif gelecek olarak hayal ettiğim şeye yaklaştı,” dedi Vara.
Teknoloji muhabiri olarak işini takip eden yıllarda, Vara yaratıcı yazarlık okudu, gazetecilik alanında başka işler aldı, taşındı ve sonra tekrar taşındı. Bir çocuğu vardı. Kitabı, boş zamanlarında, genellikle telefonunda Google Dokümanlar’da yazdı.
“Her zaman tam zamanlı çalışıyordum” dedi Vara. “Yani hafta sonları yazardım, akşam yazardım ve bazen bir yıl geçerdi ve hiç yazmazdım.”
“Ölümsüz Kral Rao” 1950’lerde bir çocuğun doğumuyla başlar – dünyaya “bir adı bile olmadan” giren ama Kral Rao olarak bilinen bir Dalit geçirmek. Annesi ona Hintçe kral anlamına gelen Raja adını vermek ister, ancak bir Anglofil olan kayınbiraderi onun yerine İngilizce kelimeyi kullanmakta ısrar eder. Rao ailesinin diğer üyeleri “Küçük bir serseri için büyük bir isim” derdi.
Rao’nun doğduğu sıralarda, ailesi kendisini bir hindistancevizi bahçesinin sahibi olmak gibi ender bir konumda bulur ve bu da onlara önce okula sonra üniversiteye Seattle’daki bir üniversitenin mühendislik bölümünde öğretim görevlisi olarak işe alındığında, bir arkadaşı ona “Amerika Birleşik Devletleri’nde kastın anlamsız olacağını” söyler. Böylece 1970’lerde Amerika’ya inen Hintli göçmen dalgasına katılıyor.
Rao’nun çocukluğunu hayal etmek Vara için başlangıçta zordu çünkü Kuzey Amerika’da – önce Saskatchewan, Kanada’da, sonra Oklahoma ve Seattle’ın banliyölerinde – büyüdüğü için, onun yararlanabileceği kişisel deneyimleri yoktu. “Bu hikaye ailemin hikayesi ama benim hikayem değil” dedi. “Hindistan’ın kırsal kesiminde büyümek nasıl bir şey, Hindistan’da Dalit olmak nasıl bir şey hakkında ilk elden bilgim yok.”
Konuya bir gazeteci olarak yaklaştı: 2010’da, güneydoğudaki Andhra Pradesh eyaletinde, babasının doğduğu kırsal kasaba olan Tottaramudi’yi ziyaret etti ve oradaki geniş ailesiyle görüştü.
Hikayenin Rao’nun bakış açısından değil, kızı Athena’nın bakış açısından anlatılmasının nedeni de bu, dedi Vara.
Sonuç, Batı’daki büyük yayınevleri tarafından yayınlanan romanlarda nadiren görülen bir topluluğun incelikli bir tasviridir, dedi Hintli Amerikalı “The Association of Small Bombs” yazarı ve Vara’nın bir arkadaşı olan Karan Mahajan. el yazması hakkında geri bildirimde bulunan kolej. Yoksulluğun sömürücü tasvirlerinden kaçınırken veya Dalitleri “baskı merceğinden tek renkli” olarak görürken, “İnsanları Dalit yaşamının karmaşıklığına getiriyor” dedi.
Vara’nın kitabında Dalitler kurban değil, girişimci, yenilikçi ve dahiler.
Vara, babası Krishna Sastry Vara’nın (en sağda) ailesinin bir fotoğrafını tutuyor. Kredi… The New York Times için Rachel Woolf
Aynı zamanda, dünyanın en büyük teknoloji şirketlerinden bazılarında üst düzey yöneticilerin çok altında, kast ayrımcılığının Güney Asyalı göçmenler arasında sıklıkla gözden kaçan bir konu olduğuna dair artan bir farkındalık da var. Haziran 2020’de California, Cisco’ya ve şirketteki iki Hintli Amerikalı yöneticiye, kastı nedeniyle bir Dalit mühendisi fırsatlarını ve terfilerini reddettiklerini iddia ederek türünün ilk örneği bir ayrımcılık davası açtığında keskin bir odak haline geldi. Mahajan,
ABD’nin “Beş Büyük” yayıncılarından biri olan WW Norton’un bir Dalit Amerikalı tarafından roman yayınlamasının bile nadir olduğunu söyledi. Kendilerini Dalit Amerikalıları olarak gören yazarların tam sayısını belirlemek zor olsa da, Vara ilklerden biri olabilir. 2019’da “Coming Out as Dalit” yazan Yashica Dutt gibi pek çok kişi ya kurgusal olmayan kitaplar yayınladı ya da Hint basınında çalıştı.
Bununla birlikte, engelleri aşmak Vara’nın üzerinde bir ağırlık oluşturmaz, çünkü kısmen, kastlar arası bir evliliğe girdiklerinde gelenekten ayrılan ebeveynleri, ona “yapabileceğimiz bir duyguyu” aşıladılar. peşinden koşmak istediğimiz her şey ve b) bunda başarılı olmak” dedi. Ayrıca “gerçekten olağanüstü bir şans”a da itibar ediyor; Kariyeri boyunca, birçok “beyaz olmayan kadın gazeteciler, kadın editörler, kadın renkli yazarlar ve bilimkurgu yazan kadın yazarlar” ile çevrili olduğunu söyledi, böylece bu kitabı yayınlamak artık “çok doğal hissettiriyor” ”
Meslek hayatı boyunca başarılı yazarlar ve editörler olan renkli kadınlarla çevrili olmanın, Vara’nın bir roman yazmak gibi hissetmesine yardımcı olduğunu söyledi. Çok doğal.” Kredi… The New York Times için Rachel Woolf
Vara’nın romanı, önceki türlerde çevik bir şekilde sıçrar Rao, Seattle’a iner. Orada, profesörü Elbert Norman ve profesörünün kızı Margie ile birlikte, sadık bir tüketici tabanını hızla çeken devrim niteliğinde yeni bir ürün – kişisel bir bilgisayar – icat etmek için çalışırken Steve Jobs benzeri bir kişilik geliştirmeye başlar.
Rao, ilk bilgisayarı Coconut’u 999$’a sattığı andan itibaren kapitalist Amerikan rüyasına bağlanmıştır. “Akıllı, hırslı ve yetenekliysen, ödüllendirilirsin!” Margie’ye söyler. “Değişebilirsin – yabancı öğrenciden mucit, iş adamına!”
Şirketi Coconut Computer Corporation büyüyüp daha fazla ürün ürettikçe, Rao’nun hırsları genişler ve roman distopik bir eğilim kazanır. Hükümetin bir şirket tarafından yönetildiği ve vatandaşların “Hissedarlar” olarak bilindiği yeni bir dünya düzeni yaratmaya devam ediyor. Ayrıca insanlara enjekte edildiğinde, beyinlerini internete bağlayan “biyotransistörler” üreten, onların dünyadaki tüm bilgilere erişmelerini, birbirlerinin zihinlerini okumalarını ve kendi anılarını depolamalarını ve transfer etmelerini sağlayan bir genetik kod da icat ediyor.
“İlginç bir şekilde, yazılar geçtikçe ve zaman geçtikçe Elon Musk Neuralink’i kurdu,” diye belirtti Vara, teknoloji milyarderinin insanları ve bilgisayarları birbirine bağlayacak beyin implantları yaratmaya yönelik 2016 projesine atıfta bulundu. Daha önce Vara’nın planının radikal bir şekilde yaratıcı bir parçası olan şey, kurgu ile kurgu olmayan arasındaki ince çizgiyi deldi ve yeni teknoloji hakkında açıklayıcı nasıl yapılır videolarını izleyebilecek kadar gerçek oldu.
Vara nihayet “The Immortal King Rao”yu bitirdiğinde, olay örgüsünün çok fazla ilham kaynağı olan babasına bir kopyasını gönderdi. Ona Dalit hayatıyla ilgili birkaç düzeltme gönderdi ve onun epigrafında Thomas Picketty’den alıntı yapmasını sevdiğini söyledi.
Sadece bir olumsuz eleştirisi vardı. “Daha komik olabilirdi,” dedi ona.
Sektörde Güney Asyalı liderlerin olmaması bir fikri ateşledi: Ana karakteri olan bir Hintli, Amerika Birleşik Devletleri’nde bir teknoloji CEO’su olacaktı. Kahramanını Hindu hiyerarşik kast sisteminde en alt sıralarda yer alan Dalit topluluğundan bir adam yaparak, sadece bağlantısı olduğu şeyi birleştirdiğini söyledi; babası Dalit ve Hindistan’ın kırsalında bir hindistancevizi bahçesinde büyüdü.
Bu derinden kişisel kararların ileri görüşlü olduğu ortaya çıktı. Şimdi, 3 Mayıs’ta “Ölümsüz Kral Rao” adlı romanının yayınlanmasına hazırlanırken, dünyanın en büyük altı teknoloji şirketi – Adobe, Alphabet, IBM, Microsoft, Google ve Twitter – Hintli erkekler tarafından yönetiliyor. iniş.
Vara romanını yazarken tam zamanlı çalıştı. “Hafta sonları yazardım” dedi, “akşam yazardım ve bazen bir yıl geçerdi ve hiç yazmazdım.” Kredi… The New York Times için Rachel Woolf
Teknolojide Hindistan doğumlu liderlerin öne çıkması, yakın gelecekte Vara’nın genişleyen bilimkurgu romanında resmettiği yollardan sadece biri.
“Kitabımda neredeyse gerçeklik, bir tür spekülatif gelecek olarak hayal ettiğim şeye yaklaştı,” dedi Vara.
Teknoloji muhabiri olarak işini takip eden yıllarda, Vara yaratıcı yazarlık okudu, gazetecilik alanında başka işler aldı, taşındı ve sonra tekrar taşındı. Bir çocuğu vardı. Kitabı, boş zamanlarında, genellikle telefonunda Google Dokümanlar’da yazdı.
“Her zaman tam zamanlı çalışıyordum” dedi Vara. “Yani hafta sonları yazardım, akşam yazardım ve bazen bir yıl geçerdi ve hiç yazmazdım.”
“Ölümsüz Kral Rao” 1950’lerde bir çocuğun doğumuyla başlar – dünyaya “bir adı bile olmadan” giren ama Kral Rao olarak bilinen bir Dalit geçirmek. Annesi ona Hintçe kral anlamına gelen Raja adını vermek ister, ancak bir Anglofil olan kayınbiraderi onun yerine İngilizce kelimeyi kullanmakta ısrar eder. Rao ailesinin diğer üyeleri “Küçük bir serseri için büyük bir isim” derdi.
Rao’nun doğduğu sıralarda, ailesi kendisini bir hindistancevizi bahçesinin sahibi olmak gibi ender bir konumda bulur ve bu da onlara önce okula sonra üniversiteye Seattle’daki bir üniversitenin mühendislik bölümünde öğretim görevlisi olarak işe alındığında, bir arkadaşı ona “Amerika Birleşik Devletleri’nde kastın anlamsız olacağını” söyler. Böylece 1970’lerde Amerika’ya inen Hintli göçmen dalgasına katılıyor.
Rao’nun çocukluğunu hayal etmek Vara için başlangıçta zordu çünkü Kuzey Amerika’da – önce Saskatchewan, Kanada’da, sonra Oklahoma ve Seattle’ın banliyölerinde – büyüdüğü için, onun yararlanabileceği kişisel deneyimleri yoktu. “Bu hikaye ailemin hikayesi ama benim hikayem değil” dedi. “Hindistan’ın kırsal kesiminde büyümek nasıl bir şey, Hindistan’da Dalit olmak nasıl bir şey hakkında ilk elden bilgim yok.”
Konuya bir gazeteci olarak yaklaştı: 2010’da, güneydoğudaki Andhra Pradesh eyaletinde, babasının doğduğu kırsal kasaba olan Tottaramudi’yi ziyaret etti ve oradaki geniş ailesiyle görüştü.
Hikayenin Rao’nun bakış açısından değil, kızı Athena’nın bakış açısından anlatılmasının nedeni de bu, dedi Vara.
Sonuç, Batı’daki büyük yayınevleri tarafından yayınlanan romanlarda nadiren görülen bir topluluğun incelikli bir tasviridir, dedi Hintli Amerikalı “The Association of Small Bombs” yazarı ve Vara’nın bir arkadaşı olan Karan Mahajan. el yazması hakkında geri bildirimde bulunan kolej. Yoksulluğun sömürücü tasvirlerinden kaçınırken veya Dalitleri “baskı merceğinden tek renkli” olarak görürken, “İnsanları Dalit yaşamının karmaşıklığına getiriyor” dedi.
Vara’nın kitabında Dalitler kurban değil, girişimci, yenilikçi ve dahiler.
Vara, babası Krishna Sastry Vara’nın (en sağda) ailesinin bir fotoğrafını tutuyor. Kredi… The New York Times için Rachel Woolf
Aynı zamanda, dünyanın en büyük teknoloji şirketlerinden bazılarında üst düzey yöneticilerin çok altında, kast ayrımcılığının Güney Asyalı göçmenler arasında sıklıkla gözden kaçan bir konu olduğuna dair artan bir farkındalık da var. Haziran 2020’de California, Cisco’ya ve şirketteki iki Hintli Amerikalı yöneticiye, kastı nedeniyle bir Dalit mühendisi fırsatlarını ve terfilerini reddettiklerini iddia ederek türünün ilk örneği bir ayrımcılık davası açtığında keskin bir odak haline geldi. Mahajan,
ABD’nin “Beş Büyük” yayıncılarından biri olan WW Norton’un bir Dalit Amerikalı tarafından roman yayınlamasının bile nadir olduğunu söyledi. Kendilerini Dalit Amerikalıları olarak gören yazarların tam sayısını belirlemek zor olsa da, Vara ilklerden biri olabilir. 2019’da “Coming Out as Dalit” yazan Yashica Dutt gibi pek çok kişi ya kurgusal olmayan kitaplar yayınladı ya da Hint basınında çalıştı.
Bununla birlikte, engelleri aşmak Vara’nın üzerinde bir ağırlık oluşturmaz, çünkü kısmen, kastlar arası bir evliliğe girdiklerinde gelenekten ayrılan ebeveynleri, ona “yapabileceğimiz bir duyguyu” aşıladılar. peşinden koşmak istediğimiz her şey ve b) bunda başarılı olmak” dedi. Ayrıca “gerçekten olağanüstü bir şans”a da itibar ediyor; Kariyeri boyunca, birçok “beyaz olmayan kadın gazeteciler, kadın editörler, kadın renkli yazarlar ve bilimkurgu yazan kadın yazarlar” ile çevrili olduğunu söyledi, böylece bu kitabı yayınlamak artık “çok doğal hissettiriyor” ”
Meslek hayatı boyunca başarılı yazarlar ve editörler olan renkli kadınlarla çevrili olmanın, Vara’nın bir roman yazmak gibi hissetmesine yardımcı olduğunu söyledi. Çok doğal.” Kredi… The New York Times için Rachel Woolf
Vara’nın romanı, önceki türlerde çevik bir şekilde sıçrar Rao, Seattle’a iner. Orada, profesörü Elbert Norman ve profesörünün kızı Margie ile birlikte, sadık bir tüketici tabanını hızla çeken devrim niteliğinde yeni bir ürün – kişisel bir bilgisayar – icat etmek için çalışırken Steve Jobs benzeri bir kişilik geliştirmeye başlar.
Rao, ilk bilgisayarı Coconut’u 999$’a sattığı andan itibaren kapitalist Amerikan rüyasına bağlanmıştır. “Akıllı, hırslı ve yetenekliysen, ödüllendirilirsin!” Margie’ye söyler. “Değişebilirsin – yabancı öğrenciden mucit, iş adamına!”
Şirketi Coconut Computer Corporation büyüyüp daha fazla ürün ürettikçe, Rao’nun hırsları genişler ve roman distopik bir eğilim kazanır. Hükümetin bir şirket tarafından yönetildiği ve vatandaşların “Hissedarlar” olarak bilindiği yeni bir dünya düzeni yaratmaya devam ediyor. Ayrıca insanlara enjekte edildiğinde, beyinlerini internete bağlayan “biyotransistörler” üreten, onların dünyadaki tüm bilgilere erişmelerini, birbirlerinin zihinlerini okumalarını ve kendi anılarını depolamalarını ve transfer etmelerini sağlayan bir genetik kod da icat ediyor.
“İlginç bir şekilde, yazılar geçtikçe ve zaman geçtikçe Elon Musk Neuralink’i kurdu,” diye belirtti Vara, teknoloji milyarderinin insanları ve bilgisayarları birbirine bağlayacak beyin implantları yaratmaya yönelik 2016 projesine atıfta bulundu. Daha önce Vara’nın planının radikal bir şekilde yaratıcı bir parçası olan şey, kurgu ile kurgu olmayan arasındaki ince çizgiyi deldi ve yeni teknoloji hakkında açıklayıcı nasıl yapılır videolarını izleyebilecek kadar gerçek oldu.
Vara nihayet “The Immortal King Rao”yu bitirdiğinde, olay örgüsünün çok fazla ilham kaynağı olan babasına bir kopyasını gönderdi. Ona Dalit hayatıyla ilgili birkaç düzeltme gönderdi ve onun epigrafında Thomas Picketty’den alıntı yapmasını sevdiğini söyledi.
Sadece bir olumsuz eleştirisi vardı. “Daha komik olabilirdi,” dedi ona.